Keyifli okumalar dilerimm!✨
Taksi ilerlerken adamın tuhaf bakışlarını görmezden gelip sahil yolunda indim. Cebimden çıkardığım parayı uzattım ve kalan paraya tuhaf tuhaf bakmaya başladım.
Evli olduğum adamdan maaş almıştım değil mi?
Banka hesabına bugüne kadar ödemiş olduğu bütün parayı iade edecektim. Bunu artık kabul edemezdim.
"Hadi abla inmiyor musun?"
Taksicinin sesiyle kendime gelirken indim ve önümde gördüğüm ilk banka oturdum.
Kafamın içinde sürekli o kadının sesinin dönmesi normal miydi?
Bu olayın bir açıklaması vardır belki Doğa, diyerek kendimi avutmaya çalışıyordum ama bunun ne gibi açıklaması olabilirdi ki?
Eski karısıyla gece yarısı buluşacak kadar önemli olan neydi? Onu özlemesi mi?
Düşünürken aradan geçen vaktin farkında bile değildim. Telefonum sürekli çalarken en son ablamın aradığını görünce açtım.
"Efendim?"
Sesim o kadar soğuk çıkmıştı ki bu kadar sakin gözükmem konusunda ben bile şüpheye düştüm. Sahiden bu kadar umutsuz muydum?
"Doğa sen iyi misin?"
"Barlas aramanı söylediyse ve diyecek başka bir şeyin yoksa kapatacağım."
"Onunla hiç konuşmadım. Sen iyi misin onu merak ettim sadece?"
"İyiyim. Bir sorun yok değil mi?"
"Aslında var. Babam."
"Bir şey mi oldu? O iyi mi?"
"Gayet iyi hatta o kadar iyi ki eşyalarını kapının önüne koymak için ayaklandı."
"Anladım. Sen idare et geliyorum hemen."
Soğukkanlı cevabıma şaşırmış olsa gerek ne bir şey dedi ne de telefonu kapattı. Telefonu kapatırken ben de şaşkındım ama kendime hak veriyordum. Böyle biri olmama sebep olan onlardı, bana da kabullenmekten başka bir şey kalmamıştı.
Ev buraya yakın olduğundan yürüyerek mahalleye geldim. Parkın oradaki köşeden dönecekken dönüp bir baktım. Küçükken olan güzel anılarımın tamamı resmen buraya aitti. Yürümeye devam edip eve yaklaşmışken diğer evlerden bakan birkaç meraklı bakışı yakaladım. Normalde utanırdım ama şu an içimde utanç duygusuna ait gram belirti yoktu.
Ben kötü bir şey yapmamıştım şu an utanması gereken birisi varsa o da baba dediğim bu adamdı. Bahçeye adım atar atmaz kapı açılmış ve gözümün önünde bir valiz belirmişti.
"Doğa," diyerek bana sıkıca sarılan ablama karşılık veremedim.
Annem ve babamı göremezken zorla yutkunarak "Onlar..." dedim. Cümlenin devamını söylemek çok zor gelirken kendimi zorlayıp devam ettim.
"Beni görmek bile istemiyorlar öyle mi?"
"Sinirleri geçsin eminim düzelirler Doğa. Konuştum ama pek dinledikleri yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkizlere Bakıcı Aranıyor! |KİTAP OLDU
Romance"Bazen kendini bulmak için sevdiklerini kaybetmen gerekir." "Bazı günleri asla yaşamamış olmayı dilerken bazı günleri iyi ki de yaşamışım deriz ya işte güzelim o bahçe kapısından giren şaşkın bakışlı kızı gördüğüm anı her hatırladığımda iyi ki derke...
