*die avond*
Oums kwam langs. Ze bleef gelijk ook slapen vandaag. I've missed her so much! Ik had de tafel al klaargelegt met alles wat niet goed is voor ons. Popcorn, chips, noottjes, chocolade, snoep,.. Alles ongezond dus. Ik legde drank klaar en glazen. Ziezo, nu wachten tot ze arriveert.
Younes kwam de trap af, ik zat rustig in de zetel te wachten op oums. 'Ewa zus, heb je al dat lekkers speciaal voor mij klaargezet? Shokran hoeft echt niet' grapte hij. Hij stak een hand in de popcorn en at ervan. 'Nee Younes, wat een grap zelfs, is voor Oumaima, niet voor jou grapjas' lachte ik. 'Safe zo doen? Goed hart voor je vriendinnen maar niet voor mij? Safe safe, ga ik nooit vergeten, zelfs niet als ik ga trouwen' zei hij. Ik lachte me even kapot 'jij trouwen? Sins when? HAHAHAHHAAH, Younes dat geloof je toch zelf niet?' Lachte ik. 'Tazzz oke dan, daag' waren zen laatste woorden en hij ging de deur uit. Typisch boys, wanneer het slaaptijd is, dan pas verlaten ze het huis. Mhm even later hoorde ik de bel. Oums kwam binnen, meteen knuffelde ik haar kapot en vertelde haar al de laatste nieuwtjes. Ze was blij dat het soortvan goed was tussen mij en Yassir, maar ik heb er ook duidelijk bij gezegt dat we nu geen relatie meer hebben. Het rare is, dat hij me zelfs niet stuurt. We hebben elkaar niet meer gesproken sinds we vertrokken zijn. Maar mhm, ik ga er ook niet achter zoeken. Ik geniet nu gewoon van het herenigd zijn met men beste vriendin.
Ik zette een film op en hup, we waren onze ladiesnight begonnen. We maakte al plannen voor morgen dat we lekker de zee gingen ik Belgie. Het beloofde om warm weer te worden, so i can't waitt!!!
Morgen zou het een leuke dag worden, dat hoop ik tenminste, wat je weet wat ze zeggen, net als je u op iets verheugd, verpest het helemaal..
JE LEEST
Hij brak me keer op keer.
RomanceMijn naam is Yousra, ik ben 18 jaar oud. Ik ben totaal geen liefdes persoon, heel veel jongens geven me aandacht maar in de liefde stappen doe ik niet, maar 1 keer gaf ik het een kans, de mooiste tijd van men leven maar de grootste vergissing achter...