One Sided Love [COMPLETED]

Chapter Twenty-Two

 

 

“Manong, dyan na lang po.” Sabi ko sa taxi driver na inihinto ang taxi sa may harapan ng Manila Hotel. “Magkano po?” Tanong ko.

“Ah, 200, miss.” Okay. Saka ko naalala na wala pala akong philippine money. Di pa ko nakakapagpapalit sa bangko. Mga $50,000 yung nasa pitaka ko pwera sa savings ko.

Binigay ko ay manong yung isang $1,000. Nashock siya at ayaw nyang tanggapin. Sabi ko papalit na lang niya at malaking halaga yun dito kaya ayan, tinanggap naman niya. Tinulungan ako ng isang receptionist ng hotel sa pagbababa ng gamit.

Tumuloy ako sa lobby. Yep. Syempre nagpareserve na ‘ko. Alam ko namang pick season ngayon e. Lalo na’t July. Kinuha ko ang card at tinungo ang 3rd floor.

Binuksan ko agad yon. Malaki naman siya. Pero mas malaki ang condo ko. Ang init dito sa pilipinas. Kanina nga sa taxi init na init ako kahit nakaaircon. Siguro dahil sanay na ko sa klima sa america. Tinanggal ko ang boots ko at ang aking pantalon at pang-itaas ko. Tapos nagshower na ‘ko.

Gusto kong mamasyal kaya naman pumunta ako sa MOA. Tapos agad din akong bumalik sa hotel.

Nasa may tapat na ko ng elevator at nagulat ako ng pagbukas nito ay niluwal non ang isang matangkad na lalaking maraming tattoo sa braso. NakaV-neck t-shirt siya at isang pants. Bakit nung nakita ko siya parang nabuhay ulit yung feelings kong matagal ko ng ibinaon?

“Marco, is that you?” Tanong ko.

Tinignan niya ko and shock was an understatement on his face.

“Ellizandrea?” Panigurado niya.

“Yes. Wait.. Uhmm.. Wow? Your back.” He said then niyakap niya ko. Agad akong humiwalay sa yakap niya. “Yes.” I just said. “Kailan na nga ba tayo huling nagkita?” Tanong ko. Hmm... Hayaan ko na nga. “Hindi ko na matandaan e.” Sabi ko. Tumingin siya sa relo niya.

“Seven o’clock na. Ano? Dinner tayo? My treat.” Tapos hinila na niya ko papuntang restaurant.

“So kumusta na kayo ng banda?” Tanong ko habang kumakain kami. My feelings are back for him. Siguro akala ko nakalimutan ko na siya noon pero mali pala ako. Andito parin. Pero hindi na ko ang tangang ako noon na natatakot. Sa mga naging boyfriends ko hindi naman ganun ang nararamdaman ko pag nadyan si Marco na mabilis ang tibok ng puso ko. Yun bang parang komportable lang ako sa kanila. Ganun lang. Pero kay Marco, iba.

“Ganun parin. Tumutugtog parin kami. Wala namang nagbago e.” Nasa mamahaling restaurant kami ngayon at may delicadeza naman ang mga kumakain. Pero mayroon parin talagang tumitingin-tingin kay Marco at sa ‘kin. Don’t know why?

“You mean, may gig parin kayo, ganun?” Tanong ko. Ngumiti siya.

“Hindi. Uhmm... Nagsagawa na kami ng mga concert sa MOA Arena.” Ah.

“You mean, famous na kayo?” Tanong ko.

“I think so? Marami na ngang humahanga sa min base na rin sa fans.” Wow. Speechless. Pansin kong mas gumwapo siya ngayon at mas nagmatured ang hitsura niya.

“Si Hera ba? Sila pa ba ni Ethan?” Tanong ko. Ngumiti ulit siya sa ‘kin at kita kona naman ang dimples niya.

“Yes.”

“How about you? May girlfriend ka na ba? I mean permanently?” Oo, masasaktan ako pag sinabi niyang meron pero mas masasaktan ako pag sinabi niyang wala meaning di parin siya nagbabago.

“I don’t have a girlfriend. But I have my girls.” Lumungkot ang hitsura ko.

“Di ka parin nagbabago.” Then I faked a laughed.

Medyo napatagal ang kwentuhan namin at inihatid naman niya ko sa hotel.

“So goodbye, then?” I asked.

“I guess so.” He replied.

Okay. Maybe this is the last time na magkikita kami-

“Hey...”

“What?” Sabi ko ng nakangiti.

“Maybe we should do it next time?”

“Sure. Anytime. Just give me your contact number.” I said. He smiled sweetly.

“So its a date, then?” Tanong niya.

“I guess so.” I replied. Tapos tinawanan namin ang isa’t-isa. Then he drove his car...

Maybe I should buy a new sim card. Yung sim ko kasing gamit sa America lang pwede. Di pwede dito sa Pinas.

My feelings are back for him. Pero okay lang. Let’s try kung mag-wowork-out kami. Kung hindi, masasaktan ako pero okay lang. Tutal, di naman talaga ako permanently’ng mag-iistay dito.