To Love Rin

Twenty Five

Chapter 25

*Realize*

"People that have trust issues only need to look in the mirror. There they will meet the one person that will betray them the most." - Anonymous

-

[Mikko's POV]

"Hoooy Ice!" sigaw ko habang hinahabol ang pikon na yelo.

Nandito kami sa may tapat ng hideout naming magkakatropa. (Hideout or tambayan)

Hinahabol ko itong yelo na 'to dahil kailangan na naming pumunta sa We The Kings Concert. Inimbitahan kasi kaming magkakatropa ni Kai na manuod ng concert.

Hindi naman kami makakatanggi dahil VIP seats ang binayaran ni Kai. Ewan ko ba kung anong nangyari sa lalaking 'yun at naisipang manlibre. Ang damot-damot kaya nun. Well except lang sa mga chicks.

"Shut the f*ck up!" ani Ice sabay sipa sa gilid ng kanyang kotse. "Sh*t! Sh*t!" aniya habang napapatalon sa sakit.

Baliw din 'tong yelong 'to. Sino ba namang matinong tao ang gagawa ng ginawa niya ngayon?

"Ano ba kasing nangyari sa'yo nung isang araw at pikon na pikon ka ngayon?" tanong ko.

Nagmura muli si Ice. Oh well, I guess nakakairita talaga 'yung naka-encounter n'ya nung isang araw. Sa apat na magkakatropa kasi, siya lang 'yung ratatatatat ang bunganga ng mura kapag badtrip o pikon.

"Hoooy! Tama na pagmumura. I-kwento mo na lang sa akin ang nangyari at re-resbakan namin."

"I don't think you can do it." ani Ice.

"Bakit naman? Dahil mas malakas siya sa-"

"Do you think you can hurt a girl?"

Takte! Babae?! 'Yung Natalie kaya 'yung tinutukoy n'ya? Si Natalie.

"Takte pre! Huwag mong sabihin si Natalie?!" I suddenly blurted.

Biglang nag-iba ang aura ni Ice. Tinitigan na naman niya ako nung infamous niyang 'Ice stare'. Shet! I'm doomed.

Napatawa nalang ako habang nagkakamot ng batok. Palingon-lingon sa kaliwa at kanan. Takte! Basta huwag ko lang makita ang mata ng yelo. Tumakbo na lang kaya ako?

Ayaw ko pa kasing mamatay. Shet.

"Hey you! Get back here!" ani Ice habang hinahabol ako. Takte, how ironic isn't? Ako naman ngayon 'yung hinahabol.

Pero hindi pa man nakakalayo ay hiningal na si Ice. Ay mabuti naman... Pero akala ko lang 'yun. Bumalik s'ya sa kotse n'ya at sumakay dun. Pinaandar at hinabol muli ako. Ito na talaga ang katapusan ko.

Dear Mom and Dad,

I died.

Love your little son,

Mikko

"You aren't going anywhere bastard! How the hell you know the name Natalie?!" Sigaw ni Ice.

"Bro! Maraming Natalie sa buong mundo. At 'yung Natalie na tinutukoy ko eh 'yung kakilala ng isang common friend ko." Pagdadahilan ko.

"You're not a good liar, Mikko Alvarez! I can see through your eyes a while ago! I know that you can't lie when you're interested with someone." Ani Ice habang nakadungaw sa bintana ng kotse n'ya.

Shet. Bakit ko ba kasi naging kabarkada 'tong lalaking 'to?

Biglang may bumusina sa harapan ko. Napatigil ako sa pagtakbo. Takte pre! Ma-do-double dead ba ako?!