Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;

20-Αντωνης: Περίεργο είναι που την βλέπω εδώ.Στο ίδιο τραπέζι με εμάς...

Καθώς έφευγα από το σπιτι της σκεφτόμουνα ότι πέρασα ωραίο.
Περίεργο σωστά;
Με ξάφνιασε σήμερα...

Πήγα στο σπιτι της Ερμιονη.
Να της πω δυο λογάκια.
Της έχω πει να μην έρχεται σπιτι μου.
Στον κόσμο της αυτή!!!

Χτυπάω το κουδούνι.
«Έλα μωρό μουυυυυυ»λέει
«Μην με λες έτσι!»λέω και μπαινω μέσα
«Νευράκια;»λέει
«Μαζί σου!»λέω
«Γιατί καλε τι εκανα;!»λέει
Κάθε φορά που λέω το όνομα της μου έρχεται στο μυαλό η Ερμιονη από το Χάρρυ Ποτερ.Μολις ανοίγει το στόμα της όμως πάει αυτή η σκέψη.

«Σου έχω πει χίλιες φορές!Δεν θα έρχεσαι σπιτι μου!»της λέω θυμωμένα μπας και το καταλάβει.
Το σπιτι για μένα είναι κάτι ιερό και δεν μπορώ να πηγαίνω την κάθε μια εκει.Ο μπαμπάς μου θα φρικαρει.

"Εντάξει δεν έγινε κάτι...»μου λέει και με φιλάει.Παμε στο δωμάτιο της.Ξεχασα γιατί θύμωσα.

Την επόμενη μέρα στο σχολείο πήγα στην διεύθυνση και γράφτηκα για την υποτροφία.
Ο θεός βοηθός!
Άν τα καταφέρω δεν θα είναι επειδή είμαι έξυπνος.
Θε είναι επειδή με βοήθησε η Ιζαμπέλα.

Κάποια στιγμή όταν είπε ο μπαμπάς της ότι το παιδί του είναι περίεργο σαν να σκοτηνιασε το πρόσωπο της.
Μήπως νιώθει ότι είναι περίεργη;
Γιατί δεν νομίζω να είναι.
Όσο την γνωρίζω μου φενεται μια χαρά φυσιολογική.Απλα δεν είναι πολύ κοινωνική και ομιλητικη.

Βλέπω τον Μάριο.

«Τι γίνεται;»λέω
«Που ήσουν χθες ρε;Σε επερνα τηλέφωνο»λέει
Να πω ότι ήμουν με την Ιζαμπέλα;!Καλητερα όχι.Δεν θα πει κάτι αλλά ας την αφήσω έξω από αυτό.
«Με την Ερμιονη ήμουν»λέω τελικά.Καλυτερη αυτή η απάντηση.
«Πάλι;Έλεος!»λέει
Έλα μου ντε.Παλι;
Απλά ξεχνιέμαι με αυτην.Ειναι χαζή αλλά ξεχνιέμαι.
«Η Σοφία;»λέω.
«Με την Ιζαμπέλα»λέει.
Παντού αυτό το όνομα ακούω.Ιζαμπελα.

Στο διάλειμμα πάω στο τραπέζι και έρχεται η Σοφία με τον Μάριο.
«Πηγές στο γραφείο;»με ρωτάει η Σοφία
«Ναι Σοφία.Γραφτηκα για την υποτροφία»λέω αφού ξερω για αυτό θα μου πει πάλι.
«Ωραία!»λέει.Γυρναει από την άλλη.
«Ιζαμπέλα έλα !»φωνάζει και κοιταω να δω.Ηταν με το δίσκο και έτοιμη να πάει στο τραπέζι της.
«Γεια παιδιά»λέει
«Κάτσε έχουμε να συζητήσουμε»λέει η Σοφία και κάθεται στο τραπέζι μας.
Περίεργο είναι που την βλέπω εδώ.Στο ίδιο τραπέζι με εμάς...
«Τι να συζητήσετε;»ρωτάει ο Μαριος
«Αύριο το απόγευμα θα πάμε για ψώνια.»λέει η Σοφία
«Οχ!»λέω.Κοριτσια και ψώνια μαζί δεν παλεύετε.
«Όχι τέτοια ψώνια»λέει η Σοφία
«Ψώνια για τα παιδιά»λέει η Ιζαμπέλα
Αααααα κατάλαβα.
«Τι ώρα;»ρωτάει η Σοφία
«Κατά τις πέντε;!Ειναι καλά;»λέει η Ιζαμπέλα.
Είχε κάνει τα μαλλιά της κότσο πάνω και φόραγε ένα τζιν και ένα πουλόβερ.Απλη.
«Μια χαρά.Θα έρθω να σε πάρω απο το σπιτι σου.Στειλε μου την διεύθυνση»λέει και όταν το είπε αυτό η Ιζαμπέλα με κοίταξε.
Ναι ήξερα που μένει αλλά δεν μπορούσα να της το πω!Θα έλεγε που το ξέρω και μετά;
Άστο Καλυτερα έτσι....
Σιγά σιγά έρχονται τα παιδιά και βλέπω στο πρόσωπο τους που τους φενεται περίεργο που βλέπουν την Ιζαμπέλα μαζί μας.Στο τραπέζι μας!
Ήρθα η Έλενα,ο Στεφανος και τέλος ο Κώστας.
«Γεια σου Ιζαμπέλα τι κανείς;»ρωτάει ο Κώστας
Μμμμμ
«Γεια.Καλα»λέει αυτή.
«Αυτή είναι η θέση μου!»λέει η Ερμιονη στην Ιζαμπέλα.Αυτη σηκώνεται γρήγορα και κάθεται η Ερμιονη.
Χαζή!
«Δεν λέει το όνομα σου πουθενά»λέει ο Κώστας
«Χαχαχα αστείο»λέει αυτή.Δεν το είπε για αστείο αλλά που να το καταλάβει...
«Φεύγω εγώ Σοφια.Τα λέμε αύριο τότε»λέει η Ιζαμπέλα και φεύγει.
«Τι θα κάνετε αύριο;»λέει η Ερμιονη.
«Να μην σε νοιαζει»λέει η Σοφία.
Δεν τα πάνε πολύ καλά αυτές...
Ποτέ δεν τα πήγαιναν!