Αφού σχόλασα και ήμουν πτώμα πήγα σπιτι και χτυπαει το τηλεφωνο.Μηπως είναι η Ιζαμπέλα;
Το βγάζω γρήγορα από την τσέπη.
Ερμιονη.
Τέλεια!
«Ναι»λέω
«Θα έρθεις από εδώ;»μου λέει
«Δεν έχω όρεξη Ερμιονη.Ειμαι πτώμα»
«Έλα....θα σε ξεκουράσω»
«Άλλη φορά....»λέω
«Καλά τότε.Οπως θες.Καληνυχτα Αντωνη»
«Καληνυχτα Ιζαμπέλα»λέω πριν προλάβω να συνηδητοποιησω τι είπα!
Βάζω το χέρι στο στόμα μου για να το κλείσω αλλά είναι πια αργά.
«ΤΙ ΕΙΠΕΣ;ΠΩΣ ΜΕ ΕΙΠΕΣ;»φωνάζει
«Μην φωνάζεις....»της λέω
«Με είπες Ιζαμπέλα;»
Τώρα τι λέω;
«Κοιτά Ερμιονη είμαι πτώμα.Τα λέμε αύριο»λέω
«Δεν με λένε Ιζαμπέλα,Αντώνη!!»λέει
Τι έπαθα βραδιάτικα....!!!!
«Κλείνω τώρα.Γεια»λέω και κλείνω.
Ποιος την ακούει αύριο;;!!!
Κάνω ένα μπάνιο και ξαπλώνω.
Το κινητό μου.Εχω μήνυμα.
Η Ερμιονη θα είναι!
Κοιταω την οθόνη.
Ιζαμπέλα
Μου έστειλε!!
Πατάω πάνω.
«Θα είσαι πτώμα έτσι;»μου λέει
Η Ιζι μου έστειλε...
ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ!!!!
Τι να πω τώρα;
Ναι;
Όχι;
Καλητερα να την πάρω.
Αργεί να το σηκώσει...
Γιατί αργεί να το σηκώσει;!;!;!;
«Ναι;»λέει
«Ελπίζω μόνο να σου άρεσε η πίτσα»λέω
«Μόλις έφαγα.Πολη Ωραια ήταν»μου λέει
«Μόλις;;Άργησες....μήπως φοβόσουν πως θα είναι;»λέω
«Μίλαγα με τον Στέλιο»μού λέει
Άντε πάλι αυτό ο Στέλιος.....
«Με πήραν από την δουλειά.Αυριο δουλεύω το βράδυ»μου λέει
«Θα διαβάσουμε εκει τότε.»της λέω
«Αν δεν είναι πρόβλημα»λέει
«Κανενα.Τρωω και ολας»λέει και ακούω το γέλιο της.
Και θυμάμαι την μαμά μου που πάντα μου έλεγε πως το γέλιο είναι η μουσική της ψυχής.
«Ωραια»λέει
«Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρωμα;»την ρωτάω.Δεν ξέρω πως μου ήρθε.Απλα για να μην υπάρχει παύση και μου το κλείσει...
«Πως σου ήρθε αυτό τώρα;»με ρωτάει
«Έτσι.Πες το περιεργια...»λέω
«Μμμμμ μάλλον το μωβ»λέει
Μωβ.Μαλιστα.
«Εσένα το μπλε...»μου λέει
Πως το ήξερε αυτό;
Όντως το μπλε είναι...
«Που το ξέρεις;»την ρωτάω
«Μεγάλη ιστορία»λέει
«Πες μου...»
«Θυμάμαι στο δημοτικό είχαμε να κάνουμε μια ζωγραφιά το σπιτι μας.Και εσυ έκανες μια ζωγραφιά όλο μπλε.Και σε ρώτησε η δασκάλα γιατί όλο μπλε και εσυ είπες επειδή είναι το αγαπημένο μου χρωμα»λέει
Αλήθεια;
Ούτε που το θυμάμαι αυτό...
«Έτσι είπα;Δεν θυμάμαι....»λέω
«Το θυμάμαι εγώ.Ηταν περίεργο.Για αυτό μου έμεινε.»λέει
«Ήμουν περίεργο παιδί»
«Ήσουν παιδι!»λέει
Γιατί ρε γαμωτο!Γιατι να μην μπορώ να θυμηθώ τίποτα για αυτήν;;
YOU ARE READING
Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;
Romance*2ο βιβλίο* Αντώνης και Ιζαμπέλα. Τοσο διαφορετικοί και ομως τοσο ίδιοι. Θα την βοηθησει αυτος να βγει απο το καβούκι της; Θα τον κανει αυτη καλυτερο άνθρωπο; "Ιζαμπελα σε θελω στην ζωη μου.Σε παρακαλω!" Δεν θα ανοίξω.Γιατι σε αυτην την κατάσταση εγ...
