İkizlere Bakıcı Aranıyor! |KİTAP OLDU

❄️1.9

Yeni bölüm geldii!✨

Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum.💖

***

Araba son dakika frene basmış olsa bile ayakta duracak gücü kendimde bulamayınca kendimi yere bıraktım. Gözlerimi açmak için uğraşırken hissettiğim acı ile bu kaç oldu diye düşünmeden edemiyordum.

Sonunda açtığım gözlerimle etrafımı tararken bembeyaz odada gözüme takılan koltukta uyuyan yabancı oldu. Kim olduğunu veya neden burada olduğunu bilmiyordum. Acıyan boğazımla yan taraftaki sürahiye yetişmek için yatakta doğruldum. Suyu doldurmak isterken elimin üzerinde hissettiğim el ile şaşkın bakışlarımı yukarı kaldırdım. Hangi ara uyanıp yanıma gelmişti?

"Ben veririm zorlama kendini."

"Sen de kimsin?"

"Söyleyince kulağa pek hoş gelmese de sana çarpan kişi. Aslında sana çarptığım söylenemez ama neden bu hâle geldiğini anlamış değilim."

"Seninle alakalı değil daha öncesinde olmuştu."

"En azından içim rahatladı. İyisin değil mi?"

"İyiyim seni de boşa bekletmiş oldum. Özür dilerim."

"Sorun değil, iyi olmana sevindim. Bu arada telefonunda ablan olduğunu söyleyen biriyle konuştum."

"Saat kaç?"

"Öğleden beri uyuyorsun 7 oldu."

Kolumdaki bitmiş seruma bakarken "Keşke kimseyi aramasaydın. Ben artık gideyim. İyiyim zaten," dedim.

"Ben bir sorayım sen burada kal. Bu arada ben Aras."

İsmimi söylemediğim için "Sana arabayla çarptığım kız diye hitap etmemem için ismini söylemelisin arabayla çarptığım kız," dedi.

"Doğa."

"Peki Doğa. Hemen geliyorum."

O çıktıktan hemen sonra kapıdan içeriye ablam ve Ayaz girmişti. Gözüm başka birini ararken bir yandan da gelmediğine sevindim. Karşısında sürekli güçsüz kalmaktan nefret ediyordum.

"Doğa iyi misin? Ne oldu? Nasıl oldu? Ne zaman? Kim yaptı?"

"Sakin ol abla bir şeyim yok."

"Nasıl yok kızım bu yüz ne?"

"Yanağımın üzerine düştüm o yüzden olmuştur. Ben üzerimdekileri değiştireyim de gidelim lütfen."

Kimseye açıklama yapacak hâlim yoktu. Üzerimdekini çıkarırken gözüme çarpan üstüne düştüğüm kolum oldu. Gördüğüm manzarayla yüzümü buruştururken kolları katlanmış olan gömleğin kollarını açıp öyle giydim. Hâlâ onun gömleğini giydiğim için şanslı mı şanssız mı olduğumu ben de bilmiyordum. Unutmak istediğiniz birinin kokusu burnunuzun dibindeyken bu ne kadar mümkündü?

Odadan tam olarak nasıl çıkacağımı düşünürken içeriye isminin Aras olduğunu öğrendiğim çocuk girdi.

"Sanırım gitmeye pek meraklısın. Hemen hazırlanmışsın."

"Kim hastaneyi sever ki? Kapının önünde birileri var mıydı?"

"Hayır. İleride sana benzeyen biri doktorla konuşuyor. Kanun kaçağı falansın da haberim mi yok? Ne bu gizem?"

"Çok komik. Öyle bir şey olsa kapımda polis dikiliyor olurdu değil mi? Ayrıca senden şikâyetçi olmadığıma dua et."

"Orada dur işte. Sana çarpmadan önce de böyle olduğunu kendin söyledin."