Hij brak me keer op keer.

79

Ik werd wakker en ja hoor weer men hele ochtendroutine. Mama was al op werk en Younes hetzelfde. Yassir had me gisteren beantwoord en men excuses aanvaard. We spraken terug normaal met elkaar wat echt nieuw was voor ons. We maken zovaak ruzies maar uiteindelijk komt alles weer goed. Hoe we nu praten is perfect. Je ziet wel dat hij zen best doet om me weer voor zich te krijgen. Alleen weet ik het nog niet zeker. Ik hou van hem en ik zweer het, ik wil niets anders dan hem nog een kans geven, maar iets houd me tegen. De pijn denk ik, pijn om keer op keer gebroken te worden. Maar anyways. Vandaag gingen we elkaar zien. Na een korte tijd weer afspreken, wij alleen met zen tweetjes. Ik liet hem weten dat hij naar me toe kon komen en hij was al onderweg. Tenminste dat liet hij als laatste weten.

Ik ruimde alvast een beetje op en zette alles een beetje netjes. Toen ik klaar was maakte ik mezelf een lekker kopje thee en plofte neer op de zetel.

<ben er bijna>
Stuurde Yassir. Dat betekend dus dat hij bijna hier is. Duuh. Wat een dom antwoord.

Even later hoorde ik de bel. Moet Yassir wel zijn. Ik opende de deur en liet hem binnen. 'Hoi' zei hij. 'Halloo' antwoorde ik. Het leek alsof we elkaar net zagen voor de eerste keer. Zo voelt het altijd na een ruzie. So weird but so true.

Na een poosje waren we al in gesprek over ditjes en datjes. Toen het onderwerp viel wat met ons te maken had. 'Zou je het nog een kans willen geven?' Vroeg hij. Ik nam een slok van men thee en speelde met het lepeltje. Ik wist me geen antwoord. 'Eerlijk? Ja. Maar ik weet het gewoon niet Yassir, het blijft een harde keus' zei ik. 'Maar hou je nog wel van me?' Vroeg hij. Ik richtte men hoofd op de tv. Ik schaam me ofzo en ik weet niet eens waarom. 'Ja' fluisterde ik bijna. 'Kan je niet in men ogen kijken wanneer je dat zegt?' Vroeg hij. Woow dit is zo genant. Maar aan de ene kant heeft hij wel gelijk. Ik keek hem aan, recht in zen ogen en ik herhaalde men antwoord. 'Ik ook van jou' zei hij. Het was zo schattig, ik weet me geen raad. Of jawel ik weet het wel, ik wil hem terug, ik wil dat hij weer van mij word, ik wil men relatie met hem terug. 'Als ik je een kans geef, beloof je dan dat ik geen spijt ga krijgen?' Vroeg ik hem. Hij keek me aan en pakte men hand vast 'dat beloof ik je.' antwoorde hij en daarna gaf hij me een kus op men voorhoofd. Dit was te cute i swear.

*die morgend*

Gisteren had ik het erg gezellig met Yassir. We hebben weer officieel een relatie. Ik heb er tot nu toe geen spijt van maar voel me net gelukkiger in men leven. Met wat er de laatste dagen is gebeurd. Ik heb het gisteren ook allemaal aan Yassir verteld, hij vond het zo erg voor me en beloofde dat hij me zou steunen in deze moeilijke tijden. Ik hou echt van hem, men liefde is zo oprecht. Maar de pijn die me word gekost wanneer hij me kwetst is zo duur. Maar anyways, nu het goed gaat gaan we ons daar op focussen. Hij ging me vandaag voorstellen aan zen moeder. Deze avond kwam hij me ophalen en dan gingen we richting zen huis. Ik ben ontzettend zenuwachtig, want heb zoiets natuurlijk nog nooit meegemaakt.

*avond*

Ik had men haren al gestijld en was bezig met men make-up. Ik hield dat beperkt en overdreef er niet mee. Toen ik daar mee klaar was opende ik men kleren kast. Hardste keuze waarmee ik elke dag mee struggle. Ik wou iets deftigs maar toch confortabel. Ik nam uiteindelijk een zwarte highwaisted jeans, een wit shirtje die ik erin stad en men lange bruine jas die ik erop aandeed (omslag). Hieronder deed ik men witte adidasjes aan en ik nam men zwarte michael kors tas waar ik al het nodige instak. Yassir liet weten dat hij voor men deur stond. Ik liet mama via sms weten dat ik even wegging en er ging akkoord. Ik verlaatte men huis en liep naar Yassir's auto toe.

Ik opende de autodeur en stapte in. 'Je ziet er goed uit' waren zen eerste woorden. 'Dankje wel is lief' lachte ik. Hij gaf me een kus men hand en we reden richting zijn huis. Ik ben zoooo stressy. Hop, naar Yassir's mama...