Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;

12-Αντωνης:«Πας καλά;Μια σοκολάτα είναι.Πως κανείς έτσι;»

Το απογευμα ειχα μπασκετ.Βαριομουν λιγο αλλα πηγα.Τι αλλο καλητερο θα εκανα?

Το μόνο που είμαι καλός στο σχολείο!
Στο μπάσκετ και στο διάλειμμα!

Το βράδυ πήγα σπιτι.Ηταν ο μπαμπάς μου εκει.Και ξεκίνησε η γνωστή συζήτηση...
«Πως πάει το διάβασμα Αντώνη;Δεν σε βλέπω να διαβάζεις και πολύ....»μου λέει.Ξεκινησαμε!
«Καλά....»λέω
«Ωραια»λέει.
«Μπαμπά...είναι σημαντικό να πάρω την υποτροφία και φέτος;»ρωτάω
«Ναι!!Αντωνη δεν έχουμε λεφτά για το σχολείο.Αν δεν πάρεις την υποτροφία θα πας σε δημόσιο σχολείο!Τοσο απλά...»λέει.
Δεν θέλω γαμωτο!
«Μπαμπά...δεν μπορώ...»λέω
«Μπορείς και θα την πάρεις!Το έχεις κάνει τόσα χρόνια...Σε παρακαλώ..»
«Έκανα ιδιαίτερα μπαμπά τότε...»λέω
«Δουλειά έχεις!Κανε την οικονομία σου»

Το να δουλεύω σε μια πιτσαρία σαν ντελίβερι τρεις φορές την εβδομάδα δεν το λες και δουλειά.Ισα ίσα που βγάζω τα έξοδα μου.Θελω να πάρω και ένα αμάξι κάποια στιγμή...πολύ πιθανόν σε δέκα χρόνια με τόσα λίγα που παίρνω...

«Γιατί δεν λες από την Ιζαμπέλα να σου κανεί κανένα ιδιαίτερο;»με ρωτάει.Ναι!Την Ιζαμπέλα!

«Όχι ρε μπαμπα...»λέω
«Γιατί;Ειναι πολύ καλή κοπέλα και σίγουρα θα δεχτεί.»
«Πάω για υπνο.Καληνυχτα..»λέω και πάω.

Μήπως να της το ζητήσω;
Δεν έχω να χάσω τίποτα.
Αν πει όχι,πει όχι.
Η όχι;
Ρεζιλίκια!Αν το μάθουν τα παιδιά ότι κάνω ιδιαίτερα θα με κοροϊδεύουν για μια ζωή...

Αυτό μου έλειπε τώρα.

Το επόμενο πρωί καθώς μπαίναμε στο σχολείο βλέπω να Κρατάει κάτι η Σοφία.
«Τι είναι αυτό;»λέω
«Οι σημειώσεις της Ιζαμπελας»λέει.
«Να της δω λίγο;»λέω και μου τις δίνει.
Κάνει ωραια γράμματα.Υπογραμισμενα κάποια,με σειρά.Σωστα!Η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου...Το ξέχασα!
«Εκει είναι πάμε»λέει και καθόταν σε ένα παγκάκι στο διαδρομο.Και κρατούσε ένα βιβλίο.Κολημενα στα χέρια της είναι;;
«Καλημέρα Ιζαμπέλα.»της λέει η Σοφία.Σηκωνει το κεφάλι της πάνω και την κοιτάει.
«Καλημέρα Σοφία»λέει και της χαμογελάει.Μετα κοιτάει τον Μάριο και όταν κοιτάει εμένα της φεύγει το χαμόγελο.Πρεπει να μην με πολυσυμπαθει...
«Σου έφερα τις σημειώσεις.Με βοήθησαν πολύ.Σε ευχαριστώ «της λέει και βγάζει μια σοκολάτα από την τσάντα της και της το δίνει.
«Τι είναι αυτό;»λέει
«Σου πήρα μια σοκολάτα.Για το ευχαριστώ»λέει η Σοφία.Διστασε αυτη.
«Ευχαριστώ αλλά δεν χρειαζετε.Σε ευχαριστώ όμως!»λέει
Τι;
Πρώτον είναι σοκολάτα.Ποιος λέει όχι στην σοκολάτα;
Και δεύτερον αυτό δεν ήταν και πολύ ευγενικό.
«Πας καλά;Μια σοκολάτα είναι.Πως κανείς έτσι;»λέω.Γυρναει με κοιτάει και μετά γυρνάει πάλι στην Σοφία.
«Είμαι αλλεργική στους ξηρούς καρπούς αλλά αλήθεια σε ευχαριστώ....»λέει χαμογελαστή.
Έχει αλλεργία;
Ααααααα!
«Αλήθεια;Δεν το ξερά....»λέει η Σοφία
«Δεν πειράζει.Σε ευχαριστώ πάντως...»λέει αυτή.
«Ευχαριστούμε Ιζαμπέλα αλλά πρέπει να φύγουμε...»λέει ο Μαριος και την τραβάει από το χέρι και φύγανε.Μετα αυτή ανοιγει το βιβλίο και διαβάζει.
Ενώ δεν έχω φύγει εγώ ακόμα...
Να της το πω;Να μην της το πω;

Ούτε καν μου δίνει σημασία έτσι;!
Έχει χαθεί ένας θεός ξέρει που...

Άστο!
Φεύγω!