Adopted by Louis Tomlinson ft. One Direction •Dutch• {voltooid}

•hfst 4•

P.O.V. Evelyn

"Hey Evelyn" zegt hij met een glimlach. Hij opent zijn armen. "Ik doe je niks. Het is goed" zegt hij zacht. Ik schuif langzaam op en neem zijn knuffel aan. Ik barst weer in huilen uit. Ik heb sinds dat Kayne weg is al geen knuffels meer gehad. "Het komt goed schatje. Ik bescherm je" hoor ik hem zeggen. "D-dankje" zeg ik zacht. "Ga nog maar even liggen" zegt hij zacht.

Ik ga liggen en sluit even mijn ogen en draai me om. Ik hoor dat hij opstaat, maar daarna vallen mijn ogen alweer dicht en val ik in een hele lichte slaap.

"Evelyn" hoor ik iemand zacht zeggen. Ik open langzaam mijn ogen en zie Louis daar staan. "Hey. Kom je mee naar huis. Ik heb al je spullen al gepakt" zegt hij met een glimlach. Ik knik en sta langzaam op. Ik trek mijn jas en schoenen aan en loop met hem mee.

Ik zie alle kinderen me kwaad aankijken waardoor ik weer ineen krimp. Blijkbaar merkt Louis het, want hij blijft stil staan. "Kom maar" zegt hij zacht. Ik loop naar hem toe en hij tilt me op. Ik leg mijn hoofd in zijn nekholte en laat me door hem naar buiten tillen.

Als we buiten staan, hoor ik weer allemaal mensen gillen en foto's maken, waardoor ik me in het T-shirt van Louis kruip. "Ze doen je niks. Ik bescherm je wel" zegt hij sussend in mijn oor. Ik knik, maar houd toch mijn hoofd in zijn T-shirt gedrukt.

Als hij me in de auto zet, doe ik mijn gordel om en maak weer een bolletje van mezelf. Ik zie dat Louis ook instapt en weg rijd. Onderweg legt hij ineens zijn hand op mijn knie waardoor ik schrik. "Oh sorry" "Geeft niks" zeg ik zacht. Ik kijk de hele rit naar buiten. Ik ben al sinds 2 jaar niet meer echt naar buiten geweest. De laatste keer was toen ik van het ziekenhuis naar het weeshuis werd gebracht. Ik voel de tranen alweer naar beneden lopen als ik aan mijn ouders denk. Ik mis ze zo ontzettend erg!

Als we stilstaan, staan we voor een enorm huis, maar ik zeg nog helemaal niks. Louis doet mijn autodeur open en ziet dan dat ik gehuild heb. "Gaat het?" Vraagt hij bezorgd. Ik schud mijn hoofd en begin weer zachtjes te huilen. Hij tilt me op en neemt de tas ook mee naar binnen. "Ik woon hier ook nog samen met 4 andere jongens, maar die kan je morgen wel ontmoeten. We gaan eerst even samen praten en dan kan je gaan slapen, oké" zegt hij zacht. Ik knik, maar zeg nog steeds niks.

Hij doet de voordeur open en loopt gelijk door naar boven. Hij doet een deur van een kamer open en doet het licht aan. Hij zet me op bed neer en doet langzaam mijn schoenen en jas uit. Hij komt weer naast me zitten en trekt me weer in een knuffel.

"Hey. Wat is er allemaal?" Vraagt hij terwijl hij me rustig heen en weer wiegt. "Ik mis papa en mama" zeg ik nog steeds snikkend. "Dat snap ik schatje" zegt hij zacht. "Maar waarom rende je weg toen ik je hand vastpakte?" Vraagt hij nu twijfelend. "Ik was bang dat je me ging slaan. De directrice sloeg me altijd als ik iets niet goed deed. Alle kinderen die pestten me ook altijd. De enige die me beschermde was Kayne, maar die werd 3 weken geleden geadopteerd waardoor ik niemand meer had" zeg ik snikkend. "Ik snap niet waarom ze dat deden. Je bent een hartstikke leuk en lief meisje. De jongens en ik zullen je nooit maar dan ook nooit pijn doen. Begrepen?" Vraagt hij. "Ja..." zeg ik twijfelend. "Mag ik je papa noemen?" Vraag ik zacht. "Tuurlijk mag je me papa noemen. Je bent nu officieel mijn dochter" zegt hij met een glimlach. "Het is al laat. Zullen we lekker gaan slapen?" Vraagt Louis. Ik knik. "Waar is de badkamer?" Vraag ik. "Die deur daar" zegt hij terwijl hij naar een deur wijst in de kamer. "Dit is vanaf nu jouw kamer met badkamer en inloopkast" zegt hij. "Echt?" Vraag ik met grote ogen. "Ja" zegt hij. Ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel. "Dankjewel papa" zeg ik. "Graag gedaan schatje. Zullen we morgen al je spullen gaan uitpakken, dan hoeven we dat nu niet meer te doen" Vraagt hij. "Is goed" zeg ik.

Hij loopt ook even de kamer uit zodat ik me kan klaar maken. Ik pak mijn pyjama, crème voor mijn bult, tandenborstel, haarborstel en tandpasta uit mijn kast en loop naar de badkamer.

Ik doe de deur open en zie een enorme badkamer. Er staat een mooie luxe douche. Er is een bad. Een wc. En een grote wastafel. Ik loop naar de wastafel en zet alles in de kastjes daarboven. Ik doe mijn pyjama aan en poets mijn tanden. Papa komt binnen en gaat naast me staan. "Bijna klaar?" Vraagt hij. Ik knik, spuug mijn tandpasta uit en spoel mijn mond. Ik pak het zalfje en smeer dat even snel op mijn bult. "Wat is dat?" Vraagt papa geschrokken. "De eerste keer duwde ze me op de grond waardoor ik tegen een punt van een tafel aanbotste en vandaag lieten ze me nog een keer struikelen waardoor de bult nog groter is geworden." Zeg ik zacht met een neergeslagen hoofd. "Ik vind het echt heel erg voor je schat. Je hoeft er nu nooit meer aan te denken oké?" Vraagt hij aan me. Ik knik en geef hem een knuffel. "Dankjewel voor alles" zeg ik zacht. "Geen probleem" zegt hij terwijl hij me optilt.

Hij legt me in bed en stopt me in. "Lekker slapen" zegt hij nog. Hij geeft me nog een kusje en loopt dan de kamer uit. Na een tijdje val ik in een diepe en onrustige slaap...