SENVERENİM

TAKLİT.

16.kısım

Şarkı: Rose - GONE.

🌃

Ritim zamana itaat etti.

"Başım,"dedi Nehla dudaklarını ıslatıp. Öyle yorgundu ki zar zor dik tutuyordu kafasını.

Ahsen ona döndü. Adamın kolları göğsünde bağlıydı.

"Omzuna düşecek."

Ahsen kadının gözlerine dikkatle baktı. Arada yüzünü alan sarı sokak lambasının ışığı, ıslak dudaklarına vuruyor, onları dahada parlak gösteriyordu.

Ritmi değişen kalpleri, zamanı durdurdu onlar birbirine bakarken.

"Sen bırakmayacaksın yani başını omzuma."dedi adam.

Nehla normalde olsa alayla gülerdi buna.

"Evet."dedi. Netti kadın.

"Yörüngemde olan sensin."

Ahsen önüne dönerken, biraz kaykılıp dizlerini ön koltuğa dayadı. Amacı kadının kafasının omzunda rahatça bırakmasına yardımcı olmaktı.

Bir otobüsün içinde olmalıydılar, ya da öyle bir şeyin.

"İyi bakalım,"dedi, "düşsün."

Nehla daha lafi bitmeden omzuna bıraktı başını.

Gözleri anında kapandı.

Ahsen de gözlerini kaparken, kafasını onun kafasının üstüne, nazikçe bıraktı. "Orada, omzumda yaşlanacaksın."dedi.

Nehla gülümserken, bir kız çoçuğunun kırmızı papuçlarını gördü önce. Kafasını adamın omzunda oynatıp gözlerini yukarıya kaldırırken, kızın yüzüne baktı. Ne zaman kucağına almıştı bir çocuğu?

Kızın gri gözleri omzunda yattığı gri gözlü adama bakıyordu. Kız, "baba bende." derken iyice Ahsen'in kucağına yerleşti.

"Baba mı?"derken kafasını geri atıp Ahsen'e baktı kadın. Yok artık ama!

"Baba mı oldun?"dedi saf saf.

Ahsen gülerken, ki gülmesi ayrı bir ayrıntıydı, ayrı bir gariplik.

"E baba yaptın."dedi.

Nehla, "ha?" dedi. Adamın söylediği şeyi anlamasından kaynaklanıyordu bu.

O anda Her şeyi bir izleyici gibi izlemiş biliyordu. Bu rüyaydı onuda biliyordu. İlk kez bilmek yetmiyordu ona. Bilirken bilinmezlerle uğraşıyordu.

Ahsen kafasını eliyle yine omzına eğdirirken, "Uyu."dedi, "Gülyabani."

Nehla istemesede, seslerini duysada gözlerini yumdu. Uyurken o kız çocuğuda elini tutmuştu. Nasıl bedeni bu kadar yorgundu, bilinci bu kadar açık. Ya elindeli küçük elin varlığı, gerçekti yahu bu.