98-Αντωνης: Εχεις χάσει τον εαυτό σου.

3.2K 267 12
                                    

Δεν ξερω τι αλλο να κανω πια.
Τα εχω δοκιμάσει ολα.
Αρχίζω και χάνω τις ελπίδες οτι θα με συνχωρεσει και οτι θα ήμαστε οπως πριν.

Γαμωτο!

"Τρώγε"λεει ο μπαμπας μου.
"Δεν πειναω"λεω
"Σημερα αποφάσισα να μαγειρέψω μετα απο πολυ καιρο.Σε παρακαλω τρώγε!"λεει

Δεν κατεβαίνει Τιποτα ομως.
"Αντώνη...Τι χαλια ειναι αυτα που εχεις;"
"Μπαμπα..."
"Αγορι μου.Εχεις χάσει τον εαυτό σου.Συνελθε»μου λέει
Όντως!
«Η ζωή δεν σταματάει σε ένα έρωτα.Τι έπρεπε εγώ δηλαδή να κάνω;Να ήμουν σαν και εσένα όταν πέθανε η μαμά σου;Και με εσένα;Τι θα εκανα με εσένα;»λέει
Έχει δίκαιο.

Σηκώνομαι και πάω να της μιλήσω.
Την έχω ανάγκη σήμερα.

Σκιβω κάτω.
«Γεια σου μαμά»λέω

Και τι δεν θα έδινα να ήταν εδώ τώρα.

«Τα σκατωσα ξέρεις....
Είχα επιτέλους μια ζωή που μου άρεσε και ήμουν χαρούμενος.Βρηκα την χαρά στα μάτια της Ιζαμπελας.Και τώρα....
Ο μπαμπάς μου είπε ότι έχω χάσει τον εαυτό μου...
Του λείπεις ξέρεις.Και εμένα μου λείπεις.»

Κοιταω πάνω.
«Αγαπημένη μαμά και σύζυγος»

Ήταν.

«Βοήθησε με μαμά.
Μήπως πρέπει να τα παρατήσω;
Μήπως τσάμπα προσπαθώ;
Στείλε μου ένα μήνυμα κάτι...
Πρέπει να την ξεχάσω;»λέω

«Παιδί μου πρέπει να φύγεις.Πηγε αργά.Θα κλείσει»λέει ένας κύριος.
Τον κοιταω.Ειναι ο φύλακας εδώ.

Αυτό είναι το σημάδι;

Σηκώνομαι και πάω σπιτι της.
Χτυπάω το κουδούνι και ανοίγει ο μπαμπάς της.
«Έλα αγορι μου»λέει και κάνει ακρη να περάσω.
«Χάθηκες...»λέει
«Το ξέρω κύριε Σπύρο.Πως είστε εσείς;»ρωτάω
«Καλά καλά.»λέει
«Όλα καλά με την Ιζαμπέλα;»ρωτάει.
Δεν ξέρει;
Δεν του είπε;
«Καλά.Πανω είναι;»ρωτάω
«Ναι.Δια»λέει
«Βάζει»τελειώνω την λέξη.

Πάω μέσα και χτυπάω αλλά δεν μου απαντάει.

Ανοίγω σιγά σιγά και την βλέπω στο κρεβάτι μπρούμυτα να διαβάζει.
«Ιζαμπέλα...»λέω αλλά δεν γυρνάει.

Γελάω.
Έτσι κανεί η Ιζαμπέλα μου όταν διαβάζει.

Πάω κοντά της και την ακουμπάω στο ώμο.
Τότε μόνο γυρνάει.

«Αντώνη;Ποτέ μπήκες;Δεν σε κατάλαβα»λέει και σηκώνεται.
«Μόλις.Τι διαβαζεις;»ρωτάω και περιμένω απεγνωσμένα μια απάντηση.

Περιμενα να μου πει τον τίτλο και περί τίνος πρόκειται.Να μου διαβάσει.Οπως παλιά.

Αλλά όχι.Δεν το κανει.

«Τι θέλεις Αντώνη;»ρωτάει.
Εσένα!
«Θέλω να μιλήσουμε»λέω και καθομαι στο κρεβάτι της.

Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz