Jily Lovestory

Chapter 41

Loren gaf James nog een briefje voor dat ze vertrok. James deed niet eens moeite om het open te maken en smeet het op zijn bureau. Wat een dag. Hij had gelukkig van te voren gezegd dat ze aardig moesten zijn, want anders was Loren waarschijnlijk huilend het huis uitgerend van de opmerkingen. James probeerde het uit te maken, maar wist nog steeds niet hoe. Het klonk zo oneerlijk om het uit te maken omdat hij nog steeds Lily leuk vond. Ook al was ze dan misschien dood. James wilde het liefst gaan slapen, maar toen bedacht hij zich dat Lily haar begraafplaats maar twintig minuten hier vandaan was. Na vandaag zou ze zijn hoogtepunt zijn.

En James pakte zijn bezem en vloog uit zijn raam naar Lily. Hij zou tegen haar zeggen waar hij nooit de kans voor zou hebben gekregen. 'Ik kom eraan Lily' fluisterde hij en met zijn tanden op elkaar vloog hij tegen de wind in. En inderdaad binnen twintig minuten kwam hij bij Lily aan. Hij had het koud, honger en zag er voor zijn doen niet uit. Toch zou hij al dat opgeven voor haar. Dood of niet.

'Lily...Lily Potter. Zo zou ik je willen noemen, want wij horen bij elkaar'. Het maakte James niet uit dat hij tegen een steen praatte waar haar naam op stond. Hij zal al zijn gevoelens uiten. Lily moest weten wat hij echt van haar vind. Hij was nooit verder gekomen dan 'Lily-Flower, ga met me uit'. Waarom gebruikte hij altijd haar stomme bijnaam? Ze wist zelf heus wel dat haar naam een bloem was. En hij wist dat ze dat niet leuk vond. Toch bleef hij doorgaan. Wat kinderachtig was hij. Als hij zich nou volwassender had gedragen was het nu niet zo afgelopen. Wat haatte hij zichzelf.

Het notitie boekje van Alice stond op het graf zelf. Het was met een speciaal soort magie beschermt zodat niemand het kapot kon maken. James al de lieve berichtjes over Lily. Ook bladerede hij vaak naar de eerste bladzijde. Hield ze echt van hem? Hij kon het niet voorstellen, maar het stond er echt. Hij las alles en toen hij 3/4 van het boek had gelezen kwam hij bij zijn bladzijdes. Hij kon die van zichzelf al zien, maar wilde eerst de andere lezen.

Het spijt me dat dit moest gebeuren, maar ik zou goed op j ex-vriendje passen.

James sprong van het gras en struikelde over zijn eigen voeten. Hij wist dat hij het handschrift eerder had gezien. En hij wist precies wie dit had geschreven. James wist dat hij het notieboekje beschermt was en niet mee kon worden genomen. Daarom kopieerde hij met een simpele spreuk alles naar zijn lege notieboekje in zijn tas. Wat een geluk dat hij die daar nog in had liggen van kerst. Hij zou zijn ouders daarvoor moeten bedanken.