İkizlere Bakıcı Aranıyor! |KİTAP OLDU

❄️2.5

Instagramda kitap hediye etme etkinliği yapalım mı?🌸

Henüz takip etmiyorsanız,
Instagram: esradumann_

***

"Evlenelim."

Ağzımdan çıkan tek kelimelik bir cümleydi ama bunu neye güvenerek söylediğimi ben de bilmiyordum. Gözlerindeki şaşkınlığı görebiliyordum çünkü böyle bir şey diyeceğimi ben bile beklemezken onun da beklemediği açıkça ortadaydı. Aramızdaki sessiz bakışma devam ederken konuştuklarımızı duyan Ayaz'ın tepkisiyle geri çekildim.

"Çüş devenin nalı... Yanlış duydum değil mi? Az önce Doğa sana evlenme teklifi falan etmedi. Tabii canım en iyisi ben bir doktora gideyim," derken kulağını ovalıyordu.

Gözlerimin içine tereddütle bakarken, "Saçmalıyorsun," dedi ama içinde bir yerlerde bunun tek çıkış yolu olabileceğini o da biliyor gibiydi.

"Aklıma gelen tek çözüm. İşe yarayacağını sen de biliyorsun."

Yanımdan geçip giderken Ayaz da hızla peşinden çıktı. Odanın çıkış kapısının önünden gelen sesleri duvara yaslanıp dinlemeye başladım.

"Ne olduğunu söylesen artık abi. Az öncekiler de neyin nesiydi?"

"Çağla yaşıyor ve çocukları almak için dava açmış. Elinde Doğa ile aramda bir şey olduğunu kanıtlayabileceği fotoğraflarımız var. Anlayacağın davayı kazanma şansım çok düşük."

"Zeki kız."

"Kim?"

"Doğa. Mantıklı düşünmüş bir de birilerini bulup nikâh tarihini daha öncesinde bir tarihte gösterirsek tamamdır. Dur bir dakika. Oha... Yuh... Yengem yıllar önce ölmedi mi benim?"

"Öyleydi. Bir dolaplar dönüyor Kerem'le bağlantısı da var gibi ama niye? Hâlâ karşıma çıkmadı. Büyük ihtimal her şeyin eskisi gibi olacağını düşündü sonra Doğa ile bizi görünce acısını benden çıkarmaya çalışıyor. Neye en çok değer verdiğimi de tahmin etmesi zor değil."

"Kızlar."

"Onları kaybedemem. Böyle bir şeye izin vermem."

"Doğa'nın dediği şu an için en hızlı ve mantıklı çözüm bir de dediğim gibi tarihte değişiklik yaparsak kızları alması gibi bir ihtimal söz konusu bile değil."

"Çağla'nın yaşadığını bildiği hâlde benden saklayan biriyle evlenmemi istiyorsun öyle mi?"

"Bu kadar olay olurken ben neredeydim acaba?"

Ablamın yanında diye geçirdim içimden ama asıl olay bizim durumumuzdu.

"Sanırım mecburum. Zaten formalite bir iki ay böyle idare ederiz sonra boşanırız olur biter. Yalan söyleyenlere tahammül edemediğimi biliyorsun ama kızlar için her şeyi yaparım."

"Tamamdır ama büyük konuşma derim. Ne zamana şimdi nikâh?"

"Akşama yapalım. Kaybedecek vaktimiz yok. Sen o işlerle uğraş benim bir şirketi yoklamam lazım. Ne zaman ne olacağı belli olmuyor. 1-2 saate gelirim."

Arkasını dönüp gidecekken bir anda kapıyı açıp "Akşama mı?" diye sordum.

"Anlaşılan kapıda dinliyorsun. Bir hazırlığa gerek yok altı üstü bir imza atacağız olup bitecek. Bundan fazlası değil."

Sonuçta hayatımda ilk defa evlenecektim ama bu kadar önemsiz bir olaymış gibi bahsetmesi ile gözlerim ağlamak için savaş verirken kendimi tuttum ve sesimi güçlü tutmaya çalışarak "Haklısın," dedim. Tam gidecekken bu sefer Ayaz'ın sesiyle olduğu yerde durdu.