To Love Rin

Five

Chapter 5

*Rank 1: Aliyah*

"Those who are heartless, once cared so much" - Anonymous

--

I am so lucky.

Not because I grew up in a rich family.

Not because I can buy everything I want.

Not because I am studying in a prestigious elite school.

I am so lucky because I have a loving grand father by my side.

I am so lucky that I'm a Garcia.

But being a Garcia is not that easy.

Lahat ng tao ay nakatingin sayo. Naghihintay na magkamali ka at pupunain pagkatapos. May iba na nag eexpect na matataas na marka sa school dahil kilala kang tao. May mga tao namang nakikipag kaibigan dahil habol lang sayo ay pera. Malimit na lang ang mga taong totoo at hindi plastic.

Pero hindi ko na inaalala iyon, as long as I have my grand father.

He is an owner of a major toy company in the Philippines.

He has 50 branches in America and Asia.

I am currently busy preparing myself for school. I'm almost finish brushing my hair when I heard my cp ringing. I immediately answered it, "Moshi-moshi, (Hello)"

"Moshi-moshi, Rin-chan!" masiglang bati ni Reign. "Are you attending school today?" tanong nya.

"Yeah, hindi naman ako ngayon busy." sagot ko sa kanya. "See you later," dagdag ko.

"Ja ne~ (Later~)" paalam ni Reign then in-end ko na yung call.

Lorraine "Reign" Hernandez.

Hindi ko mapigilang mapangiti. Ibang iba na sya ngayon, napaka-childish. She's currently addicted to animes. She loves singing anime OSTs, buying anime collectibles and cosplaying. She's a friend of mine.

Natapos na ako sa pagsusuklay at lumabas na sa aking kwarto at bumaba na sa hagdan papunta sa dining table. Nadatnan ko na nakahanda na ang breakfast ko.

"Ojou-sama, Ohayou! (Good morning, young lady!)" bati ni Tsugumi. "Atsui uchi ni tabete kudasai~ (Eat while it's still hot)" dagdag nya.

Sinunod ko naman sya at umupo na sa dining chair. Kinuha ko na ang chop sticks, "Ittadakimasu! (Thanks for the food!)" at nagsimula ng kumain.

How come I can understand and speak nihongo? Well sabi ni lolo na baka nasa dugo ko na daw ito. My mother is Half Japanese, Half Pinay while my father is full Filipino. So I guess I'm 1/4 Japanese. And because of my Japanese childhood friend Tsugumi, who teached me nihongo when we were kids.

Tapos na akong kumain nang tanungin ako ni Tsugumi, "Oishi desu ka? (Is it delicious?)" Sinagot ko naman sya, "Oishii desu! (It's delicious!)" sabay ngiti.

Tiningnan ko ang aking relo para malaman kung anong oras na. 6:30am na. Tumayo at umalis na ako sa upuan at nagpaalam na kay Tsugumi. Tinatanong pa nga nya kung pwede na sya na lang maghatid sa akin papuntang school. Pero sinabi ko na huwag na dahil baka ma-late pa sya sa trabaho. Yes, nagta-trabaho na sya, hindi ko nga lang alam kung anong trabaho nya dahil 'di nya sinasabi.

Pumunta na ako sa may kotse kung saan naghihintay ang driver ko. Noong nakita nya ako agad syang lumabas sa loob ng kotse at pinagbuksan ako, "Good morning miss!" bati nya sa akin habang ako'y pumapasok sa kotse. "G-Good morning." nauutal kong bati.