Vizeler, karavan ve Can ve Simge hazırdı. Artık gidebilirlerdi. İlk hedef Atina olacaktı. Akşamdan yola çıkmak için hazırlandılar. Saat en geç 10'da çıkmaları lazımdı yola. Simge sürekli sayıyordu:
-Şampuan!
-Burada!
-Diş macunu ve fırçaları!
-Burada!
-Ekmek!
-Burada!
-Maşa!
-O da burada!
-Ojelerim!
-O da burada!
-Hıiiiğğğ! Asetonumu unuttum.
Dedi Simge ve koşarak içeri gitti asetonunu alıp getirdi.
-Bunu da ojemin yanına koyar mısın?
-Tamam.
-Su burada.
-Valiz!
-Valizler burada.
-Tamam güzel. Tarak?
-Ojenin yanında.
Can iyice bezmişti. Sanki yolculuk boyunca süslenecekti.
-Yastıklar burada mı?
-Evet.
-Tava tamamdır herhalde. Bilgisayar ve fotoğraf makinesini de aldıysak. Ben börekleri alacağım.
-Onlarda tamam. Simge mutfaktan börekleri aldı. Bir vakumlu kutuya koydu. Yarın sabah bunları yiyecektiler:
-Börekleri de aldım. Cipsi de. Hadi kaptan geç bakalım direksiyona.
Can direksiyona geçti. Çok şükür Simge'nin bütün evi karavana taşıma işi bitmişti. Simge karavanın kapısını kapattı, yolcu koltuğuna oturdu ve dua etmeye başladı:
-Allahım bizi koru Yarabbim. Kazasız belasız...
Yola çıkmışlardı. Burada Çanakkale'ye kadar yol gitmiştiler. Saat 2'ydi. Gelibolu yarım adasına geçmek için feribota bindiler.
-Aslında bu feribotlar baya iyi oluyor.
-Yorulmuyorsun değil mi ne güzel.
-Aynen Simge.
-...
-İyi dinlen şimdi feribottan inince sen süreceksin sınıra kadar.
-Ne iyi de ben yolları bilmiyorum ki.
-Navigasyon açarım.
-İyi o zaman.
-Benim biraz uyumam lazım çünkü.
-Anladım.
-Tek isteğim bu akşam uyumayalım çünkü yarışmanın başlangıcına yetişmek zorundayız. Sonra istediğimiz gibi gündüz yolculukları yapabiliriz.
-Peki.
-...
-Biraz terasa mı çıksak diyorum. Nefes alamıyorum da artık.
-Olur.
Can ile Simge terasa çıktı. Karanlıktı koskoca deniz. Sadece dolunayın yansıması vardı denizin yüzeyinde. Manzara çok güzeldi. Simge:
-Fotoğraf Makinesi ile çekseydik şu manzarayı.
-Çıkacağını sanmıyorum çünkü feribottan çok fazla ışık yükseliyor. Disk topu gibi mübarek.
