TUTSAK 2 "Aşkın Esiri" (Tamamlandı)

bölüm 19

Kolumdan yakalayıp sertçe kendine çekti.

Nefes nesefe burun buruna geldiğimizi hissettim. Her hızlı nefes verdiğinde, dudaklarımda son buluyordu. Belime sardığı kolunu biraz daha sertleştirdi.

Bana bu şekilde dokunması daha çok yakıyordu canımı. Umut çok bencildi. Bedenim ve kalbim ölesiye ona ayitken engel tanımıyorlardı onun dokunuşuyla. Sanki bunu bekliyor gibi tepki veriyorlar onun sıcaklığına.

Yasaktı artık onun bedeni bana. Her zerresinde bir başkasının sıcaklığı saklıydı artık. Benim sonum ya bu acıdan olacaktı. Yada yokluğunda hissettiğim yanlızlıktan.

Kafamın arkasındaki bezi çözüşünü hissettim. Gözlerimden kurtulan bez parçası bile alabildiğine kaçıyordu benden. Yavaşça açtığım gözlerim. Onun karanlığıyla birleşiyordu.

Yine alabildiğine duygusuz bakıyordu gözlerime. Bu ölümdende beterdi aslında. Neden bana bunları yaşatıyordu? Neden izin vermiyordu sonsuzluk denen boşluğa bedenimi bırakmama?

Onu onsuz sevmeye gücüm kalmamıştı artık. Onun sıcaklığı bile canımı yakıyordu.

Rüzgar saçlarımı bana inat onun yüzüne savunuyordu adeta. Soğuktan dikan dikan olan tüğlerim biraz daha ürperiyordu rüzgarın beni hapsettiği esintide.

Ellerim hala bağlı duruyordu. Belindeki kolunu ellerime indirip çözmeye başladı. Serbes kalan kollarım kendini boşluğa bırakıyordu.

  Sert bir şekilde geri çekildim. Bir anda öfke sarmıştı bedenimi. Sanki olanlardan yeni haberi olan beynim. Can alıcı görüntüleri sergiliyordu.

Biraz daha baktıktan sonra gözlerine biraz öfke ve kırgınlık sezdiren sesimle konuştum.

Birdaha sakın dokunma bana.

Gözlerimi ondan sonsuza kadar alırcasına çektim. Hızlı adımlarla arabaya doğru ilerledim. Etrafa bakmaya cesaretim yoktu.

Cansız bedenlerle kaplıydı biliyordum. Arabanın yanına gelince. Arka kapıyı açıp bindim. Bu yaşananlar onun yüzünden gelmişti başıma. Buradan götürecek kişide oydu.

Bir süre bekledikten sonra. Sürücü koltuğuna oturdu. Arabayı çalıştırım yola koyuldu.

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Onun evinin önünde durmuştuk. Neden buraya getirmişti beni? Ne yapmaya çalışıyordu bilmiyordum.

O eve birdaha giremezdim. Anılar yakama yapışırdı bırakmazdı beni biliyordum.

Her köşesinde hatıralar saklıydı. Her zerresine aşkın kokusu sinmişti. Ne zaman gözlerim dolmuştu bilmiyorum. Tek bildiğim bana iyi gelmeyeceğiydi.

Kapının açılma sesiyle bakışlarımı kapıya çevirdim. Ne zamandan beri orda bekliyordu beni. Hızlı bir şekilde gözlerimi ondan kaçırdım.

Eşin içerde.

Eşimmi? Benim eşim yoktuki. Aklıma gelen isimle hızlı bir şekilde arabadan indim. Ayaz buradamıydı?

Eve doğru koşmaya başladım. Kapıya geldiğimde nefes nefeseydim. Kapıyı yumruklamaya başladım. O yaşıyordu. İçime günlerdir ilk defa sevinç çığlıkları doluyordu.

Kapı açılınca kimin açtığına bakmadan daldım içeriye. Selimin Yavuz'u iyileştirdiği odaya doğru koştum. Bir anda belimden sarılan kollarla durmak zorunda kalmıştım.
Selim beni odaya girmemem için tutmuştu.

Gözlerimden akan yaşlarla selimin gözlerinin içine bakarak.

Selim ne olur onu görmeme izin ver. Onu görmeye ihtiyacım var.