Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;

33-Ιζαμπελα: Κάτι συμβαίνει με εμένα.Κάτι περίεργο.

«Το σπιτι είναι κάτι ιερό.Δεν φέρνω οποία και οποία»μου λέει.

Και μου ερχετε στο μυαλό τότε στο σπιτι μου που τον είχε πάρει τηλεφωνο η Ερμιονη και αυτός θύμωσε.Μαλλον είχε πάει σπιτι του.

Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια.
Και εγώ τι είμαι;
Οποία και οποία είμαι!

«Με τι θα ξεκινήσουμε;»ρωτάει

Και έτσι οι επόμενες ώρες ήταν μαθηματικά.
«Το κατάλαβες;»τον ρωτάω
«Νομίζω ναι!»λέει χαρούμενα
«Αν την πάρω θα είναι εξαιτίας σου!»μου λέει.
Τι εννοει;
«Αν παρεις πια;»ρωτάω
«Καλούς βαθμούς εννοώ.Αν πάρω καλούς βαθμούς!»λέει
Αααααααα
«Μακάρι.»του λέω

Σηκώνομαι και κάνω ένα κύκλο στο δωμάτιο.
Βλέπω μια φωτογραφία.Την περνώ στα χέρια μου για να την δω Καλητερα.

Ήταν αυτός μικρός αγκαλιά,με την μαμά του μάλλον.Αυτη η γυναίκα ήταν πολύ όμορφη και είχε Ωραια μπλε μάτια.Και αυτός μικρός φενοταν χαμογελαστός.Χαρουμενος.
«Αυτή είναι η μαμά μου»μου λέει και αφήνω κάτω την κορνίζα.
«Ήταν πολύ όμορφη»λέω
«Και πολύ καλός Ανθρωπος.Μου την θυμησεις μερικές φορές ξέρεις...»
Τι;
Τι εννοει;
«Τι εννοείς;Πως στην θυμίσω;»τον ρωτάω.
«Πάντα ήταν καλή,βοηθούσε τους άλλους,ήταν γλυκιά...»λέει
Τιιιιι;
Με θεωρεί γλυκιά;;
Ο Αντώνης με θεωρεί καλή και γλυκιά;
«Τελοσπαντων»λέει και συνεχίζει το διάβασμα.

Ευτυχώς.Γιατι έτσι δεν με είδε.Νομιζω κοκκινησα.

Αφού διαβάσαμε για λίγες ώρες είπα να φυγω.Πηγε και αργά.
Αφού φτάνουμε στην πόρτα πριν τον καληνυχτισω μου δίνει το κινητό του.Τον κοιτάζω απορημένη.
«Γράψε τον αριθμό σου»μου λέει.
Θέλει τον αριθμό μου;
Το γράφω και του το δινω.Μετα κάνει αναπάντητη στο δικό μου.
«Τώρα εχεις και το δικό μου»
«Ωραια»λέω
«Για μάθημα και αυτά να μιλάμε από εδώ»μου λέει
«Καληνυχτα τότε»του λέω
«Καλό βράδυ»λέει και φεύγω.

Τι μέρα και αυτή;

Όταν πάω στο σπιτι μου βλέπω ένα μήνυμα.
Από τον Αντώνη.

«Έφτασες καλά;»
«Ναι μια χαρά»
«Χερομαι»

Κάτι συμβαίνει με εμένα.
Κάτι περίεργο.
Που δεν έχει ξαναγίνει.
Κοκκινησα!!!!
Εγώ ποτέ δεν κοκκινίσω!

Την επόμενη μέρα ήταν Σάββατο και έτσι δεν είχα και πολλά να κάνω.Κοιμηθηκα μέχρι αργά το πρωί.Χτυπαει το τηλεφωνο μου.
«Ναι»λέω
«Καλημέρα γλυκιά μου.»
«Καλημέρα Σοφία»λέω.Πρωτη φορά με πέρνει.
«Ντύσου και έρχομαι να σε πάρω.Θα πάμε τα δώρα στα παιδάκια.»μου λέει
Τι Ωραια!!!
«Εντάξει.Σε περιμένω»λέω

Αφού ντύνομαι και τρώω κάτι ακούω μια κόρνα.Μηπως είναι και ο Αντώνης;;;
Δεν το σκέφτηκα αυτό...
Τρεχω πάνω και βάζω κολόνια και μετά κατεβαίνω.

Τελικά ήταν μόνη της....
Γιατί στεναχωριέμαι;Αυτό δεν ήθελα.;!

«Καλημεεεεεραααααα»λέει γελαστά
«Τι κέφια είναι αυτά πρωινιάτικα;»ρωτάω
«Ξύπνησα καλά.Και θα πάμε στα παιδάκια.Θα χαρούν πόλλη!»λέει
«Θα ξετρελάθουν θες να πεις!»της λέω και ξεκινάμε.

Ένα έχω να πω!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΟΙ !  ! !
Γελαγαν όταν είδαν τα ρούχα τα σχολικά και τα παιχνίδια.
Ήταν τόσο Ωραια εικόνα.Η Σοφία ξετρελάθηκε μαζί τους.Αφου κάτσαμε αρκετές ώρες και αυτά ήταν κουρασμένα,φύγαμε.
«Σε λατρευουνε!»μου λέει η Σοφία στο γυρισμο.
«Πως σου φάνηκε;»ρωτάω
«Δεν θα ξαναπάς χωρίς εμένα να το ξέρεις.»λέει
Χαχαχαχαχαχχα
«Εντάξει»λέω
«Ποσό χάρηκαν Παναγία μου!»
«Όντως τους άρεσαν όλα»

Και αφού φτάσαμε τις λέω «Θες να έρθεις μεσα να φαμε κάτι;Πέρασαν πολλές ώρες»λέω

«Αμε!Και το ρωτάς!»λέει και παρκάρει και μπαίνουμε μέσα.Ηταν ο μπαμπάς μέσα και μαγείρευε.
«Γεια σου μπαμπά»λέω
«Γεια σου παιδι μου»
«Μπαμπά από δω η Σοφία.Ειναι συμαθητρια μου»
«Γεια σας»λέει αυτή
«Γεια σου κοπέλα μου τι κανείς;»
«Καλά.»
«Τι καλό μας φτιάχνεις.Πειναμε»λέω
«Καρμπονάρα»λέει
Και κοιταω την Σοφία.
«Μην με ρωτήσεις αν μαρεσει.Τρελενομαι!!»λέει
Και καθόμαστε κάτω και οι τρεις και μιλάγαμε και πέρασε Ωραια η ώρα.
Ποτέ απόγευμάτισε ουτε που το κατάλαβα!
«Να φεύγω και εγώ.»λέει η Σοφία και σηκώνεται.
«Ιζι μπορείς να μου δώσεις μήπως τίς σημειώσεις της χημείας;Δεν καταλαβαίνω τίποτα από την κυρία.Τα δικά σου με βοήθησαν και την άλλη φορά»με ρωτάει
«Και το ρωτάς;Πάω να στα φέρω.»λέω και πάω πάνω.
Όταν κατεβαίνω τις σκάλες ακούω την Σοφία με τον μπαμπά μου να μιλάνε.
«Να έρχεσαι και εσυ όποτε θες Σοφία.Σαν τον Αντώνη»λέει.Οοχ!
«Τι;Ο Αντώνης έρχεται εδώ;»λέει αυτη.
Μην μιλήσεις μπαμπα μην μιλησεις!
«Αρκετές φορές.Πολυ καλό παιδί.Την αλλη φορά φάγαμε και όλοι μαζι»
Δεν μαρεσει αυτό!Παω κοντά και τις τις δινω και πριν προλάβω να πω κάτι έχει εξαφανιστεί.
Τέλεια!
Ο Αντώνης δεν ήθελε να πει κάτι...

Αναιβενω πάνω και τον παιρνω τηλεφωνο.
Καλό ήταν να το ξέρει.
Δεν το σηκώνει όμως.