SENVERENİM

PRANGA.

9.kısım

Belirsizlikler, belirsizlik içinde kaybolmaktı.

🌃

"Dünyayı denizin üstündeki yansımasından.

Kalemi güçlü dört yazar denizin içine doğru giden iskeleden geçip en kuytu köşede oturdu. Yan yana aynı manzarayı izlediler bir süre. Aynı insanlar, aynı gökyüzü, aynı yer, aynı mekan.. Bazı insanlar aynı anda yürüyüp, geçip gittiler yanlarından. Ellerinde aynı boyutta kağıt ve birer kalem. Onlar hikayelerini kalemle kağıdın ilk temasında başlattı. Baktıkları, bakmadıkları; hissettikleri, hissetmedikleri ne varsa hepsini yazdılar. Hepsinin kaleminin ucundaki dünya bambaşka bir şehrin manzarasını tasvir ediyordu onlara.
Bu yüzdendir ki okumak bir çift gözle, tek seferde bir sürü bakmaktır."

Lalin.

Nehla bir defterinin sayfasından kopardığı o minicik biçimsiz kağıt parçasını kitabın arasına sıkıştırıp kapağını kapattı.

Yeni keşfettiği genç bir yazarın yazdıklarını düşünüyordu şimdi.

Aklı onlarca kelimeyi hala zihninde dolandırsada orada, gözleri kapağın üstüne duran eline takıldı.
Ağır cezalı mahkûmların ayaklarına takılan kalın ve ağır bir zincir vardı ya işte parmağındaki yüzük, ona bunu anımsattı.

Aniden gelip aniden gidecek bir öfkeyle yüzüğü çıkartıp, yere doğru fırlattı. Küçük bir ses eşliğinde yerde yuvarlandı. Nehla gözleriyle yüzüğü takip ederken birazdan kalkıp onu almak zorunda olacağınıda biliyordu. Yüzüğü yere değil o adamın sıratına fırlatmalıydı, fırlatacaktı.

İnce zarif gümüş yüzük ilk kez gözüne sürekli taktığı yüzükleri gibi aksesuar olarak gözüktü.

Ona anlam katmazdı. Katmayacaktı.

°°°

Nehla, kararını değiştirmeden önce hızlı davranıp elini kaldırarak zile bastı. Yıkayıp ütülediği ceketi sağ koluna asmıştı. Ceket hafif bir esentide hareket ettiğinde kadın olduğu yerde kıpırdandı. O adamla ciddi ciddi konuşacaktı. Nehla her an onun boş zamanını kollasada o adam buna özellikle izin vermiyor, sürekli ortadan kayboluyordu. Kolundaki cekete umutla bakarken konuşmak için bahane ettiği cekete iyice tutundu. Onun ceketine.

İyice düşünüp taşınmıştı ama şu anda bile düşünüp taşınıyordu. Sonuç olarak sakin kalıp adamla konuşarak halledebileceğine karar kılmıştı.

Neden bunu yapıyordu?
Neden bunu o geceden sonra yapıyordu?
Hali tavrıda evliliğin gerçek olmadığını basbas bağırıyordu. Tabii ki öyle olacaktı. Hah birde anlaşma imzalatsaydı.

Nehla bu hislerine inanıyordu o yüzden her şeyi öğrenmek istiyordu. Ona göre bu onun hakkıydı.

Ahsen dudaklarını bardaktan ayırmadan, gözlerini kapının üstüne doğru çevirdi. Spordan yeni çıkmış, duş almış, yeşillik dolu meyve suyunu huzur içinde içiyordu.

Kapı bu kez üç kez tıklatıldı.

O kadın mıydı bu?
Kapıları, bilmiyordu fark ediyor muydu, belli bir sayıda aynı ritimde çalıp duruyordu.

Elindeki içeçeği tezgaha bıraktı. Kapıyı açmak istemiyordu. Evde yokuz numarası yapsa nıydı?

"Ahsen kapıya baksana!"diye bağırdı ablası üzt kattan.