Adopted by Louis Tomlinson ft. One Direction •Dutch• {voltooid}

•hfst 9•

P.O.V. Evelyn

Ik blijf een tijdje goed naar hem kijken. Als hij zich omdraait weet ik het zeker. Ik spring op en ren huilend op hem af. "Wat ga je doen?" Vraagt papa bezorgd, maar ik negeer hem. Ik vlieg hem uit het niets om de hals en blijf huilen. "Lynnie" vraagt Kayne zacht. Hij noemde me altijd zo, als enige en hij mag het ook als enige doen. Ik knik. Hij slaat zijn armen nu ook strak om me heen. Ik voel ook dat hij aan het huilen is. We staan hier letterlijk in het midden van de stad te huilen, maar op dit moment kan het me niks schelen. "Ik heb je zo gemist" zeg ik zacht. "Ik jou ook." Zegt hij. "Hoe gaat het?" Vraagt hij terwijl hij mijn tranen weg veegt. "Goed. Met jou?" "Met mij gaat het ook goed hoor. Ik zei toch dat je snel geadopteerd ging worden" zegt Kayne lachend terwijl hij me een tik om mijn neus geeft. Dat deed hij ook altijd. Als hij gelijk had, gaf hij me een tikje op mijn neus. Ik kijk naar papa en ik zie dat er een glimlach op zijn gezicht staat. Ik glimlach terug.

"Ben je hier alleen?" Vraagt Kayne. "Nee. Ik ben hier met papa. Ben jij met iemand?" Hij krijgt blosjes op zijn wangen. "OMG!" Zeg ik blij. "Hoe heet ze?" Vraag ik. "Evi" zegt hij zacht. "Ben je op een date?" "Ja. Ze is nu alleen even in de lingeriewinkel, maar daar hoef ik niet heen" zegt hij lachend. "Hebben jullie al een relatie?" Vraag ik terwijl ik met mijn wenkbrauwen wiebel. "Ja. Net 2 dagen" zegt hij zacht. "Ik blijf hier net zo lang wachten totdat ze weer naar buiten komt" zeg ik. "Nog altijd koppig" "Hey" zeg ik quasi-beledigd. "Het is waar" zegt hij lachend. Ik geef hem een speelse klap op zijn arm. "Auw" zegt hij nep verdrietig. Hij tilt me op, over zijn schouder heen.

Hij rent heen en weer, terwijl ik aan het schreeuwen ben: "Laat me los Kayne! Zet me neer!" "Moest je me maar niet slaan" zegt hij lachend. "Maar je noemde me koppig" zeg ik. "Oké oké. Nu heb ik niks meer te zeggen." Zegt hij lachend. Hij zet me neer en ik zucht. "Eindelijk" zeg ik zuchtend.

"Wat is er?" Vraagt een meisje. "Die vriend van je noemde me koppig en ontvoerde me bijna" zeg ik. "Nu ben je het wel lekker aan het omdraaien" zegt Kayne lachend. "Heel grappig Kayne" "Schat je thee word koud!" Schreeuwt mijn vader. "Ben zo terug" zeg ik. Ik ren naar papa toe en drink snel mijn thee op. "Heb je al eten besteld?" Vraag ik. Papa knikt. "Oké. Dan kun je nu wel even meekomen" zeg ik lachend. Ik pak hem bij zijn arm beet en trek hem mee naar Evi en Kayne.

"Ben ik weer" zeg ik lachend. "Kayne en Evi, dit is mijn vader. Papa, dit is Kayne van het weeshuis met zijn vriendin" zeg ik. Kayne wilt een hand aan mijn vader geven, maar papa trekt hem in een knuffel. "Bedankt dat je in het weeshuis voor Evelyn hebt gezorgd." Hoor ik mijn vader zeggen. "Ik doe alles voor mijn beste vriendin" zegt Kayne met een knipoog naar mij.

Papa steekt nu wel zijn hand uit om zich voor te stellen. "Louis Tomlinson" "Kayne Schipper" ik zie de mond van Evi langzaam open vallen. Ik leg snel mijn hand voor haar mond zodat ze niet gaat gillen. "Ssst" zeg ik. Ze grinnikt en haalt mijn hand van haar mond vandaan.

"Ik houd mijn mond" zegt Evi lachend. "Mooi zo" zeg ik ook lachend. "Ons eten staat al op tafel. Loop je weer mee terug?" Vraagt papa aan mij. "Ja. Ik zie jullie nog wel een keer" zeg ik met een glimlach. "Mag ik misschien jullie telefoonnummer?" Vraag ik nog. Evi pakt pen en papier en ze schrijven allebei hun nummer op. "Dankjewel." Ik geef ze allebei nog een knuffel en dan loop ik weer terug naar papa toe. "Leuke jongen" zegt papa. "Hij is ook heel lief" zeg ik met een big smile. Mijn dag kan niet meer stuk.

Na het ontbijt/lunch, dat echt heel lekker was, gaan we nog even naar het strand toe. We stappen weer in de auto en ik kijk uit de auto. Opeens zie ik Yvonne buiten lopen met Elisabeth naast zich. Als je heel goed kijkt, zie je dat ze erg op elkaar lijken, dus ik denk dat het zussen zijn. "Kan je alsjeblieft de auto stil zetten?" Vraag ik aan papa. "Tuurlijk" zegt hij verwarrend. Hij zet de auto op een parkeerplek en ik open gelijk de deur. Ik ren op ze af en ik vlieg in de armen van Elisabeth. "Hey Evelyn" zegt Elisabeth tegen mij. "Hoi" zeg ik zacht. "Ik zei toch dat je geadopteerd ging worden" zegt ze. "Kayne zei net precies hetzelfde. Ik kwam hem hier ook tegen!" Zeg ik blij. "Dat is leuk zeg" zegt ze.

Ik kijk achterom en ik zie dat papa er ook aan komt lopen. Papa stelt zich ook voor en we blijven even praten. "Werk je nog steeds in het ziekenhuis?" Vraag ik aan Yvonne. "Ja. Het verveelt je nooit" zegt ze met een glimlach. "Ik werk niet meer bij het weeshuis. Ze had iemand anders gevonden die blijkbaar beter was of zo, maar zonder jou was er toch niks meer aan" zegt ze. "Die directrice is ook gewoon geen normaal persoon" zeg ik chagrijnig. "Nee dat klopt. Ik hoop dat er snel een nieuwe komt" zegt ze. "Dat hoop ik ook voor alle kinderen" zeg ik.

Na een tijdje lopen we weer terug naar de auto om nog even naar het strand te gaan. "Mijn dag kan niet meer stuk" Zeg ik met een big smile. "Dat snap ik schatje" zegt papa terwijl hij een arm om me heen slaat.