Jily Lovestory

Chapter 38

James keek zijn vriend aan. 'G-gay?' Sirius knikte onzeker. Al drie jaar was hij gay. 'En ik ben verlieft op Remus'. James knipperde met zijn ogen. Net zoals Lily altijd deed als ze lichtelijk verward was. Hij zag nu overal Lily in. 'Ik wist het eigenlijk wel...maar de laatste tijd begon te twijfelen en uiteindelijk dacht ik dat je helemaal niet gay was'. Sirius keek naar de grond.

'Laat me eens lezen'. Sirius gaf het blaadje aan James. James had zelf niets over een gay persoon gelezen. Hij ging ook vlug de regels langs, omdat hij haast had.

Dan zal ik je openritsen en al je ingewanden in stukjes snijden. Want zo voel ik me van binnen. Mijn hart is in duizend stukjes gesneden Lily. DOOR JOU. als jij er niet was geweest dan waren ik en James nu het leukste koppel van de school. En dan waren we allebei leuk en niet alleen James zoals het bij jou zit. En die gay vriend met lang haar van jou gaat er ook aan. Na jou. Jullie hebben allebei geen idee hoe het is om liefde te krijgen. Ik was er altijd voor hem. En toen gaf JIJ hem het advies om gay te worden. Nu gaat hij ervoor boeten dat hij mij heeft achtergelaten voor een JONGEN!! IK haat je Lily Evans. Jij zal nooit een Potter worden. IK zal bij dat altaar staan. Het enige waar jij mag staan is bij je begrafenis. Of moet ik zeggen...liggen.

James kwam erachter dat hij deze helemaal niet had gelezen. Er werd niet veel over Sirius gezegd, maar als ze Lily kon doden dan kon Sirius er ook wel even bij. James kon niet de twee personen waar hij het meest van hield verliezen.

'We moeten weten wie het is Sirius. Kostte wat het kost. Ik vraag mam om brieven die ze misschien heeft gekregen van ons'.

En daar ging James dan. Vastberaden om de dader te vinden. En daarna zal hij het uitmaken met Loren. Met een beetje geluk groeide ze uit elkaar zodat hij het niet alleen hoefde uit te maken omdat hij haar niet leuk vond.

'Mam...heb je het gehoord van Lily'.

'Oh ja schat. Ik weet dat jullie iets hadden met elkaar en jullie hebben allebei zoveel brieven gestuurd over elkaar. Ze hield erg veel van je en jij van haar. Je mag huilen lieverd'.

Elke keer als iemand ze hield van je zei barsten hij in tranen uit. De enige manier dat hij zich kan herrineren dat hij zei dat hij van haar hield was in het notie boekje van Alice. Hij wilde haar gezicht zien. Haar vastpakken. Haar zeggen dat zij zijn alles was en dat ze de enige was. Dat ze hem gelukkig maakte als ze alleen maar naar hem keek. Dat ze ervan hield hoe ze bewoog of de manier waarop ze sprak. De manier waarop ze zijn naam zei. Alles aan haar...Daar hield hij van. En niemand kon hun liefde verbreken. Zijn liefde.

'Mam' zei James door het snikken door. Hij deed alsof hij niet huilde ook al waren zijn tranen te zien op zijn gezicht. 'Heb je de brieven nog. Van mij en van Lily. Als aandenken'.

Mevrouw Potter had zijn zoon nooit meer zien huilen na zijn vijfde en wist ook niet wat ze moest doen om hem te troosten. Zoals gevraagd pakte ze de brieven die ze netjes bewaarde in een keukenkastje. Ze bewaarde ze eigenlijk voor hun toekomstige bruiloft bij haar speech, maar die zal er waarschijnlijk nooit komen. James mompelde een bedankje en ging weet weg.

Er zaten wel twintig brieven die alleen maar over het feit ging hoeveel ze van elkaar hielden. James wist niet dat het zo goed had geklikt tussen mevrouw Potter en Lily dat ze brieven naar elkaar stuurden, maar veel wist hij dan ook niet meer. Hij had de helft van het schooljaar gemist.