Stalker (Justin Bieber story)

-

Ik ben in de tuin zegt Justin en weg is hij. Ik kijk Lynn aan en zij doet hetzelfde. Ga zitten zeg ik en ik ga aan de keukentafel zitten, Lynn komt tegenover me zitten, ze lijkt nerveus, waarom? Waar wil je het over hebben? Zeg ik, de sfeer is gespannen. Uhm zegt Lynn zacht, ik heb met Jenny gepraat... Ik kijk haar aan, je hebt wat? Met Jenny gepraat zegt ze nu wat harder, ze uhm, belde mij en toen hebben we best lang gepraat. Wauw uhm zeg ik en kijk haar aan, why the fuck zou je met haar praten?! Ze is best aardig Ali zegt Lynn, misschien moet je haar een kans geven? Ik kijk haar aan met een grijns op me gezicht, haar een kans geven? Voor wat in godsnaam?! Ze geeft om je! Zegt Lynn en haar stem verheft, ze maakt zich zorgen! Ik begin te lachen, toneel, allemaal fucking toneel! En hoe kan jij dat weten?! Zegt Lynn. Hoe ik dat kan weten?! Ik woon al 14 jaar bij haar, en géén 1 dag heeft ze aardig gedaan, ja als er iemand is, ik weet precies hoe ze is! Lynn gaat staan, misschien wil je het zo zien, misschien doet ze wel zo omdat jij zo fucking arrogant bent! Ik staar haar met open mond aan, dus je neemt het op voor die fucking heks?! Lynn knikt, ja dat doe ik! Ik dacht dat we vriendinnen waren zeg ik boos, maar blijkbaar praat je liever met Jenny! Die is niet zo arrogant zegt Lynn boos. Maar ze slaat wel zeg ik met tranen in mijn ogen. Lynn kijkt me met grote ogen aan, wat?! Ze slaat zeg ik, maar dat heb je nooit opgemerkt, wat een goeie vriendin ben je toch! Ze slaat me elke fucking dag Lynn, elke dag heb ik weer iets, maar ja, je zag het nooit, en je wou het ook niet zien! Maar...?! Niks maar zeg ik, rot op Lynn, ga naar je nieuwe beste vriendin en laat mij met rust! Ik ren de keuken uit naar boven en laat me huilend op het bed vallen, ik dacht dat ze een vriendin was. De deur gaat open, Ali? Ik kijk op en zie Justin in de deuropening staan, ik was hem helemaal vergeten. Hij kijkt verdrietig en loopt naar me toe, het spijt me zegt hij zacht en trekt me in zijn armen. H-het is n-iet jou schuld zeg ik en begin nog harder te huilen. Hij wrijft over mijn rug om me rustiger te maken. Na een tijdje laat ik hem los en veeg de tranen weg. Justin glimlacht, je bent altijd welkom, de deur staat altijd open. Ik geef hem een knuffel, dankje Justin. Hé daar zijn vrienden voor. Ik kijk op recht in zijn ogen. Ik blijf bij je, beloofd. Dat zei zij ook zeg ik zacht. Justin knikt zachtjes, maar ik meen het. Ik knik zacht, dan uhm, ga ik naar huis. Weet je het zeker? Justin pakt mijn hand vast, je mag hier blijven hé. Ik knik zacht, ik bel je wel.