Stalker (Justin Bieber story)

-O

Ik staar naar mijn handen. Heb je nog iets gekregen? Uhm smsjs ofzo? Ik schud mijn hoofd. Niks, jij? Justin schud zijn hoofd, akward dit. Ik kijk om me heen, het is stil en alles wat je hoort in mijn 'broertje' die schreeuwt, gelukkig onderbreekt mijn mobiel de stilte. Ik pak hem van het bed en lees het bericht.

Onbekend; hmm, akward stilte? hahahaha -O

Ik staar met grote ogen naar mijn mobiel, hoe kan hij dat weten? Is hij hier? Wat is er? Justin pakt mijn mobiel uit mijn handen als ik niet reageer, en niet veel later trekt hij alle kasten open, opent de deur van mijn kamer om te kijken of daar iemand staat en gaat voor het raam staan. Niks. Waarom ineens O? Zegt Justin om de stilte te verbreken, ken jij iemand met de naam O? Ik denk diep na, natuurlijk ken ik wel iemand met de naam o, maar niet goed. De o van onbekend zegt Justin ineens, natuurlijk. En nu? Zeg ik. Justin draait zich om, de politie is geen optie want alles wat we hebben zijn een paar sms'jes en mailtjes, daar kunnen ze niks mee. Ik knik en staar uit het raam. Wil je iets drinken? Justin knikt en gaat weer op het bed zitten. Ik loop naar beneden waar ik drinken inschenk en heks net binnen komt lopen, wat een plezier. Is hij al weg? Nee zeg ik en pak de glazen en loop de keuken uit. Luister Alicia. Ik blijf staan maar draai me niet om. Ik had toch gezegt, geen jongens. Ik draai met mijn ogen, ik heb dit vaak genoeg gehoord, maar weetje wat? Ik luister niet meer. Ik negeer haar en loop verder. Blijf staan, ik was nog niet klaar. Nu draai ik me wel om, doe niet alsof je om me geeft Jenny zeg ik, wat dat doe je niet, ga niet met mijn leven bemoeien, want dat kan ik prima zelf, ik ben 18 oke?! Rot gewoon lekker op. Ze pakt me bij mijn arm waardoor het drinken over mijn heenvalt, ik kijk haar met grote ogen aan, je bent mijn moeder niet zeg ik boos, en je zult het ook nooit worden. Ik gooi de glazen op de grond en ren huilend naar boven. Ik ren mijn kamer in en gooi de deur achter me dicht, de tranen stromen over mijn wangen. Gaat het? Shit, vergeten dat hij hier was. Ik voel twee armen om me heen en daardoor begin ik nog harder te huilen. Ssst zegt hij zacht en wrijft over mijn rug, het komt goed. Langzaam wordt ik rustig, en eigenlijk ben ik blij dat hij hier is. Hoevaak heb ik wel niet huilend hier gezeten, met de hoop dat iemand kwam om me te redden. Hij laat me los, gaat het weer? Ik knik en veeg de tranen weg, sorry uhm je drinken. Laat maar zegt hij en glimlacht, ik snap dat je niet naar beneden wil. Ik haat haar zeg ik zacht en ga voor het raam staan, ze is zo gemeen, en zo, zo...  Je hoeft er niet over te praten zegt Justin, het hoeft niet. Ik ben blij dat hij dat zegt, ik voelde me verplicht om te vertellen wat er is. Alicia? Ik draai me om, ja? Je moet weten dat ik er voor je ben oké? Als je wilt praten kun je naar me toe komen, of bellen. Hij geeft een papiertje met zijn nummer, of als je wilt vluchten ben je welkom. Ik kijk naar het papiertje en knik, Dankje Justin zeg ik zacht, en krijg weer tranen in mijn ogen. Hij geeft me een knuffel, dan ga ik weer, ik moet nog naar de studio zucht hij en ik knik. Ik loop wel mee. We lopen naar beneden waar de glasscherven nog op de grond liggen en het drinken ook. Pas op zeg ik, ik blijf uhm hier staan. Ik wijs naar mijn voeten, geen schoenen. Justin knikt en opent de deur, zie ik je snel? Ik knik, is goed, laat het me weten als híj nog iets stuurt. Jij ook, doe rustig aan hé. Ik knik, bye Justin. Bye Alicia zegt hij en doet de deur achter zich dicht.