Divergent: Caleb Prior

Onverwachte overhoring

Als Caleb en ik de kantine binnenlopen en bij Nora, Robin, Tara en Evy gaan zitten, kijkt Evy ons fronsend aan. 'Zo, wat dachten de twee tortelduifjes? Laten we toch maar naar het eten komen?' Caleb en ik negeren haar allebei en we beginnen te eten. Ik gluur vanuit mijn ooghoek naar hem en ik vraag me af of hij er spijt van heeft dat hij me in het openbaar aangeraakt heeft. Ik hoop van niet, want ik vind het niet erg. 'Het is toch wel jammer dat jullie nu een belangrijke mededeling hebben gemist,' zegt Evy schouderophalend. 'Welke mededeling?' vraag ik. Als Evy niet reageert, zucht ik. Wat kinderachtig.

'Jack heeft ons net verteld dat we morgenochtend om negen uur in ons vaste lokaal moeten zijn,' zegt Nora. Ik kijk haar aan. 'Waarvoor?' Ze haalt haar schouders op. 'Dat heeft hij niet gezegd.' Ik probeer me te bedenken waarom we ineens morgenochtend naar het lokaal moeten komen, maar ik kan me niks bedenken. 'Waarom denken jullie dat we moeten komen?' vraagt Nora. Ik hoef niet om me heen te kijken om te eten dat iedereen het erover heeft.

'Weet ik veel, wat maakt het uit?' bromt Evy. Er zijn twee opties: of Evy houdt haar mond, of ik ga weg. Als de eerste optie niet snel genoeg komt, zal ik maar direct overgaan tot de tweede. 'Sorry hoor,' zegt Nora. 'Ik probeer alleen maar te bedenken wat het zou kunnen zijn.' Evy lacht. 'Je moet niet denken.' Ik kijk haar boos aan. 'Doe eens normaal.' Ze kijkt me fronsend aan en staat op. 'Whatever.' Ze loopt de kantine uit.

'Wat heeft zij nou weer?' zegt Caleb. 'Ongesteld, misschien,' zegt Nora geïrriteerd. Tara en ik schieten in de lach. Ik denk te weten waarom Evy zo doet. Nou ja, eigenlijk denk ik het helemaal niet, maar misschien heeft het iets te maken met Caleb en mij. Snapt ze dan echt niet dat ze alleen zijn aandacht kan krijgen als ze normaal doet? Als ze niet met iedereen flirt?

Ik besluit dat ik morgenochtend wel zie waarvoor we naar het lokaal moeten komen. Wat heeft het voor zin om daar nu over te speculeren? We zien het morgen wel.

Als we de volgende morgen allemaal in het lokaal zijn, wordt het me al duidelijk. De tafels staan in toetsopstelling. Krijgen we een toets? 'Neem plaats in de stoelen, samen met je partner.' Caleb en ik gaan ergens voorin zitten. Als iedereen zit en stil is, zegt Jack: 'We gaan vandaag een onverwachte overhoring afnemen, om te kijken hoe ver jullie al zijn met het bestuderen van de onderwerpen. Het is niet erg als je nog niet alles bestudeerd hebt, maar wij hebben een bepaald punt die iedereen zou moeten bereiken met de verschafte kennis die jullie nu hebben.'

Wat een dure woorden ineens, denk ik grijnzend. 'Wat gebeurt er als je niet op dat punt zit?' vraagt Evy. Jack haalt zijn schouders op. 'Dan gebeurt er niets. Het is gewoon voor ons, zodat we weten of jullie genoeg discipline op kunnen brengen om het op tijd te leren. En of jullie niet te veel vrije tijd nemen.' Dus toch. Heeft het misschien iets te maken met de baan die je later wilt nemen? Misschien willen ze wel weten wie het meest bereid zijn om hard te werken. Maar kunnen ze dat echt halen uit deze test?

'Jullie mogen zachtjes overleggen,' zegt Jack terwijl hij de papieren uitdeelt. 'Maar mijn advies is om dat zo min mogelijk te doen. Anderen kunnen jullie misschien afluisteren.' Als hij vier blaadjes op onze tafel legt, kijk ik er met grote ogen naar. De voor- én achterkant staat helemaal vol met tekst! Ik werp een blik op de klok, die nu op kwart over negen staat. Hoe lang zullen we hierover doen?

'Zullen we allebei de helft doen?' stelt Caleb zachtjes voor. Ik knik en pak twee blaadjes, terwijl Caleb de andere twee pakt. 'Nou, succes,' zegt hij glimlachend. 'Ja, jij ook. En als we iets niet weten, vragen we het aan elkaar, goed?' Hij knikt. We pakken allebei een pen en beginnen te schrijven.

Gek genoeg vind ik het leuk. Op elke vraag heb ik wel een antwoord tot nu toe. Als ik een heel blaadje af heb, de voor- én achterkant, zie ik dat ik bijna twee hele blaadjes volgeschreven heb. Ik werp een blik op Caleb en zie dat hij ook zoiets heeft. Af en toe hoor ik mensen zuchten en geïrriteerd met elkaar fluisteren, maar Caleb en ik hebben nergens problemen mee.