Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;

1-Ιζαμπελα: Το τρίο της συμφοράς!

Το πρωι οταν χτύπησε το ξυπνητήρι δεν ηθελα να σηκωθω.Αλλα ηξερα οτι αν δεν το εκανα θα έμπαινε μεσα ο μπαμπας μου.Ετσι ντύθηκα και πηγα κατω.

"Καλημερα πριγκιπεσα μου"λεει
"Καλημερα μπαμπακα"και με φιλάει στο μέτωπο.
"Εκανα ομελέτα.Κατσε να φας"λεει και καθομαι στο τράπεζι.

"Χυμο;"λεει
"Ναι παρακαλω"απανταω

Και αυτη ειναι η καθημερινότητα μας.Σηκωνομαι το πρωι και τρώμε μαζι πρωινό πριν παει αυτος στο νοσοκομειο και εγω στο σχολειο.Βαρετο για κάποιους αλλα για μενα η καλητερη στιγμη της μέρας.

"Σημερα ειναι πρωτη μερα του μηνα μπαμπα"λεω
"Σωστα.Θα περασω μετα να πληρώσω."λεει

Παω σε ιδιωτικό σχολειο.Αρα καθε αρχές του μηνα πρεπει να του το υπενθυμίσω.Το ξεχνάει αλλιως.

"Σε εχει παρει καθολου η μαμα τηλεφωνο;"με ρωτάει.Μπορει να εχουν περασει χρονια που χώρισαν αλλα ακομα νοιαζετε για αυτην.
"Οχι"λεω
"Θα σε παρει.Μαλλον εχει δουλεια."λεει.Παντα αυτο κανει.Προσπαθει να την βγάζει παντα καλη.
"Ολα ηταν Τελεια μπαμπα.Φευγω"λεω και παιρνω την τσάντα μου και τα κλειδιά.

Το αμαξι μου δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο αλλα το αγαπω.Την δουλεια του την κανει.
Δύσκολα βεβαια μερικές φορες.

Βαζω μπρος.Τιποτα.Δευτερη φορα.Τιποτα.Τριτη.Ευτυχως πηρε.

Μου το κανει αυτο.Δεν ξερω Γιατι αλλα με την Τρίτη φορα παντα περνει μπρος.Ο μπαμπας μου λεει οτι προσπαθεί να μου πει οτι θελει να βγει σε σύνταξη.Το κατσαρίδακι μου...

Οταν φτάνω στο σχολειο και παρκάρω το αμαξι,μπαινω μεσα και παω στο ντουλάπι να παρω ενα βιβλιο που θελω για το επόμενο μάθημα.Βλεπω να έρχεται η Σοφια.Και Οχι δεν ειναι η κολλητη μου.

"Καλημερα Ιζαμπέλα"μου λεει
"Καλημερα Σοφια"λεω.
Η Σοφια ειναι...τι να πω για αυτην...Ειναι το αντίθετο μου τελειως.Με αυτοπεποίθηση,έξυπνη και Οχι σαν τους αλλους στην παρέα της.Ειναι ξεχωριστή.Πολυ καλος άνθρωπος.
"Εχεις Μηπως τις σημειώσεις των μαθηματικών;Ημουν αρρωστη βλεπεις..."λεει
"Αληθεια;Τωρα Ενταξει εισαι;"την ρωταω
"Ναι καλητερα ειμαι"λεει
"Με κόλλησε ο Μαριος βλεπεις...."λεει.Ο Μαριος ειναι το αγορι της.Τους βλεπω στους διαδρόμους και φενονται πολυ ερωτευμένοι...
"Περαστικα σας"λεω
"Ευχαριστούμε "λεει και με κοιταει.Σωστα!Τις σημειώσεις!
"Δεν τις εχω μαζι μου.Να στις φερω αυριο;"την ρωταω
"Όποτε μπορεις.Απλα ξερεις δεν εμπιστεύομαι κανέναν οσο εμπιστεύομαι εσενα σε αυτα"μου λεει και χαμογελάει.
"Αυριο θα τα εχεις!"της λεω
"Εισαι Τελεια!"μου λεει
"ΣΟΦΙΑ!"Την φώναζε καποιος.Γυρναω.Ηταν ο Μαριος και ο Αντώνης.Φυσικα.
"Ερχομαι"τους λεει.
"Πρεπει να φυγω"λεει
"Ναι.Η παρέα σου περιμένει"λεω
"Ναι.Και ξερεις πως ειναι τα αγορια οταν περιμένουν πολυ.Θες να ερθεις μαζι μας;"λεει
Εγω μαζι σας;Σαν την μύγα με στο γάλα θα ειμαι...
"Οχι.Ευχαριστω παντως"λεω
"Αντε Σοφι!"φωναζε ο Αντώνης.

Η ομάδα παει ετσι!Η Σοφια τα εχει με τον Μάριο.Και ο κολλητός του Μαριου ειναι ο Αντώνης.Το τρίο της συμφοράς!Μονο η Σοφια μου μιλαει που και που.Οι αλλοι καθολου!Και ουτε θελω και ολας.

"Τα λεμε"λεει και φεύγει.Αγκαλιαζει τον Μάριο και φεύγουνε και οι τρεις.Γυρναει ο Αντώνης και με κοιταει κάποια στιγμη.

Περιεργο....