Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;

71-Ιζαμπελα:Καλυτερα να φυγεις Αντώνη...

Νιωθω καπως περιεργα γυρω του.
Σαν να μην ξερω πως μα φερθώ και τι να κανω οταν ειναι δίπλα μου.

Το κατάλαβε φυσικά.
"Με την μαμα σου πως ειναι οι σχέσεις;"με ρωτάει ξαφνικά.
"Καλες....."λεω
"Κατι κρύβετε εδω.Για πες"λεει
"Εεεε να.Δεν ειναι κακιά απλα δεν ταιριάζουμε πολυ.Δεν ξερω.Εγω μαλλον μοιάζω πιο ποκυ με τον μπαμπα"λεω.Το πειστευω έντονα αυτο.
"Για αυτο δεν μένεις μαζι της;"με ρωτάει
"Ναι.Δεν μπορω να αφησω τον μπαμπα"του λεω
"Δηλαδη εισαι μπαμπακιας;!"λεει
"Περήφανη και ολας!"λεω
"Ανεξάρτητα απο την σχεση που εχεις με την μαμα σου,μην την αφήνεις.Και τι δεν θα έδινα να έβλεπα έστω μια φορα την μαμα μου"λεει.

Το πρόσωπο του σκοτινιασε.
Του ερχονται αναμνήσεις.
"Θα ηταν πολυ δυσκολο αυτο για σενα ετσι;"τον ρωταω
"Δεν περιγράφετε...."λεει
"Ησουν μικρούλης...."λεω
"Και το πιο δυσκολο ξερεις πιο ηταν;Να την βλεπω καθε μερα να χειροτερεύει.Καθε επόμενη μερα να ειναι χειρότερη και απο την προηγούμενη."

"Μια φορα....μια φορα δεν θυμοταν και ποιος ημουν.Στεναχωρηθηκα πολυ.Ο μπαμπας μου μου ειπε ειναι απο τα φάρμακα."λεει

Εχει περασει πολλα....
Θα ηταν πολυ δυσκολο για ενα παιδι να βλέπει τετοια πραγματα...

Παω πιο κοντα και τον αγκαλιάζω.
"Ειμαι σίγουρο οτι σε βλέπει απο ψηλά και ειναι πολυ περήφανη για σενα"του λεω και απομακρύνθηκα και έκατσα οκλάδων απεναντι του.
"Μπα....."λεει
"Γιατι μπα;"ρωταω
"Εεεε Ενταξει.Δεν νομιζω.Δεν της μοιάζω και καθολου."λεει
"Πως ηταν;"
"Ηταν απίστευτη.Τρυφερη,καλοσυνάτη και έξυπνη.Ηταν μοναδική."
Γελάω.
"Νομιζω Μολις περιγραψες τον εαυτο σου..."λεω και γελαει.
Μετα με πλησίασε και ακούμπησε το μέτωπο του στο δικο μου.
Έκλεισα τα ματια μου.Ενιωθα την ανάσα του.
"Αληθεια τα πειστευεις αυτα;"με ρωτάει και ανοίγω τα ματια του.
Το βλέμμα του ηταν διαπεραστικό.
"Φυσικά και τα πειστευω.Εχεις πολλα καλα Αντώνη.Μην το ξεχνας ποτε αυτο."λεω και με φιλάει.
Ξαπλωνουμε στο κρεβατι μου και φιλιόμαστε.
Νομιζω ετσι κανουν τα ζευγάρια.
Το εχω διαβάσει σε βιβλία.

Και ηταν ωραια μεχρι που έβαλε το χερι του στο πόδι μου και μετα κατω απο την μπλουζα.Χαιδευε την κοιλια και ανέβαινε προς τα πανω.

Τι κανει;;;;
"Αντώνη...."λεω αλλα δεν σταματαει ακομα με φιλάει.Τωρα πηγε προς τον λαιμο μου.

Και δεν λεω οτι δεν μαρεσει η αίσθηση αυτη Απλα δεν θελω να νομίζει οτι θα κανουμε κατι.

"Αντώνη Ασε με...."λεω αλλα ακομα Τιποτα.
Σαν να γινεται ποιο βίαιος τωρα....
"Αντώνη...."λεω
Συνεχίζει και με φιλάει στο λαιμο και οσο παει και κατεβαίνει.

"ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΑΤΑ"λεω δυνατα και τον σπρώχνω απο πανω μου και σηκονωμαι απο το κρεβατι.

Ειχε μεινει και με κοιταζε έκπληκτος.

Δεν το πειστευω οτι εγινε αυτο!

Παω και ανοίγω την πόρτα.
"Καλυτερα να πηγαίνεις...."του λεω
Έρχεται κοντα μου.
"Ιζαμπελα...."λεει
"Καλυτερα να φυγεις Αντώνη..."λεω και φεύγει.

Μοιάζει στεναχωρημένος.

Κλεινω την πόρτα και ξαπλωνω.
Αρχίζω και κλαίω.
Με τρόμαξε αυτο.