TUTSAK 2 "Aşkın Esiri" (Tamamlandı)

bölüm 8

Medya Ayaz.

Kapı sertçe açıldı gözlerim kapanmak üzereyken bana doğru koştuğunu gördüm. Sonrası siliniyor. Sonsuz bir ışık beni yavaş yavaş içine çekiyor. Uzaklardan sadece Ayaz'ın bağırdığını ve ismimi haykırdığını duyuyorum. Belkide ben öyle olmasını istiyorumdur. Beni bulmasını istiyorumdur. Yarım kalan mutluluğa erken veda ettiğimi düşünüyorumdur. Belki pişmanlık sarmıştır bedenimi. Soğuk bedenimi sarmaya başladı. Kalbim atmaya zorlanıyor gibiydi. Nefes. Nefes alabiliyormuydum bilmiyorum? Derin karanlık sardı etrafımı. Hiçbirşey görünmüyordu. karanlık gözleri kadar acımasızdı. Bitmişmiydi artık? Bizim hikayemiz böylemi bitecekti? Ve ben onu birdaha göremeyecekmiydim?.....

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐
İki gün sonra..

Kendime geldiğimde Sevdanın sesi doldurdu kulaklarımı. Yanımdaydı konuşuyordu. Ölmemiştim, başaramamıştım. Sonsuzluk denilen yola girememiştim. Neden kalbim sevinçle atıyordu? Ne bekliyorduki? Acılara kedere devam etmek hoşunamı gidiyordu? Acıyla Kıvranmaktan bıkmamışmıydı artık?

Düğünü var haftaya.

Kimin düğünü vardı ki? Sevda neyden bahsediyordu? Birşeyler dönüyordu yine. İçimi bir korku kapladı.

Elvan'a  söyleyecekmiyiz.

Sevgide buradaydı. Bana neyi söyleyeceklerdi? Annem nerdeydi? o
Onun sesi duyulmuyordu.

Hayır tabiki. Sacmalama kızım. Baksana haline harap oldu. Allah'a şükür birşey olmadı. Bu yaptığı bardağı taşırdı. Bizi bırakıp gitmeyi nasıl göze alabilir? Hadi bizi geçtim. Kadıncağızı birdaha kimse toparlayamazdı.

Yavuz'un evleneceğini elinde sonunda öğrenecek. Onu nasıl tutmayı düşünüyorsun.

Gözlerim bir anda açıldı. Yavuz evleniyormuydu? Nefesim hızlandı.  Bir başkasıylamı devam edecekti bizim hikayemize? Gözlerimden bir damla yaş süzüldü. Yorgun kalbim sızlamaya başladı. Sevda.

Şu katil kılıklı oğlanla. Nerden buluyor bu kız böyle adamları anlamıyorum. Yavuz neysede o çok ürkütücü. Kanımı donduruyor bakışları.

Sende nasıl korkuyorsun ama.

Sanki sen korkmuyorsun.

Bana bakma benim korkmam normal ama sen. Erkek fatma ben değili...

Sevgiyle göz göze geldik. Benim gözlerimi açtığımı görünce, son kelimesi boğazında kaldı. Hızlıca ayağa kalktı.

Elvan.

Sevda da bana döndü. İkiside şaşkın şaşkın beni izliyorlardı. Sevda kendine gelip elime tutup yan tarafıma oturdu.

Sonunda gözlerini açtın. Kızım bizi çok korkuttun.

Gözleri dolmuştu. Sevgiye baktığımda hemen ağlamaya başlamış benim sulu gözlüm. Beni seven bu kadar insan varken ben neden yanlızlık cekiyorum anlamıyorum. Ben neden imkânsızın peşinden koşuyordum? Yaşattıklarım yetmedimi? Ben bu kadar zayıf bir insanmıydım? Sevdanın gözlerinin içine bakarak konuştum. Onları artık üzmeye hakkım yoktu.

Annem burdamı?

Elini uzatıp yanağımı okşayarak cevap verdi.

Hayır haberi yok olanlardan. Aslında sevgiyle sadece ben biliyoruz.

Bunu sevinmiştim. Ya ölseydim ne olurdu? Düşünmek bile istemiyorum.
Yerimden biraz doğruldum. Bileğimdeki yara biraz sızladı. Bileğim sargılıydı. Bileğime kitlendindi gözlerim. Bir anda olanlar canlandı gözümde. Ve onun gözleri düştü zihnime. Ben şimdi ne yapacağım? O evleniyordu. Hakkım yoktu onu durdurmaya. Bir anda kapı açıldı. Bakışlarım kapıya yöneldi. Ayaz bütün ihtişamıyla kapıdan yavaş adımlarla içeri giriyordu. Kızlar yerinden kalkıp geri çekildiler. Gözleri benim üzerimdeydi. Elinde de çanta vardı. Yaklaşıp yanımda durdu. Beni şöyle bir süzüp. Elindeki çantayı yanıma bıraktı. Biraz bekledikten sonra konuştu.