"11- Eminim!"

8.7K 632 56
                                    

Bu bölümü beni mesajı ile mutlu eden güzelim Nazan'a armağan ediyorum :) Gürkan neler etti böyle, Aboooovv :)) Keyifli okumalar. 

İnstagram: GizemliSultann

Facebook: GizemliSultann



"Gürkan, oğlum burada ne işin var?"

"Hoş buldum Yağmur teyze, sağol."

"Aman oğlum hoş geldin de bu ani gelişini neye borçluyuz?"

Güzel soruydu da acaba ne cevap verecektim. Annemlerin burada olması iyi bir şeydi. En azından konuşacağımı hepsi duyacaktı. Ve umarım izin verirlerdi.

"Yağmur teyze, içeri almayacak mısın beni?"

Yağmur teyze elini kafasına vurdu "Ah benim hatam, gir lütfen." dedikten sonra beni içeri davet etti. İçeriye geçtiğimde, herkes hem merakla bakıyordu bana. Hem de şaşkınca. Kendimden emindim, o günden sonra emin oldum! Güneşi o halde gördükten sonra tam emin oldum. Boşuna acı çektiriyordum ikimize de. Neymiş küçükken beni sevmedi diye. Seviyordu işte ulan! Gurur yapmanın sırası mı? O kahpe gelip dudaklarımı öpünce ne olduğunu anlayamadım. Güneşle göz göze geldiğim anda kafama dank etti. Bana olan o bakışlarını unutamayacağım asla..

Geçmiş;

"Ne var yine Aynur?"

"Gürkan, lütfen böyle yapma. Senden hoşlanıyorum."

"Ama ben senden hoşlanmıyorum ve senin gibilerden hoşlanabileceğimi düşünmüyorum."

Aynur şıllığı elimi tutmaya çalışınca, hızla elimi çektim. Kendisini bana mı kakalayacaktı? Bir kaç defa Güneş kıskansın diye takılmıştık. Sonra kızın ne bok olduğunu anlayınca, uzak dur demiştim. Ama sülük gibi takılıyordu peşime.

"Gürkan, bana karşı boş olmadığını biliyorum. Lütfen."

"Pardon? Ben mi sana karşı boş değilim."

Kahkaha attıktan sonra devam ettim.

"Dünyada sadece ikimiz kalsak dahi, şansın olamaz."

"Olacak."

Dudaklarımda hissettiğim baskı ile kaşlarımı çattım. Tam Aynur'u iteceğim sırada, Güneş'in bakışları bakışlarıma kilitlendi. O bakışlarda acı vardı. Kırgınlık, öfke ve beni bitirişi.. Güneş arkasını döner dönmez, hızla Aynur'u ittim.

"Gürkan"

Aynur'un seslenmesini hiçe sayarak, Güneş'in peşinden gitmeye başladım. Bana bakmadan ilerliyordu. Nereye gidiyordu bu kız böyle?

"Güneş, dur lütfen!"

Beni duymazdan gelerek, daha hızlı yürüdü. Tam ona yetişeceğim sırada, çarptığım kişiye "Önüne bak." dedikten sonra devam ettim. Bu kız koşu yarışına filan mı girmeye niyetliydi?

"Güneş, bekler misin?"

Hala durmuyor! İyice sinirlenmeye başlamıştım. Ona açıklamam gerekiyordu. O şırfıntı beni öpmüştü! Güneş'i seviyordum! Ama ergenlik yaptım işte! Şerefsizlik yaptım!!!! Lanet olsun, onu kaybedemem!

"Güneş, dursana artık!"

Güneş kızlar lavabosuna girdiği anda duraksadım. Bu inatçı kızın tekiydi! Akşama kadar beni burada bekletebilirdi. Hızlıca kızlar tuvaletinden içeriye daldım. Ve bütün kızların şaşkınca bakışları üzerime kilitlendi.

Aşkın Son Damlası! [Tamamlandı]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin