Adopted by Louis Tomlinson ft. One Direction •Dutch• {voltooid}

•hfst 23•

P.O.V. Louis
Het is alweer 3 weken later. We zouden eigenlijk nu alweer een weekje thuis zijn, maar Evelyn ligt nog steeds in coma. Ik ben deze drie weken niet meer naar buiten geweest. Vanmiddag om 16:15u gaan ze de stekkers eruit trekken en dat wil ik absoluut niet. Het is nu al 14:30u en ik wil geen afscheid nemen. Alle jongens komen om 16:00u, zodat ik nog wat tijd, alleen, kan doorbrengen met mijn kleine Eef. "Word alsjeblieft wakker Eef. Je hebt nog een uur en drie kwartier. Je kan het en wij geloven er allemaal in dat jij het kan. Alsjeblieft" De tranen lopen weer over mijn wangen heen. In deze drie weken heb ik bijna alleen maar gehuild. Ik ben ook enorm afgevallen, omdat ik niet wou eten.

Het is nu 16:00u en ik zit samen met de jongens rond haar bed. Over een kwartier zijn we haar gewoon kwijt. Ik wil niet dat ze gaat! Dat kan ik niet aan!

En dan voel ik ineens een kneepje in mijn hand. "Eefje" zeg ik zacht. "Jongens, ze kneep in mijn hand" zeg ik blij. "Louis, dat is denk ik gewoon een verbeelding" zegt Niall zuchtend. "Nee, echt" zeg ik. Ik druk op het knopje, zodat de dokters eraan komen. Ze lopen naar binnen en vragen wat er is. "Ze kneep in mijn hand" zeg ik. "Ik denk dat u zich verbeeld" zegt de dokter. "Nee. Voel zelf maar" Hij gaat op de stoel zitten en pakt het handje van Evelyn vast. "Eefje, als je ons kan horen, geef alsjeblieft een kneepje. Net deed je het ook" zeg ik. Ik kijk de dokter afwachtend aan. Ineens kijkt hij op. "Je hebt gelijk. We gaan zo snel mogelijk kijken wat we kunnen doen" zegt hij. Ik knik en ga weer naast Evelyn zitten.

"Je hebt het gered Eef. Je hebt het gewoon gered" zeg ik. Er rollen tranen van vreugde over mijn wangen heen. De jongens geven me één voor één een knuffel en wachten dan ook gespannen af. Als de dokter een paar testjes heeft gedaan, zegt hij dat ze binnen een half uurtje wakker kan worden. "Bedankt"

Na een tijdje gaan haar oogjes open. De jongens verlaten even de kamer, zodat ik even alleen met Evelyn kan zijn. "Hey schat. Ik heb je zo gemist" zeg ik. Ik geef haar een knuffel. "P-papa" zegt ze zacht. Ik knik. Ik pak een bekertje water en steek er een rietje in. Ze drinkt het meteen helemaal leeg. "Wil je bij me op bed komen zitten?" Vraagt ze zacht. Ik knik en ga achter haar op het bed zitten. Ze legt haar hoofdje tegen mijn borst aan. Ik merk dat ze moe is, maar dat ze het niet wil laten zien. "Ga maar slapen. Ik blijf bij je" Ze knikt. Ik leg het bed weer plat neer en ze gaat tegen me aanliggen. "Slaap lekker schatje, ik laat je nooit meer gaan" zeg ik nog zacht voordat ze in slaap valt...

De deur gaat open en er komt een dokter binnen. "Hallo. Is ze inmiddels al wakker geweest?" "Ja. Ze heeft alleen een beker water op en toen is ze weer in slaap gevallen" "Dat kan kloppen. Haar lichaam is nog steeds heel erg slap, dus ze zou meer slapen dan wakker zijn" Ik knik. "Wanneer mag ze weer mee naar huis?" "We houden haar nog een week hier voor observatie en daarna mag ze weer mee naar huis" "Oké. Bedankt"

Als de dokter weg is, komen de jongens weer binnen. "Hoe gaat het met haar?" Vraagt Liam. "Het gaat op zich wel goed, alleen slaapt ze meer dan dat ze wakker is. Ze mag over een weekje weer mee naar huis" zeg ik met een glimlach. "Dat is mooi. Ik heb hier een broodje en een beker koffie" zegt Niall terwijl hij het aan me geeft. "Thanks jongens" "Alles voor jullie" Ze komen ook naast het bed zitten en we praten nog wat. Ik voel dat Evelyn weer wakker word. "Hey Eef" zeggen de jongens. "Hoi jongens" zegt ze met een zwakke glimlach. "Hoe gaat het?" Vraagt Zayn. "Ik heb nog wel pijn, maar voor de rest gaat het goed" zegt ze. "Hoe gaat het met jullie?" "Met ons gaat het ook goed hoor. We gaan over een half jaartje verder met de tour zodat je volledig hersteld bent" zegt Harry. Ze knikt als antwoord.