Hej nazywam się Martyna, ale wszyscy mówią na mnie Salope. Jestem typową Bad Girl, lecz różni mnie coś od takich lasek...
W wieku 13 lat uciekłam z domu. Przed ucieczką mieszkałam w LA. Od tamtego czasu mieszkam w Sydney. Poznałam tam moja rodzinę...
... przed nami, był najzwyklejszy burdel. Chłopaki jebali dziewczyny. Sorry... to znaczy dziwki. Ubrania, które nie można nazwać ubraniami. Więcej odkrywały niż zakrywały. Jedni się ruchali na kanapie, drudzy na stole, a jeszcze inni na ziemi. O fuu już nigdy więcej nie zjem, nie usiąde, ani nie przejdę po tym salonie.
- o kurwa. - usłyszałam jak mój brat szepcze do siebie. Oj uwierz podobnie zareagowałam. - kurde chłopaki, mówiłem wam, że moja siostra przyjeżdża, a wy co? Salon to nie burdel. Mieliście ich nie sprowadzać do domu, a jak już ostatecznie to w swoich pokojach je ruchać.
Jak to powiedział, każdy z nich wyszedł tymi jebanymi chujami z tych plastików. Na co one zaczęły jęczeć z zawiedzenia i niezadowolenia.
- zamknąć pizdy. - warknął jeden z nich w ich stronę.
- wiec tak to jest moja siostra Martyna. A to są moi przyjaciele. Patrick ten z białą grzywką. Mike to ten brunet z kolczykiem w nosie. Fabian idiota z łysa głową po bokach. Alex z różowymi włosami, resztę poznasz kiedyś indziej bo ja gdzieś po za domem. I przepraszam, że musiałaś to widzieć, kiedyś ci wytłumaczę to wszystko co i jak...
- miło nam ciebie poznać Martyna. - powiedział jeden z nich, z tego co pamiętam nazywa się Mike.
- ymm tak mi też was miło poznać. - mówiłam lekko się jąkając się, dla lepszego efektu.
- dobra siostra, poznałaś ich już tak jakby. Wiec teraz zaprowadze cię do pokoju, a ty się rozpakujesz i przyjdziesz do nas, albo położysz się jak jesteś zmęczona. Chodź. - powiedział kierując się z walizkami w stronę schodów. Ja podążając za nim zastanawiałam się co będę dzisiaj robić. Ale jak na razie nic nie wymyśliłam. Po chwili ruszył korytarzem z dużą ilością drzwi. Zatrzymał się pod zwykłymi białymi drzwiami, na końcu korytarza po prawej. Wiec z tego wynika, że to mój tymczasowy pokój. Adrian otworzył drzwi, puszczając mnie przed siebie, po czym sam wszedł za mną z moimi walizkami. Przed sobą ujrzałam pokój, który nie był aż taki zły.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Tylko trochę zbyt dziewczęcy. Zero czerni grrr. Ale okey może wytrzymam i nie zerzygam się przy tym różowym. Pokój nie był za duży, ale mały też nie. Ściany miał kolory szarego. A wszystkie dodatki było biało, szaro, różowe. Przy ścianie na przeciwko wejścia była duża szafka z półkami na książki i dodatkową mała szafka. Koło całego regału stało dwu osobowe łóżko. Oj tak idziemy spać. Po prawej stronie były drzwi z tego co wiem to do łazienki i garderoby. A przy drzwiach stało biurko i kilka półek. Po lewej stała dodatkową kanapa, a przed nią stał stolik kawowy. Wiec jest okey nie narzekam. Moje oględziny pokoju przerwał mój brat mówiąc:
- dobra ja ciebie zostawiam sama, a ty się rozpakuj.
Tak jest braciszku. Ughym. Powolnym krokiem podeszłam do moich walizek i zaciągnęłam je do garderoby, która była normalnych rozmiarów. Przechodząc zobaczyłam łazienkę. No nie jest źle, ale na szczęście jest wanna i prysznic. Eh niektóre rzeczy są jak przed wyjazdem a inne juz nie. Mój brat zrobił naprawdę niezły remont domu, bo wcześniej nie wyglądał tak teraz.
Po dwóch godzinach rozpakowałam swoje wszystkie rzeczy. Chowając w niektórych miejscach w pokoju. Różne rodzaje broni. Tak na wszelki wypadek. Ale raczej nie ma możliwości żeby ktoś je znalazł. Wiec się o to nie boje.
Zmęczona tym rozpakowywaniem, rzuciłam się na łóżko, mmm wygodne.
Po chwili odpłynęłam, ale to nie potrwało długo. Zaczął śnić mi się najgorszy dzień w moim życiu...
