Aşkın Son Damlası! [Tamamlandı]

"25- Hazır mısın?"

Uzun zamandır görmediğim ve facemi açınca yeni fark ettiğim güzel bir çalışmayı yine benim güzel kuzum yapmış. @-Sayuri-F kuzuma teşekkürler. Yaptığı çalışma Meyda'da :) 

2 günü atlatmıştık ve ben bir şekilde, yine Melih'in telefonunu ele geçirip sosyal medya hesabındaki resmi silebilmiştim. Gürkan'ı aramıştım fakat, ona ulaşamamıştım. İçim yavaş yavaş umutsuzlukla dolarken, Zehra'nın da benimle aynı durumda olduğunu biliyordum. Buradan nasıl kurtulacağımıza dair bir fikrim olmamakla birlikte, nerede olduğumuzu bile hala bilmiyordum! Böylesine boktan bir şeyin içine düşmeyi kim ister ki? Sanki bir mafya dizisindeydik ve içeriden her an biri gelipte "Hey dostum, birazdan senin kafana sıkacağım ve senin işini bitireceğim. Beni anladın mı, lanet olası pislik!" diyecekmiş gibi hissediyordum. Allah'ım şu durumun içinde bile, içimdeki manyak ölmek bilmiyordu! 

Derin bir nefesi çekerken kapı açıldı ve pis sırıtışı ile Zehra'nın babası, kapıda dikilmeye başladı. Ona kötü kötü bakarken, Zehra elimi kavramış ve 'Beni bırakma' der gibi, bakışlarını üzerime dikmişti. Ona güven vermek istiyordum, bu yüzden elini sıkıca kavradım. Bakışlarım da olan cesaret Fehmi denen adamı etkilemiş olacak ki "Pek bir cesur gördüm sizi kızlar..."  diyerek lafa başladı ve o an aklıma dolan fikirle, Zehra'nın elini bırakıp hızlıca kapıya doğru koştum. Kapıyı kapattığımda, Zehra ve babası şaşkınca bakmaya başladı. Kapının kilidini bir kere çevirdim ve sinsi bir sırıtışla, adımlarımı Zehra'nın babasına doğru yönlendirdim. 

Tam önünde durduktan sonra, kazağımı yırttım. Zehra'nın gözleri yuvalarından fırlayacak gibi olurken, babası bu duruma kaşlarını çattı. Kendi kendimi çimdikleyip, saçlarımı dağıttım. Ardından yanaklarıma da vurarak yanaklarımın kızarmasını sağladım ve saçımı da dağıttıktan sonra "İmdaaaaatt!" diye bağırmaya başladım. Fehmi denen aşağılık adam hala bana şokla bakarken, Zehra da ağzı bir karış açık bizi izliyordu. Koşarak kapıyı açtım ve "Melihhhh! Sevgilim imdaaattt!" diye bağırdım. 

İşte bu! Melih 2 dakika içinde yukarıdaydı ve ben ağlayarak ona sarıldım. Melih önce bana, sonra da Zehra'nın babasına baktı. Hıçkırıklarla ağlıyordum. Aslında bu gözyaşlarımın sebebi umutsuzluktu ama bunu bilmesine gerek yoktu değil mi? Çünkü içimdeki şeytan kızı uyandırmışlardı! Ve ben, onlara hak ettiklerini verecektim! 

Yavaş yavaş düzene giren nefesimle birlikte, bakışlarımı Zehra'nın babasına döndürdüm. Elimle onu işaret ettim ve sanki Melih'in beni korumasını ister gibi arkasına geçtim. 

"O... o adam.. bana zorla dokunmaya çalıştı Melih!"

Melih duyduğu şeyle sinirlenirken, 2 adımda o adamı yakasından tuttu. 

"Lan şerefsiz! Sen benim olana mı göz diktin? Pezevenk! Zaten kendi kızını porno sitelerine yayınlama düşüncenden belliydi ne bok olduğun!"

Zehra'nın babası açıklama gereği ile "Yalan bu! Yalan söylüyor Melih! Yanlış yapıyorsun!" dediğinde, çoktan kapı dışarı ediliyordu hem de Melih'in küfürleri eşliğinde. Onlar çıkarken Fehmi denen şerefsize göz kırparak, Zehra'nın yanına ilerledim. 

Zehra hala şoktaydı ve ellerimi onun önünde sallamama rağmen görmüyor gibiydi. 

"Dünyadan Zehra'ya, dünyadan Zehra'ya.. Kaptan ses ver??"

Zehra şaşkın ses tonu ile "Sen ne yaptın öyle?" diye sorduğunda, "Kendimi olmasa bile, şimdilik seni kurtardım. En azından bir süreliğine." cevabını verdikten sonra ona sımsıkı sarıldım. Bu işten nasıl kurtulacaktık?