Adopted by Louis Tomlinson ft. One Direction •Dutch• {voltooid}

•hfst 33•

P.O.V. Evelyn
"Kom, ga je klaarmaken" zeg ik. Ted knikt en samen staan we op van de grond. "Mag ik douchen?" "Tuurlijk. Hier heb je een setje kleding van mij. Mijn shampoo en douchegel staan in de douche en de handdoeken liggen in één van de kastjes" leg ik uit. "Thanks" Ze loopt de badkamer in en ik loop naar het zitgedeelte waar papa zit. "Gaat het weer met haar?" "Ja. Het werd haar gewoon even allemaal te veel, maar ze is heel blij dat ze eindelijk weer een familie heeft. Ze is nu aan het douchen." zeg ik met een glimlach. "Dat is mooi om te horen" Ik knik en ga naast hem op de bank zitten. Papa slaat een arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Ik ben blij dat ik er een nieuw zusje bij heb" "En ik ben blij dat ik er een nieuwe dochter bij heb, ook al was ik alleen met jouw ook al blij" zegt hij. Ik grinnik en pak de afstandsbediening voor de tv. Ik zet hem aan en begin een beetje te zappen.

"Evelyn?" Ik kijk achterom en zie Ted daar staan in de deuropening. "Ja?" "Kan je even komen?" "Sure" Papa haalt zijn arm van me af en ik sta op. Ik loop naar haar toe. "Wat is er?" "Ik weet niet wat ik met mijn haar moet doen?" "Zal ik het invlechten aan twee kanten, net zoals bij mij" Ze knikt hevig met haar hoofd waardoor ik moet lachen. "Oké. Ga maar alvast op bed zitten" Ze knikt en gaat gelijk zitten. Ik loop naar de badkamer om mijn borstel en twee elastiekjes te pakken.

Ik begin met invlechten. Ze heeft zo mooi, lang en zacht haar! "Je haar is echt heel mooi" "Dankje" zegt ze met een glimlach. Als ik klaar ben, is het tijd om naar het weeshuis te gaan. "Weten de andere al dat we deze hele dag weg zijn?" Vraag ik aan papa. "Ja. Ik heb ze allemaal een appje gestuurd. Ze gingen met z'n vieren ergens heen of zo" Ik knik en met z'n drieën lopen we naar de ingang van het hotel. Er staan weer allemaal fans en paparazzi. "Gewoon negeren en doorlopen. Houd mijn hand vast" zegt papa tegen ons allebei. We nemen allebei zijn hand vast en lopen dan, de fans en paparazzi negerend, naar de gehuurde auto. We stappen in en Ted is een beetje aan het trillen. Ik trek haar tegen me aan en wrijf rustgevend en voorzichtig over haar rug heen.

Na een uurtje rijden komen we aan en Ted slikt hoorbaar. "Het komt goed. Papa en ik zijn bij je" ze knikt en sluit even haar ogen, om ze vervolgens weer te openen en met goede moed achter ons aan te lopen. We lopen naar binnen en lopen gelijk door naar het kantoor van de directeur. Papa klopt op de deur. "Binnen!" Buldert de stem van de directeur. Ted verstopt zich een beetje achter mij. Ik pak haar hand vast en geef er een bemoedigend kneepje in. Papa opent de deur en dan lopen we naar binnen. "TED!" Schreeuwt de man gelijk. Ted krimpt ineen en de directeur komt dreigend op ons afgelopen en heft zijn hand, maar papa pakt zijn pols vast. "Wij komen Ted adopteren. En wel nu" zegt papa. De directeur zucht geïrriteerd, maar gaat dan toch zitten. "Ga je spullen maar alvast pakken en wacht dan in de auto als jullie klaar zijn. Ik kom daar dan ook heen" zegt papa. Ik knik, zet snel mijn zonnebril op en Ted lijd de weg naar haar kamer toe.

"Zozo, kijk eens wie we hier hebben" zegt een meisje rond de 15 tegen Ted. "Waar ben jij de hele avond, nacht en ochtend geweest? De directeur zal je hiervoor wel weer flink straffen" Ik zie dat er alweer tranen in de ogen van Ted gaan staan. "Ze kan niet meer gestraft worden, want ze is geadopteerd en zometeen officieel mijn zusje, dus houd je mond maar. Fijne dag nog" Ik trek Ted weg bij dat irritante meisje. "Thanks" "Graag gedaan. Ik kan echt niet tegen zulke mensen. Ze denken dat ze alles zijn, maar eigenlijk doen ze het alleen maar om iets te verbergen" zeg ik lachend. Ted grinnikt en lijd me dan verder naar haar kamer.

"Hier is het" zegt ze. Ze maakt de deur open en laat me naar binnen. Het voelt hier veel kouder aan dan alle andere plaatsen in dit gebouw. "Waarom is het hier zo koud?" "Ik heb de enige kamer gekregen zonder verwarming, omdat ik dat niet waard was" zegt ze zacht. Ze loopt snel naar haar bed waar ze een weekendtas onder vandaan haalt. Ik open haar kledingkast en zie er maar een paar setjes in liggen.

We zijn al een tijdje bezig om alles in te pakken. "Hoe ben je hier eigenlijk terecht gekomen?" Vraag ik. "Ik heb mijn ouders nooit gekend, omdat ik gelijk werd geadopteerd door een stel, maar die vonden me niet leuk, dus hebben ze me op mijn 5e verjaardag naar een weeshuis gestuurd als cadeautje" zegt ze zacht. Er rolt langzaam een traan over haar wang heen. Ik trek haar weer in een knuffel. "Waarom hebben mijn biologische ouders me laten adopteren? Misschien was ik daar wel gelukkig" "Maar als je dat niet was, dan was je nooit mijn zusje geworden" zeg ik met een glimlach. "Dat is waar" Ik veeg wat traantjes weg en dan gaan we weer verder met de spullen opruimen.