Stalker (Justin Bieber story)

-

Zwetend wordt ik wakker en kijk naast me. Opgelucht haal ik adem als ik zie dat ze er nog steeds ligt en de apparaten nog steeds piepen. Het was maar een droom. Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen maar er is niks veranderd. Verassend voel ik me stukken beter. Ik loop de gang op en kijk om me heen. Er lopen wat mensen heen en weer maar mijn ogen zijn gericht op één persoon. "Lynn." Ze kijkt op als ik haar naam zeg en ik zie de pijn in haar ogen. "Justin." Ik ga naast haar zitten en kijk naar de muur. "Het spijt me, dat ik je niet geloofde." Ik sluit mijn ogen en denk aan het moment dat ik erachter kwam. "Soms word je verblind door de mensen waarvan je denkt dat ze om je geven." Ik open mijn ogen weer en draai me om zodat ik haar aan kan kijken. "Ga je mee?" Ze trekt een wenkbrauw op, "waarheen?" "Haar ouders, we moeten het vertellen." Ze knikt.

Nadat ik gedoucht heb en andere kleren heb aangetrokken zijn we nu eindelijk opweg. Julia wou me niet laten gaan maar eindelijk na veel zeuren liet ze me gaan. Ik staar uit het raam van de taxi en speel mijn handen. Ik heb Julia laten beloven dat als er iets veranderd bij Olivia, ze mij gelijk belt.

De taxi stopt en ik kijk naar het huis. De gordijnen zijn gesloten, het gras staat hoog en het ziet er verlaten uit. Ik haal diep adem voordat ik de deur open en uit stap. Lynn staat al op de stoep te wachten. "Ready?" Ik schud mijn hoofd, wie is er nou klaar om aan mensen te vertellen dat hun dochter er is, maar dan in het ziekenhuis. Ze haten me vast, want als ik er niet was geweest lag ze daar nu niet, toch? "Wat je ook denkt, het is niet waar." Lynn trekt aan mijn arm on me uit mijn gedachten te trekken. We lopen naar de deur waar ik op de deurbel druk die galmt door het huis heen. Ergens horen we een deur open gaan en dan gaat de voordeur open. Een oude vrouw staat in de deuropening, wallen onder haar ogen, ingevallen wangen. Ze is mager, heel mager. Voordat we iets kunnen zeggen galmt er een andere stem door de hal. "Nanny wie is daar?" Een vrouw komt de hal inlopen, ze ziet er nog slechter uit dan de oude vrouw.  Ik slik om de brok in mijn keel weg te krijgen. "Wie zijn jullie en wat doen jullie hier?" Ik kijk Lynn aan. "We zijn vrienden van Olivia." De vrouw kijkt ons met grote ogen aan en de tranen stromen over haar wangen. "I is ze h hier?" Nanny pakt de deur vast om niet om te vallen. "Ik wist het, ik wist dat het haar was. Ze zei dat ze Alicia heette, ik wist dat het niet zo was, ons kleine meisje, ze is hier."