Ο Μαριος και η Σοφια καθόντουσαν αγκαλίτσα στο εναν καναπε και εγω με τον Αντώνη στον αλλον.
Και βλέπαμε την ταινια.Ηταν ωραια.
Οταν τελειωσε δεν σηκώθηκε κανεις.Κοιταω τα παιδια στον αλλο καναπε αλλα είχαν κοιμηθει.Κοιταω τον Αντώνη που ειχε ξαπλώσει και και αυτος κοιμόταν.
Τωρα;
Τι κανω;Παω κοντα στον Αντώνη.
"Αντώνη"λεει σιγα αλλα Τιποτα.
"Αντώνη"λεω.
Ανοίγει τα ματια του και κανει "ΜΠΟΥ"!
Με τρομαξε!Πολυ!!
Αυτος βεβαια γέλαγε.
"Δεν κοιμασαι;"τον ρωταω
"Οχι.Εκανα ψεμματα για να σε τρομάξω!"λεει
"Τα κατάφερες!"λεω
"Το ειδα στο πρωσωπο σου!"λεει και γελαει
"Αυτοι κοιμουνται...."λεω
"Κλασικά.Παντα ετσι κανουν αυτοι.Παντα στις ταινιες τους πιανει ο υπνος"λεει
"Και τωρα;"λεω
"Τωρα Τιποτα.Σηνηθως τους αφηνω ετσι και Φευγω"λεει
Μαλιστα.
Τωρα τι κανω;
"Ελα ξάπλωσε εδω"λεει και δείχνει την θέση δίπλα του.Ξαπλώνω Λοιπον και τωρα κοιτάμε και οι δυο το ταβάνι.
"Πως περασες Λοιπον σημερα;"με ρωτάει
"Ωραια"λεω.
Ειδικα οταν χωρευαμε...
"Ειναι περιεργο που δεν εχουμε να διαβάσουμε μαζι...."λεει
"Το ιδιο σκεφτηκα και εγω χθες!"του λεω και τον κοιτάω.Αυτος κοιταει ακομα πανω.
"Να σε ρωτησω κατι;"με ρωτάει
"Ησουν Ποτε σε σχεση;"
Τι;Τι ερώτηση ειναι αυτη βραδιάτικα;
Σχεση....
Άγνωστη λέξη για μενα...
"Οχι Αντώνη.Ποτε"λεω
"Ουτε εγω"λεει
"Πως και ετσι εσυ;"τον ρωταω
"Δεν ξερω.Δεν έτυχε.Εσυ;"
"Δεν ξερω.Δεν έτυχε."λεω και γελαει.
Γυρνάει και βλέπει τα παιδια που κοιμουνται.
"Πως να ειναι άραγε;"ρωτάει
"Ωραια φανταζομαι.Το να εχεις παντα καποιον δίπλα σου σε ολα μονο καλο μπορει να ειναι..."λεω
"Σωστα"λεει
"Καπου διάβασα...Τιποτα Αστο..."λεω
"Πες μου.Τι διάβασες;"λεει
"Καπου διάβασα οι οταν γνωρίσεις αυτον το ΕΝΑΝ θα το ξερεις.Η καρδια σου θα χτυπάει πιο γρηγορα και θα χαμογελάς χωρις λογο"
"Ναι;"λεει
"Ναι"λεω
"Και τι αλλο διάβασες;"με ρωτάει
"Πανω στο θεμα αυτο;"
"Ναι"λεει
"Σε ενα βιβλιο ελεγε πως πρεπει να εισαι με καποιον που οταν ηρθε στην ζωη σου,σε εκανε να βλεπεις τον ήλιο εκει που έβλεπες τα σύννεφα.Καποιος που πειστευει σε εσενα τοσο πολυ που στο τελος σε κανει και εσενα να πειστευεις στον εαυτο σου.Καποιος που σε αγαπάει ετσι ακριβως οπως εισαι."λεω
Παντα μου αρεσε αυτη η φράση...Και δεν ξερω ποτε αλλα αποκοιμηθήκαμε.
Κάποια στιγμη ανοίγω τα ματια μου και βλεπω οτι ειναι ακομα νύχτα.Βλεπω τον Αντώνη να κοιμαται.Βαζω το κεφαλι μου στο στήθος του.
Το ειχα ανάγκη.
Και κλεινω τα ματια μου.
YOU ARE READING
Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;
Romance*2ο βιβλίο* Αντώνης και Ιζαμπέλα. Τοσο διαφορετικοί και ομως τοσο ίδιοι. Θα την βοηθησει αυτος να βγει απο το καβούκι της; Θα τον κανει αυτη καλυτερο άνθρωπο; "Ιζαμπελα σε θελω στην ζωη μου.Σε παρακαλω!" Δεν θα ανοίξω.Γιατι σε αυτην την κατάσταση εγ...