Adopted by Louis Tomlinson ft. One Direction •Dutch• {voltooid}

•hfst 22•

P.O.V. Liam
Het duurt nu al twee uur voordat Louis terug is. Ik begin me nu wel een beetje zorgen te maken. "Ik ga even kijken waar Louis blijft" zeg ik zacht. Iedereen knikt maar gewoon en ik sta langzaam op. Ik loop naar de kamer toe en open zachtjes de deur. Ik zie dat Louis in slaap is gevallen met zijn hoofd op haar buik en nog steeds met haar handje vast. Ik glimlach zwak en loop weer weg. Ik ga naar de balie toe. "Hallo, waar kan ik u mee helpen?" "Kan er een bed geplaatst worden in kamer 204?" "Tuurlijk. Hij komt er zo snel mogelijk aan." "Dank u wel" "Graag gedaan" Ik loop weer terug naar de kamer en wacht daar op een verpleger die het bed komt brengen.

Na een tijdje staat het bed naast die van Evelyn. Ik maak Louis langzaam wakker. "Hey Louis. Ik heb een bed voor je geregeld" zeg ik zacht. Hij opent langzaam zijn ogen en kijkt me aan. Zijn ogen staan dof en zijn haar zit helemaal door de war. "Neem iets te eten" "Nee. Ik heb geen honger" "Ga slapen in het bed" Hij knikt en gaat liggen. "Wij komen morgenochtend weer zo snel mogelijk hiernaartoe. Houd je taai" zeg ik met een zwakke glimlach. Hij knikt alleen kort en valt daarna gelijk weer in slaap. Ik loop terug naar de jongens en dan gaan we met z'n vieren op weg naar de tourbus waar we net zo lang overnachten totdat Evelyn wakker wordt. We hebben de tour afgezegd en gaan over een half jaar weer verder.

----
P.O.V. Louis
Ik word wakker in een vreemd bed. Als ik langzaam mijn ogen open doe, komen alle herinneringen weer naar boven. Evelyn ligt nog steeds levenloos in haar bedje. Ik sta op en ga weer naast haar zitten op de stoel. De deur gaat open en ik zie dat Zayn binnen komt lopen. "Hey" "Hey" "Ik heb hier schone kleren en wat te eten en drinken voor je" "Ik heb geen honger" "Je moet echt wat eten. Het laatste wat je op hebt was gisterochtend. Doe het voor ons en Evelyn" Ik knik en begin aan het broodje.

Als ik het helemaal op heb, neem ik een hele snelle douche, zodat ik me wel weer een beetje schoon voel, maar wel weer snel naast Evelyn kan zitten. Ik ga weer naast haar zitten en pak haar hand vast waar ik met mijn duim overheen wrijf. "Wordt alsjeblieft wakker Eef" zeg ik zacht.

"Wij komen steeds om de dag langs, zodat we jou en Evelyn in de gaten kunnen houden, goed?" Ik knik, omdat ik helemaal niks zinnigs uit mijn mond krijg. "Ze is sterk Lou. Ze overleefd het wel. Houd de hoop" zegt Zayn terwijl hij een hand op mijn schouder legt. "Bedankt voor jullie steun" "Daar zijn beste vrienden voor" Ik knik en geef hem een knuffel. Ik laat alles weer even gaan. "Het komt goed met haar." Zegt hij in mijn oor. Ergens weet ik ook wel dat ze het overleefd, maar als ik te veel ga hopen en ze heeft het toch niet gered, dan is de klap straks extra groot.