Jily Lovestory

Chapter 29

'James...je moet me geloven'.

James huilde. En hij deed niet eens zijn best om het voor Lily te verbergen. Ze mocht best zien hoe erg ze hem had gekwetst.

'Alles valt op zijn plaats. Je schrok toen je zag dat ik in onze leerlingenkamer stond. Je wilde niet met mij op date, omdat je een andere afspraak had. En je het zou niet raar zijn als je de hele dag in je kamer zat, omdat je zogenaamd hoofdpijn hebt. Je liegt tegen me over van alles en de laatste tijd ben je erg terughoudend. Ik weet wat ik zag Lily'.

Ook Lily huilde. Ze kon niet geloven wat er zojuist was gebeurd. En dat haar voorgevoel dat er iets ergs ging gebeuren klopte. 'HIJ SPRONG OP MIJ'.

James zei niets en liep met een stevige looppas en handen als vuisten door. Lily probeerde hem met haar korte benen bij te houden. Tuurlijk geloofde James hem niet. Als je het van zijn kant bekeek leek alles zo logisch.

'DAN KOM JE TOCH LEKKER DE WAARHEID NOOIT TE WETEN. WAT KAN JOU NOU MIJN GEVOELENS SCHELEN'.

'JA INDERDAAD. IJ HOEF JOU GEVOELENS VOOR LEONARD NIET TE WETEN'.

'IK HEB GEEN GEVOELENS VOOR HEM. NOOIT GEHAD EN DAT ZAL OOK NOOIT VERANDEREN. IK WIST NIET EENS WAAROM HIJ IN MIJN KAMER ZAT. ER ZIT EEN MOL IN HET SPEL JAMES. GELOOF ME NOU'.

Lily schreeuwde haar longen uit haar lijf. Met alles wat ze zei hoorde je duidelijk haar gesnik tussendoor, maar James was te boos om daar naar te luisteren. Te boos om te zien hoe gebroken en gekwetst ze was dat haar vriendje...ex vriendje haar niet geloofde. Lily rende daarom maar weg. Van haar problemen en van James. Ze rende zo hard als ze kon van hem vandaan. Ze wist niet waarheen, maar ze kwam er wel.

***
'Klinkt niet als Lily' zei Sirius na hij naar James en zijn gehuil luisterde. 'Denk je dat ik dit moeilijk te geloven vind. Het klonk echt altijd alsof ze me echt leuk vind. En niet Leonard. Ik ben toch veel knapper dan hem?'

'Waarom vraag je dat aan mij?'

'Omdat jij en Remus nu de jongens zijn in het groepje die de jongens nu een cijfer geven op hun uiterlijk. Hoeveel ben ik?'

Sirius rolde met zijn ogen, omdat hij nu gay was betekende het niet dat hij nu alles deed wat een meisje doet. En hij had een vriend. Hij keek niet naar andere jongens zoals hij naar Remus kijkt.

Remus luisterde ook aandachtig mee, maar had nog geen woord gezegd en Peter stond er maar een beetje ongemakkelijk bij en zei af en toe gemene opmerkingen over Lily.

'Zij ze echt dat er een mol in het spel zat?'

Iedereen schrok, omdat Remus eindelijk iets had gezegd. James knikte en huilde toen verder. We leken wel een stel meiden met onze liefdesverdriet in het midden, onze bakken met ijs en de repen chocola.

'Ik denk inderdaad hetzelfde. En het begon allemaal toen jij en Lily iets kregen'.

'Bedoel je dat er iemand niet eens is met onze relatie'.

'En ik denk dat jij daar niets van had gemerkt, maar Lily wel. En dat ze extra op haar hoede was en jou er niet mee wilde betrekken. Leonard lijkt me niet het type van Lily. Daarnaast heeft ze een hekel aan de familie Heathers'.

'Nou en...Ze had toch ook een hekel aan mij'.

'Ik ken Lily. We studeren elke week samen en we praten veel. Ze had een hekel aan je omdat je een hekel aan Severus had, maar toen zij een hekel aan Severus kreeg vond ze je aardig. Bij de familie Heather ligt het anders. Die haat ze gewoon'.

'Wat een onzin Remus. Het klink inderdaad niets als Lily dat ze vreemd gaat, maar ze is wel gewoon vreemdgegaan. En ik zal dat nooit meer vergeten'.

Met die woorden wet het gesprek afgesloten. Maar Sirius en Remus hadden nog zijn bedenkingen.