İMKANSIZ

BÖLÜM-20

KEYİFLİ OKUMALAR

••

Acaba hayatımda hiç bu kadar kötü hissettiğim bir an olmuş muydu? İllaki olmuştu. Düşüneyim.

Bera bana sen benim kız kardeşim gibisin dediği zaman,

Ceylin Bera'ya sokula sokula bir şeyler anlattığı zaman,

Bera'yı bahçede esmer bir kızla konuşurken gördüğüm zaman,

Bana hakaret ettiği zaman...

Yani çoğu Bera yüzündendi. Tıpkı şu an olduğu gibi. O kız kimdi ve onun yanında ne işi vardı? Kızdan şu an nefret ediyordum. Bana hiçbir şey yapmamıştı evet ama onun yanında olması yeterli bir sebebti bence. Kızın öyle bir güzelliği vardı ki ben bile hayran kalmıştım. Bera gibiydi. Sarışın ve mavi gözlüydü. İçimdeki acımasız ses bana ne kadar yakıştıklarını fısıldıyordu. Gözlerimi onlardan kaçırdım. Dayanamadım tekrar baktım. Kız gülümsüyordu. İnci gibi dişleri vardı. Uzaktan bile bembeyaz olduğu belliydi. Kızı kıskanmıştım. Fena halde. Bunu inkar edemezdim.

"Bera değil mi o?" deyip dürttü beni Ayça. Başımı salladım. Birazdan salonun orta yerine oturup ağlamasam iyidir.

"O kız kim ki?"

"Bilmiyorum." Sesim buruktu. Artık alışmam gerekiyordu. Bunlar benim hep göreceğim şeylerdi.

"Sonunda gelebilmiş piç."

Ayça abime kocaman olmuş gözlerle baktı. Dudaklarını kıpırdatıp pardon dedi. Abime Bera'nın yanındaki kız kim diye sormak istiyordum. Ama sormadım. Öğrenmek istemiyordum. Mümkünse bize yaklaşmalarını bile istemiyorum. Ama amcasının yanına uğradıktan hemen sonra soluğu bizim yanımızda aldılar.

"Merhaba."

Kızın sesi de güzel!

"Merhaba."

Abim ve arkadaşım aynı anda cevap verdi. Bense gecikmeli ve titrek bir şekilde.

"Damla ben," deyip elini uzattı.

Kız özgüvenliydi de!

"Ben Tunç bu da kız arkadaşım Ayça," diye tanıttı abim kendini. Anlaşılan sıra bendeydi.

"Yeşim," deyip uzattığı elini tuttum.

Küçücüktü eli!

Kıza bu kadar dikkatli bakmasana.

Elimde değildi.

"Memnun oldum."

Görünüşünün aksine kibardı. Bera'nın beğeneceği tiplerden değildi. Ama onun yanındaydı işte.

Kıza bakmaktan Bera'yı görmüyordu gözüm. Takımının güzelliğine bakamadım. Ona ne kadar yakıştığına dair şeyler düşünemedim. Birlikte dans ettiğimizin hayalimizi dahi kuramadım. Yani kısacası kız her şeyi mahvetmişti.

"Cihan amca nerede?"

Konuşmadı. Çenesi ile çaprazımızdaki masayı işaret etti. Konuşmayacak mıydı?

"Biz bir selam verelim." Abim Ayça'ya baktı. "Gel güzelim," deyip kolunu dirseğinden kırdı. Ayça önce bana baktı. Göz kırpıştırıp gülümsediğimde koluna girdi. Onlar beni giderken gerginlik basmıştı. Durduğum yerde bir adım kayıp onlara yer açtım. Kız masaya yanaştı.