Θα Μ'αγαπας ο Κοσμος να Χαλάσει;

17-Ιζαμπελα:«Ξεκινάμε με ιστορία;»με ρωτάει

Δεν ξέρω γιατί δέχτηκα.
Ίσως γιατί έχω δεχτεί σε όλους που μου ζήτησαν βοήθεια.Ισως για αυτό.Ισως γιατί δυσκολεύτηκε να το πει.

Δεν είναι κάτι σημαντικό.Θα τον βοηθήσω όσο μπορώ και μετά τέλος.Θα συνεχίζω το διάβασμα και αυτός θα συνεχίσει να με αγνοεί.

Ήταν δύσκολο όχι μόνο που το είπε αλλά και που τον είδαν μαζί μου.Καταλαβαινω δεν είμαι χαζή.Δεν με νοιάζει και ολας.Απλα είμαστε από διαφορετικούς κόσμους.

Θα τον βοηθήσω και μετά τέλος!

Όταν σχόλασα πήγα σπιτι και έκανα ένα μπάνιο.Δεν ξέρω γιατί αλλά έβαλα άρωμα σήμερα.Δεν το συνηθίζω αλλά αφού το θυμήθηκα έβαλα.

Κατέβηκα κάτω.
«Καλώς την Ιζι μου»λέει ο μπαμπάς μου.
«Γεια μπαμπάκα.Τι κανείς;»λέω
«Εδώ προσπαθώ να φτιάξω το τηλεκοντρόλ.Κατι έπαθε.Του άλλαξα τις μπαταρίες αλλά πάλι δεν δουλεύει.»λέει.Εχει πάρει τα εργαλεία του και τα έχει ανοίξει πάνω στο τραπέζι.Νομιζω δεν χρειάζονται όλα αυτά αλλά μάλλον το έχει δει μάστορας.
«Η μαμά σου πήρε;»ρωτάει
«Ναι.Χθες»λέω.
«Μπαμπά.Θα έρθει ο Αντώνης σήμερα.Να διαβάσουμε οκ;»του λέω.
«Α ναι;Εντάξει»λέει και χτυπάει το κουδούνι.Ισιωνω λίγο την μπλούζα κάτω και πάω να ανοίξω.
«Γεια»
«Γεια»λέει
«Έλα μέσα»λέω και κάνω στην άκρη να περάσει.
Ήταν αμήχανος μάλλον γιατί συνέχεια περναγε το χέρι του μέσα από τα Μάλια του.
«Γεια σας κύριε Σπύρο»λέει ο Αντώνης και ο μπαμπάς μου βγάζει τα γυαλιά του και του δίνει το χέρι «Γεια σου παιδί μου»
«Τι κάνετε;»
«Καλά αγόρι μου.Εσυ;Ο μπαμπάς σου;»
«Καλά είναι.Εχει εφημερία σήμερα.»λέει και βλέπει το χαλι πάνω στο τραπεζι.
«Προσπαθεί να φτιάξει το τηλεκοντρόλ»λέω και πλησιάζει τον μπαμπά μου.
«Δεν ξέρω γιατί αλλά χάλασε»λέει ο μπαμπάς μου.
«Μου επιτρέπεται;»λέει και ο μπαμπάς μου του κάνει νόημα να το πάρει.Το πέρνει στο χέρι του πέρνει και ένα κατσαβίδι και κάτι κάνει.
«Για δείτε τώρα;»λέει και το δίνει στον μπαμπά μου.Το πέρνει και ανοίγει την τηλεόραση.
Άνοιξε!
«Πως το έκανες αυτό;»ρωτάει ο μπαμπάς μου.
«Είναι αυτό εδώ»λέει «Συνέχεια κουνιέται»και κάτι του δειχνει,δεν μπορώ να δω.
«Ααα τόσο εύκολο;»λέει «Ευχαριστώ παιδί μου»λέει
«Τίποτα»λέει αυτός.
«Πάμε;»τον ρωτάω και ακολουθεί.Μπαινουμε στο δωμάτιο και καθόμαστε στο γραφείο μου.Προσθεσα άλλη μια καρέκλα για αυτόν.
«Λοιπόν.Θες συγκεκριμένα μαθήματα η λίγο από όλα;»τον ρωτάω για να ξέρω από που θα αρχίσω.
«Λίγο από όλα....»λέει και κοιτάει αμήχανα γύρω γύρω.
«Όλα καλά;»λέω
«Ναι απλά...δεν θα με ρωτήσεις;»λέει και δεν καταλαβαίνω τι εννοεί.
«Τι να σε ρωτήσω;»λέω
«Δεν είσαι περίεργη να μάθεις γιατί θέλω βοήθεια;Πως και αφού πάω σε ιδιωτικό θέλω να γίνω καλύτερος;"ρωτάει ξαφνιασμενος.

Γιατί να ρωτήσω;Τι με νοιάζει εμένα τι κάνει στην ζωή του;
«Εγω απλά θα σου κάνω μαθήματα.Ο λόγος δεν με αφορά...»λέω
Με κοιτάει και δεν λέει τίποτα.
Ανοίγει το βιβλίο της Ιστορίας.
«Ξεκινάμε με ιστορία;»με ρωτάει
Για να δούμε...
«Β παγκόσμιος πόλεμος.Ξερεις τίποτα για αυτόν;»ρωτάω και δεν μου απαντάει.Γυρναω και τον κοιταω και βλέπω να κοιτάει από το παράθυρο.
Μάλιστα...
Ωραια ξεκινάμε.
«Συμβαίνει κάτι;»ρωτάω
«Σκεφτόμουν.Εχεις ένα δέντρο ακριβώς μπροστά από το παράθυρο σου.Ειναι τέλειο να πηγαίνεις σε πάρτι και αν αργησεις μπαίνεις από εδώ...»λέει.
Δεν το είχα σκεφτεί αυτό...
Ίσως επειδή δεν πάω σε παρτι....
Γυρνάει και με κοιταει. «Τι;Δεν πας σε πάρτι;» με ρωτάει και κουνάω το κεφαλι.
«Ποτέ;!!»ρωτάει
«Μια φορά πήγα.Μετα ποτέ ξανά»λέω
«Χάνεις!Τα παρτι είναι ωραια!»λέει
Δεν ξέρω για αυτό.
«Μάθημα»λέω και του δείχνω το βιβλίο.
«Σωστά»λέει και διαβάζει.
Από ότι κατάλαβα συγκεντρώνεται δύσκολα.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα....