Stalker (Justin Bieber story)

-

Een week later

Ik weet het zeker Justin zucht Olivia, ik wil naar Australië om me ouders te zoeken! Olivia laat zich op de bank vallen en kijkt boos voor zich uit. Ze is net een week uit het ziekenhuis en wil nu al weg gaan. Ik dacht dat je met me mee ging? Ze kijkt me boos aan. Ik zucht en ga op de tafel zitten, ik ga met je mee zeg ik, maar je moet eerst beter worden! IK BEN BETER! Roept ze en springt op, zie? Ik kan lopen, dansen, springen. Olivia zucht ik, luister nou. Ze kijkt me boos aan, nee ik luister niet naar die bullshit die je zegt. Ik kijk haar met grote ogen aan, bullshit?! Ik probeer je te helpen!! GA DAN MEE schreeuwt ze en ik zucht, wanneer luisterd ze een keer naar me?! JA GA LEKKER ZUCHTEN, DAAR HEB IK OOK ECHT IETS AAN. Ik veeg mijn haar van mijn voorhoofd. Luister, ik spring van de tafel en pak haar arm vast, jij bent niet de enige die heen wil oke?! Maar je moet wel even nadenken dat JIJ net uit het ziekenhuis kom, en IK ook nog een leven heb dat ik niet zomaar kan laten vallen. Het gaat ook allemaal om jou hé zegt ze boos, Ik ben degene die ontvoerd is hoor en mijn ouders zijn hier ergens op de aarde terwijl mij verteld is dat ze dood zijn! Uggh, waarom luistert ze niet. Dat weet ik zeg ik, maar.. NIKS MAAR, JE BENT EEN ARROGANTE KLOOTZAK DIE ALLEEN AAN ZICHZELF DENKT. En met die woorden laat ze me alleen achter. Onze eerste ruzie ooit. Een arrogante klootzak. Dat zei ze ook toen ik haar zag op Coachella. Ik laat me op de bank vallen en staar voor me uit. Voor ik het weet stromen de tranen over mijn wangen. Waarom heeft iedereen zo'n hekel aan me? Soms vraag ik me af, waarom ben ik nog steeds hier? Ik zucht als de deurbel gaat. Ik veeg de tranen weg en loop naar de deur die ik open doe, Scooter. He jongen, alles goed? Ik haal mijn schouders op en geef hem een knuffel, ruzie met Olivia zucht ik en loop de kamer in. Waarover? Ik laat me op de bank vallen en Scooter komt naast me zitten. Ze wil nu naar Australië en ik zei dat we moesten wachten tot zei beter was en ik ook tijd had en toen werd ze boos en noemde me een arrogante klootzak. Scooter staart me aan, een arrogante klootzak?! Ik knik en haal mijn schouders op, ik ben het gewend zeg ik zacht, iedereen zegt het. Ik staar voor me uit en begin zacht te huilen. Alleen Scooter en mijn moeder weten hoe ik me voel, meer mensen vertrouw ik niet. Scooter trekt me tegen zich aan, het komt goed zegt hij zacht, het komt goed. Maar ik geloof hem niet meer, hoe vaak heb ik dat wel niet gehoord. Het komt goed.