karanlık

29.ÜZGÜNÜM

ATEŞ

rüzgarı en az 24 saat uyutacaklar o yüzden ben de onuı vuranların yani bana suikast düzenleyenlerin yerini buldum adamın adı uğur güneş hemen onun evine doğru yola çıktım beni vurmaya çalışanları zaten rüzgar öldürmüştü.hemen korumaları hallettim ve eve girdim sinirden elim ayağım titriyordu bana silah doğrultmuş olan bir adet uğur bana korkuyla bakıyordu.birkaç el ateş etti ama refleks olarak hepsinden kurtuldum.boğazından tuttuğum gibi duvara fırlattım zaten bayıldı o sırada.onu depoya götürdüm.adamlarım bana selam verdi bana şaşkın bakıyorlar çünkü ilk kez birini ben kendim depoya getirdim.hemen sandalyeye bağladım uyanması için yüzüne yumruk attım.uyandığında"lan senin yüzünden rüzgar ölüyordu lan"diye kükredim."ooo ateş ölmemişsin"dedi alayla sinirlerim daha da artarken elime bıçak aldım ve bacağını yardım içine de tuz döktüm acı bir şekilde bağırmaya başladı.sonra ilk olarak kolunu kırdım ona bakmak sinirlerimi zıplatıyordu silahı aldım ve kafasına sıktım.üstüm başım kan oldu odama girdim hemen üstümü değiştirip hastaneye gitmeye başladım.hastanenin önüne gelince derin bir nefes aldım onu öyle görmek içimi yakıyordu ama ona kötü görünmemem lazım.kendimi toplayınca arabadan indim rüzgarın odasına girdim elini tuttum gece olmuştu 2 gündür hiç uyumadım.tam uyuyacaktım rüzgarın sesi geldi"ateş ateş ateş"diyordu sesi çok kısıktı sayıklıyor ama onu daha uyandırmazlar.

RÜZGAR

Gözlerimi açtığımda ateş yanımdaydı heryerim sargı içindeydi canım fazlasıyla yanıyor.ateşe baktım hiç uyumadığı belliydi gözlerinin altı morarmış ve ağlamaktan şişmişti artık ona kızgın değilim.ani bir hareket yapınca dikilir patladı ağzımdan büyük bir inilti çıktı sargı kan olmuştu.sesime ateş uyandı hemen telaşla acil durum düğmesine bastı doktorlar içeri girdi ateşi çıkarmak istediler ama ateş çıkmayınca hemen dikişleri tekrar attılar.doktorlar çıkınca ateş hızla yanıma geldi."iyimisin birtanem"dedi mal lan bu hem beni aldat hem bana sürtük de sonra iyimisin birtanem."sanane lan sanane"dedim kızgın değilim sanmıştım ama hala öfkeliyim.birden beni öpmeye başladı istemsiz olarak karşılık veriyordum nefes nefese ayrılınca"affet beni sen benim herşeyimsin sen yokken kalbim atmıyor sanki lütfen karanlığım beni affet"dedi hayatımda duyduğum en güzel sözlerdi beni gerçekten seviyor diye düşündüm."seni seviyorum ölümüm"dedim ve sarıldık uykum vardı Ama uyumak istemiyorum"sen biraz dinlen ben yanındayım"dediğinde kafamı salladım elimi tutuyordu zaten fazla sürmeden uyudum.