"Joke." Eto na naman siya sa joke joke niyang yan. Jeske nemen.
"Hehe?" But deep inside I want to cry. Sino bang hindi mahihiya kung nahuli ka ng taong tinititigan mo?
Mabuti naman at napagsya siyang ipagpatuloy ang ginagawa niya.
Ganyan nga Anne, kesa buong araw mo kong asarin.
Tanging tunog ng aircon at ingay nang pag e-encode ang bumabalot dito. Ang awkward pero alam kong masasanay na ako sa ganitong scenario.
Dahil wala na akong gagawin aside from waiting for her instruction which I think is not happening ay wala sa sarili kong tiningnan ang nag iisang langgam na naglalakad sa harapan ko. Napagtanto kong may kalakihan eto compare to its original size kaya palihim ako namangha.
As much as possible I don't want to create any kind of noises here, sabi ng boss ko (roll eyes) she works silently and in silence. Hindi ko namalayan ang paglalakad nang mabilis ng langgam pero di ko rin pinutol ang pag monitor sa kanya.
Hanggang sa...
Uh oh. Wrong move.
I need to look at somewhere else before she--
"Pervert."
--caught me looking at her *gulp* legs.
But no, I firmly stand that I was not staring at her legs. Sa langgam ako nakatingin, sa langgam na suaveng naglalakad sa hita niya.
Double killed at this moment.
"A-ah ano, y-yung langgam po k-kasi."
--malaking pahamak!
Ayan nauutal na naman ako.
Tinakpan niya ang legs ng folder. Oa. Pero uggggh!!! NAKAKAHIYA, SWEAR! Makikita ko lang ang langgam na yun, mapapatay ko talaga siya. :(
"Papaniwalaan ko ba yan?" Strikta niyang tanong habang may hinahanap sa legs niya.
Gustuhin ko man siyang tulungan sa paghahanap ay di ko na ginawa baka kung ano pa ang iisipin niya. "Walang langgam."
"Ah eh, m-meron yun kanina!" I insisted.
"Weh?" Pang aasar niya, "Ang sabihin mo..."
"H-hindi po kita binobosohan m-miss!" May legs din naman ako.
Pero mas masarap yung sayo.
JOKE.
Huy Alyana ano na bang nangyayari sayo???
"Sinabi ko bang binobosohan mo ko?" Mas lalong lumawak ang pilyo niyang ngiti.
Huhu.
Ayoko na.
I resign.
Nag ga-gather pa ako ng isasagot habang klaro sa mukha niyang nag e-enjoy sa pang aasar sa akin nang tumunog ang telephone.
"Ako na." She volunteered pero hindi pa rin nabubura ang nakakaloko niyang ngiti. Bully.
Nasa akin pa rin ang tingin niya habang nagsasalita, "Yes hello, good morning." Biglang nag iba ang timpla ng mukha niya at tumingin sa kabilang direksyon. "Yuh. Okay bye."
Pagkatapos ng tawag ay nakakapagtakang hindi na ako inasar ni Anne, ni hindi niya ako pinansin.
Bipolar talaga. Hmp. Pero mas gugustuhin ko rin ang ganito kesa naman palagi niya akong iniihaw. "Coffee." She said.
"P-po?"
"I said coffee."
Taranta akong tumayo dahil sa mood niyang nakakatakot. Totally the opposite earlier. "S-sige po."
