Hij brak me keer op keer.

70

Toen hij zag dat ik wou opstaan nam hij een spurt naar me toe en hield me tegen. Ik schrok en zuchte luid. 'Wat?' Vroeg ik. En keek omhoog in zen ogen. Hij stond natuurlijk recht en ik zat. 'Ik mis je Yous. En ik mis ons. Ik ben zo dom geweest..' ging hij verder. 'Ja dat kun je nu wel zeggen' zei ik. Deze keer zette ik men trots niet op zij. Ik moet hem duidelijk maken dat sommige dingen niet kunnen. 'Maar Yousra, ik weet dat ik dom ben geweest, maar weet je, ik heb er spijt van, en als ik dit zou kunnen terugdraaien dan had ik dat natuurlijk gedaan. Ik weet niet wat me bezielde, maar geloof me. Toen ik terug kwam naar Nederland, wist ik wat ik miste en dat was jij. Ik heb je proberen te sturen maar men berichten kwamen niet aan en pas toen ik je belde wist ik dat je me geblokeerd had.' Zei hij. 'Ja Yassir, dat heb ik inderdaad. Wist je dat ik er kapot aan ging? Jij die deed alsof het je niet interseerde en dan de schuld op mij steken. Trouwens Yassir, dat doe je altijd, je doet letterlijk altijd alsof het mijn schuld is, terwijl je niet kan inzien dat de bal in jou kamp ligt.' Zei ik terug. 'Dat besefte ik ook, maar toen nog niet. Ik heb in Nederland al onze berichten terug gelezen en ik besefte toen pas dat ik je echt gekwetst heb, maar ik was ook gewoon kwaad van hoe jij antwoorde op hetgene wat ik zei, daarom deed ik die tfellas ook' legde hij uit. 'Woow woow wacht, ik had het recht Yassir, om zo te antwoorden op je berichten. Ik mistte je en je gaf er geen shit om dat ik facking veilig was aangekomen? Welke vriendje geeft nu niks om het feit dat zen vriendin hmdl veilig geland is?? Yassir komaan, je weet zelf dat zoiets niet klopt!' Zei ik, en ja hoor men stem was verheft. 'Ja oke je hebt gelijk! Maar ik zeg toch dat ik dom ben geweest? Ik realiseerde me toen niet wat ik aan het verliezen was!! Toen ik dat eindelijk wel deed, wist ik dat ik iets mistte in men leven, alsof een deel van mezelf vermist was, ik kon echt niet meer helder nadenken en wollah Yousra, had zoveel spijt' Zei hij. 'Yassir, weetje? Ik heb jou ook gemist, ookal deed je die gore actie, ik heb nooit minder van je gehouden. En als ik men trots nu aan de zijkant zet weet ik dat ik je alleen maar gelijk zou geven en op je zou springen en knuffelen omdat ik je zoveel mis. Maar dat kan ik niet, want dat is fout, zo ga je telkens die fouten maken en ik kan je niet blijven vergeven. Jij moet leren inzien dat zulke dingen niet kunnen' verklaarde ik. Ik was er echt klaar mee en ik wou echt naar huis. 'Ik snap jou volledig, en ik weet dat ik moet inzien dat zulke dingen niet kunnen, maar asjeblieft Yousra, geef me nog een kans en ik laat je zien dat ik niet de Yassir ben waarvan je nu een beeld hebt.' Vroeg hij. 'Ik weet niet of ik dat kan hoor, ik kan niet 100% voor iemand gaan als ik maar 50% terug krijg, dat is niet hoe het werkt en daar heb ik het gevoel van als ik met jou ben.' Legde ik uit. Ik stond op met het teken dat ik naar huis zou gaan. 'Asjeblief Yousra? Praat met me, je beseft gewoon niet hoeveel spijt ik heb he? Je gelooft gewoon niet dat ik echt oprecht spijt heb denk ik. Heb je dan echt geen medelijden? Yousra, dit ben jij helemaal niet, wat is er met je gebeurd? Wat is...' En toen hij wou verder gaan stopte ik hem meteen 'Nee Yassir stop! Zie je? Dit bedoel ik nu! Nu probeer je de schuld weer op mij te steken zodat ik me slecht ga voelen! Dit is exact wat ik bedoel! Je moet hier echt mee leren ophouden!' Zei ik, en ja hoor ik was echt kwaad man, dit kan hij toch niet menen?
Een traan verliet men rechteroog. Vraag me niet waarom, maar deze ruzie maakte me emotioneel en zwak. Zie je? Het helpt nog echt ook, hij steekt de schuld op mij en ik voel me schuldig en zet men trots aan de kant, en daarvan komen deze tranen. Pfff deze jongen weet perfect hoe hij me moet bespelen. 'Huil je nu?' Vroeg hij en hij steekte zen hand uit om men traan weg te vegen. Ik duwde zen hand weg 'nee Yassir' zei ik en veegde het zelf weg. 'Weet je hoe dit komt? Het komt omdat jij de schuld nu net op mij hebt gestoken en nu voel ik me slecht, terwijl dat ik helemaal niets heb gedaan.' Zei ik. Ik hield me zo sterk want ik kon elk moment van de tranen losbarsten. 'Het spijt me Yous, wollah het is allemaal mijn fout, maar ik mis je gewoon en dat maakt het zo moeilijk..' legde hij uit. 'Dat weet ik Yassir, en dat maakt mij ook moeilijk, want ik mis je ook, maar ik kan niet blijven toelaten dat je me keer op keer breekt..' legde ik hem uit. In zen ogen zag ik dat hij er echt spijt van had. 'Ik moet door Yassir, men moeder maakt zich zeker ongerust.' Zei ik en ik zette men stap om te vertrekken. Hij trok me terug 'Yousra nog 1 ding...' hij pakte me vast en kuste me op men lippen. En alsof er een zware lading van men schouders viel ging ik mee in de kus. Het voelde echt goed, alsof alles opeens vergeten was, al de drama en de tranen, al de problemen en al de stress. En toen wist ik het, Yassir kan me zoveel tranen en verdriet geven, maar hij is ook degene die me gelukkig maakt..