Adopted by Louis Tomlinson ft. One Direction •Dutch• {voltooid}

•hfst 17•

P.O.V. Evelyn

~4 weken later~
Vandaag gaan we op tour! Ik heb er zoveel zin in! De volgende dag nadat het bekend op school werd dat ik de dochter van One Direction was, wilden bijna alle meiden vriendinnen met me zijn, zodat ze aandacht kregen van One Direction, maar ik heb ze volop genegeerd. Ik heb genoeg aan Sophia. Ook heb ik nog wel veel haat gekregen op alle social media, maar ik heb dat ook genegeerd, net zoals papa zei. Ik heb ermee leren leven deze 4 weken.

We zitten nu in de bus op weg naar Nederland. Daarna gaan we door naar België, Frankrijk, Italië, en nog veel meer landen... Ik pak mijn werkjes erbij van school en begin er alvast aan, zodat ik dat deze week niet meer hoef te doen. "Lukt het?" Vraagt papa. "Nee. Ik snap niet hoe je een staartdeling moet maken" "Ik kan het wel uitleggen" Ik knik als antwoord. Na een paar minuten snap ik het het helemaal. "Dankjewel pap" "Graag gedaan schat" Hij gaat weer bij de andere jongens zitten en gaat daar verder met gamen.

Als ik na een uurtje helemaal klaar ben, ga ik tussen de jongens zitten. "Klaar?" "Ja. Ik hoef deze week nu niks meer te doen." Zeg ik met een glimlach. "Dat is mooi"

Als het etenstijd is, gaan we met z'n alle eten in de bus, want we zijn nog onderweg naar Nederland. We moeten nog 4 uurtjes rijden en dan komen aan. "Wat gaan we eten?" Vraag ik nieuwsgierig. "Pasta!" Schreeuwt Niall blij als hij de deksel van de pan haalt. "Lekker"

~3 uur later~
We zijn net aangekomen in Nederland. "Iedereen zonnebrillen op, handen vast en snel naar binnen lopen zonder maar enige aandacht aan de fans te geven" zegt Paul. We knikken allemaal terwijl we een zonnebril op zetten. We zuchten allemaal een keer diep en openen dan de deur. Alle bodyguards lopen achter ons aan met de koffers. We worden aan alle kanten getrokken door fans en ze blijven maar gillen. Waar je zin in hebt... Als we veilig binnengekomen zijn, checken de jongens in en sta ik te wachten op de jongens in de lobby.

Als ik op kijk van mijn telefoon, zijn ze ineens weg. Ik loop naar de balie toe. "Hoi meisje, waar kan ik je mee helpen?" "Welke kamer is van Louis Tomlinson?" "Dat mag ik helaas niet zeggen" "Maar ik ben zijn dochter" "Kan je het bewijzen. Er komen hier altijd fans die dat beweren" Ik knik en pak mijn telefoon. Ik tik op papa's nummer. Ik zet hem op luidspreker.

Papa: Evelyn, waar ben je?
Ik: "Ik ben nog in de lobby. Maar ze geloven niet dat ik je dochter ben"
Papa: "Ik kom eraan"
Ik: "Oké. Tot zo"

Ik hang weer op en kijk de receptioniste aan. "Sorry" "Maakt niks uit. Het is goed dat jullie niet alle kinderen doorlaten" zeg ik met een lieve glimlach. Ze knikt en gaat weer verder met haar volgende gast, terwijl ik bij de liften wacht. Als de lift open gaat, stapt papa uit en tilt me op. "Hoi" zeg ik droog. "We waren je kwijt" "Ik mocht niet verder lopen zonder te bewijzen dat ik je dochter ben, maar kan je me nu weer neerzetten?" Papa zet me weer op de grond neer. "Fijn dat ze het goed beveiligen. We hebben het ook een keer anders meegemaakt" Ik kijk hem aan met een geef-meer-uitleg-blik. "Er was een ook een keer een meisje dat beweerde dat ze het nichtje was van Harry. De receptioniste liet haar gewoon doorgaan. In de lift heeft ze allemaal andere kinderen gebeld en die zijn via de achteringang naar binnen gedrongen. Ze liepen naar onze kamer en toen moesten we vluchtten" Legt papa uit. "Oh zo. Ik snap 'm" Ondertussen waren we al aangekomen in de kamer.

"Welke kamer is van mij?" Vraag ik terwijl ik mijn koffer vastpak. We zitten namelijk in een soort huis in het hotel. "De eerste kamer rechts" Ik knik en loop naar mijn kamer toe.