17

67 4 0
                                    

Chapter 17: | Just take my hand |

----


Nandito lang kami ni Yuri sa lobby, habang ako ay nag aaral, si Yuri naman, ayun ginugulo ako sa mga 'Ayieeee Jin! Ayieee Jin!' Bwesit naman e!



Tiningnan ko siya ng sobrang sama. Shet naman e!



"Tigilan mo nga ako! Nambibwesit nanaman e, sobrang aga pa pero nang iinis ka nanaman saakin." Natawa naman siya sa sinabi ko atsaka agad na nag make face.



Ngayon nga pala yung laro ng basketball team namin. Supposed to be, magpapractice kami ngayon pero itong si Yuri, nagmakaawa kay Coach kasi nga daw isang araw lang naman daw ang laro ng Basketball team kaya ayun, pinagbigyan na lang kami ni Coach Mae. E sa kung makaiyak 'tong si Yuri, parang shunga talaga e!


Umirap nalang ako kay Yuri atsaka agad na tumayo.



Habang naglalakad kami ay hindi ko maiwasang isipin si Jin, hindi ko na kasi siya nakikita e. Hindi ko alam kung bakit ko siya hinahanap but I just do. Natural lang naman diba na hanapin siya?


Pagpasok namin sa basketball court ay agad naman akong hinila ni Yuri sa bakanteng bleachers kung saan klarong klaro yung laro nila.




Infairness, kaming dalawa pa yung tao dito. Tapos ang sabi nung nasa schedule is yung starting game is 8AM magsisimula. E ano 'to? Lampas 8AM na pero wala paring mga tao dito sa court maliban saamin ni Yuri.



"Bes, bili muna ako ng kakainin natin." Tumango nalang ako kaya agad namang umalis si Yuri.


So ako nalang talaga yung tao dito sa Court.



Kahit na natatakot ako, e sa lawak ba naman ng basketball court na ito ay hindi mo talaga maiwasang matakot.



Nakaupo lang ako ng biglang pumatay ang ilaw.



Agad agad akong napatayo. Wala akong makita sa sobrang dilim. Nag-uunahan na rin yung mga luha ko sa pagpatak dahil sobrang natakot talaga ako.



"Shit! Kapag nalaman ko na ikaw lang 'to Yuri, tiyak na susunugin ko talaga yang buhok mo!"



But there were no response. Bakit ba? Ano bang kasalanan ko sa mga multo at bakit ba nila ako ginaganito?!



Nanghina ang mga tuhod ko kaya bumalik ako sa pag-upo. I want to run pero sobrang dilim talaga ng court! Lord, help me!



*sob*




*sob*




*sob*




Stop! Kung pinaglalaruan niyo lang ako, just stop now! This is not funny!




I calm myself atsaka agad na dinilat ang mga mata ko pero sa pagdilat ko, iba ang nakita ko. I can see all the beautiful candles everywhere. All the lights turned to pink. I stood up and go down para tingnan kung meron bang tao.



What is this? Minumulto nga ba talaga ako?



Hinawakan ko ang dibdb ko to feel my heartbeat but damn, my heartbeat is too fast!




Nasa gitna na siguro ako ng court ng biglang tumapat ang spotlight saakin. So basically, nasa akin lang yung spotlight kasi nakatapat saakin ang ilaw e. Gets niyo? 




Suddenly, the music starts to play.



I was Made for Loving You
by: Tori Kelly




Only You | kim seok jinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon