One Sided Love [COMPLETED]

Chapter Sixteen

 

 

Agad akong umiwas ng tingin sa mga babaeng naroon. Ayaw kong makita ako ni Marco. Siya na nga ang nagsabi sa king ‘wag mainlove sa kanya d’ba? Bakit pa ‘ko tatawid sa apoy? I walked faster para di niya ko mapansin. “Hey! Ellizandrea! Stop there.” Nanginig ang mga tuhod ko pero nainis ako sa sinabi niya. Sino ba siya para utusan ako?

“At bakit?!” Pinagtaasan ko siya ng kilay. He smirked. “O.” Ibinuka niya ang isa kong palad na siyang nagpadaan ng kuryente sa king sistema. Saka niya ibinigay ang isang maliit na papel. “See you on Valentine’s Day!” Then he winked at me and at the same time, he walked out.

Tinitigan ko lang ang papel na nasa aking mga palad. Ticket for the MiniConcert of Thunderstorm Band. February 13, 20** Auditorium, 8:00 p.m – 2:00 a.m.

 

February 13 daw para magkaroon ng countdown. Psh. Pupunta ba ko? I think I should not go. Inilagay ko na lang ang ticket sa bag ko dahil baka magbago pa ang isip ko.

***

“Here we are.” Excited na sabi ni Hera sa ‘kin. It’s ten o’clock in the evening and were late at the miniconcert. I don’t care at all. Pinilit lang naman niya kong sumama e. Gusto ko na ngang umuwi pero binlack mail niya ko na kapag di daw ako sumama e sasabihin daw niya kay Marco ang totoo. Nagalit nga ako pero natakot din ako kaya napilitan na ko.

Hinila niya ang kamay ko kaya nakarating kami sa unahan. Yep. Sa unahan. Bumilis ang pagtibok ng puso ko ng makita ko si Marco. Umiwas agad ako ng tingin. Umupo na ko sa occupied na seat. May number kasi ang mga ticket kaya ganun.

Kinuha ko ang Ipod ko at nakinig ng kanta. Agad kong isinuksok ang earphone ko sa king taenga at tinakpan ko yon gamit ang buhok ko. Yan! Pinaghandaan ko talaga ‘to.

I played my favorite songs. Sa dami ba naman ng kanta dito—40,000 ay panigurado akong tapos na ang miniconcert bago ko to maplay lahat.

Ipinatong ko ang ulo ko sa upuan at ipinikit ang aking mga mata...

***

Nagambala ako sa ‘king pagtulog nang may nagtanggal ng earphone ko sa king taenga. “Ano ba?!” Sa gitna ng ingay ay nakita ko ang galit na hitsura ni Marco sa ‘kin. Pumabilis ang tibok ng puso ko. Sinipat ko ang aking relong pambisig and it’s already 1:00 a.m. D’ba dapat nasa stage siya at naggigitara?

Tinignan ko ang stage at iba na ang naroon. Mga taong romantikong nagsasayaw. “All the way here, di ka nakinig?” Tinignan ko siya at kita ko sa mukha niya ang galit. Nakakatakot. “S-So? Marco, ano ba. Masakit...” Sabi ko at tinignan ko ang kamay niya na nakahawak parin sa braso ko hanggang ngayon.

“Bakit ka pa pumunta kung di ka rin lang makikinig?” My hear beat faster and faster and faster. “Ano naman sa ‘yo Marco? Please stop it!” Saka ko siya tinalikuran.

Umalis ako hanggang sa di na niya ako naabutan. Ayoko na... At isa pa, ano naman sa kanya kung hindi nga ako nakinig sa musika nila, d’ba?

***

“Yiiihhh!!! Isa pa! Isa pa! Isa pa!” Hera is really blushing right now. Well, I don’t care. Hahaha. Andito lang naman sila ngayon sa marriage booth ni Ethan at kakatapos lang ng kiss nila. Ako naman ang nagvivideo sa kanila.

Pagkatapos nun ay nakita ko si Marco na nakangiti sa kanila. Galit kaya siya sa ‘kin? I’m really guilty pero kailangan ko ‘tong gawin kasi ako lang ang masasaktan. Umiwas na lang ako ng tingin sa kanya...

“Huy! Kanina ka pa tinitignan ni Marco. Uyyy.” Lumakas ang tibok ng puso ko ng sabihin sa ‘kin ni Hera ang mga salitang yon. Nilingon ko si Marco pero di naman siya nakatitig sa ‘kin. Nagbibiro na naman siguro si Hera. Isa pa, e ano naman kung tignan niya ‘ko right? Wala namang magbabago. Ganun parin. Babaero parin siya.

Naglakad na ‘ko palabas ng marriage booth pero may nagposas ng wrist ko. Shit. Ano ‘to?

“Ano?” Sinuri ako ng babae. “Nakablack ka. Bawal yan ngayon kaya JailBooth ang punta mo.” Haaaa?

May binulong yung isang babae sa kanya at napanganga naman yung kumausap sa ‘kin. “Shocks. Dapat nagblack na lang rin ako!” Saka niya ‘ko tinignan ng masama. Anong problema niya?

Nakita ko si Marco na hila hila ng dalawa ring babae. Bumilis ang tibok ng puso ko. Ipinosas nila siya sa posas na ginamit sa kin. Tinignan ko siya at nakabalck rin siya. Tinignan ko ang mukha niya pero nawala ang ngiti niya nang nakita niya kong nakatingin sa kanya. Napayuko ako. Galit parin siya... sa kin.

“Dalhin na yan.” Sabi nila sa min ni Marco saka naman ako naglakad. Sumunod siya sa kin. Syempre, kung di siya susunod masasaktan lang siya dahil sa poses na nagkukubli sa ming dalawa.

Kinulong nila kami sa isang jail. Walang nagsasalita. It’s awkward. “I’m hurt for what you did...” Nagwala ang mga paru-paro sa tyan ko sa sinabi niya. But why?..

 “Why?” I asked. Kumabog ang dibdib ko.

“Dahil sa tingin ko para mo kaming binabastos. I mean, your special to us. Isa ka sa mga kaibigan namin. We need your support their. But your not listening to us.” Us.  Yeah, right. I feel guilty. “I’m sorry.” Saka napakagat-labi ako.

“It’s done, anyway.” Nasapo ko ang noo ko. “I’m really sorry, Marco. I’m just-“ Nasapo ko ang bibig ko. Muntik na ‘kong mapaamin.

“Your just?” I looked at him. Confused siya sa magiging sagot  ko.

“I’m just sick, Marco. At ayoko ng maingay na kanta nung mga oras na yon.” Sumama ang hitsura niya. Mukha siya ng di kumbinsido.

“Your lying.” Bakit ba di ka nalang naging bobo? Napapikit ako sa sinabi niya. “Marco. It’s true. I mean I’m telling the t-truth.”

“Then why are you stuttering?” Bakit nga ba ako nauutal?!

“Labas na! Oras na.” Nagulat ako sa sinabi ng babae. Tumayo na ‘ko at umalis ng jail booth. Pero bago yun huminto muna ko. Hinarap ko si Marco. “I’m telling the truth.” Saka ako tumakbo palayo sa kanya. Am I a good lair? I think, no.