Willing to Wait

Chapter nineteen

"Mmmm! Tushong! Tushong!" May plaster kasi ako sa bibig. Aaaaaah! Leche. >_________< "Tushoooong!" Badtrip!

Nasaan ba ako?

Sa isang lugar malamang.

Walang nagbabantay sa akin.

Pero as if naman makakawala pa din ako? E feeling ko maiipit na dugo ko sa sobrang higpit ng pagkakatali sa akin.

Bibili lang naman ako ng kwek kwek tapos nagkaganito na? Aba.

May sumipa sa pinto. And guess who niyo na lang. Di ko makilala e. -_________-

Tulungan niyo ko! T_____T

-- 

JOSEPH'S POV

Nagdadrive na ko ngayon. Tinawagan na ko ng kuya ni Chi na nawawala siya.

Eto na yata ang kinakatakutan ko.

Dumating na.

Nandito kami sa isang bodega. May naririnig kaming tunog.

"Mmmm! Tushong! Tushong!" Siya na yun. Di ako pwedeng magkamali.

Chi, I'm sorry kung nadadamay ka pa dito.

Sisiguraduhin ko pagkatapos ka naming iligtas. . .

Tatahimik na ang buhay mo. . .

Wala ng gulo. . .

Hindi ka na makikidnap. . .

Magiging malaya ka na. . .

I promise.

Kahit masakit. . .

"Doon na ko sa iba! Sigurado kong nagbabantay sila doon." Sabi ni Carl.

At eto, takbo kami ng takbo ni Miguel papunta kung nasaan siya.

Para kaming nag uunahan na maging knight in shining armor niya.

Sinipa niya ang pinto. Nakita namin siya na umiiyak na.

Nagpupumiglas siya pero hindi niya magawa. Syempre nabugbog muna namin yung mga lalaki bago kami makadiretso dito.

"Mmm! Mmm!"

Tumakbo si Miguel para tanggalin ang tali niya. Anong nangyayari?

Parang ayokong gumalaw.

Gusto ko ako sana ang nasa kalagayan ni Miguel ngayon. Sana ako na lang yung tumutulong kay Chi.

Pero hindi ko magawa dahil alam kong ako ang dahilan kung bakit nangyari 'to. . .

Hindi kasi ako sumusunod sa magulang ko pero masisisi niyo ba ako? I just love her so much.

Bigla ko na lang namalayan ang yakap niya sa akin. "Joseph. *huk* buti. . . Buti dumating *huk* kayo."

"Umalis na tayo bago pa tayo mahuli." Hinila ko na siya at si Miguel sumunod na din.

--

"SAAN KAYO PUPUNTA!"

Yan na nga ba ang sinasabi ko. Dumating na sila. "Itakas mo na si Chi! Miguel, ingatan mo siya."

Ang mga huling salitang sinabi ko. Ingatan mo siya.

Dahil sa tingin ko hindi ako ang para sa kanya.

Sa tingin ko. . .

SAYO siya MAGIGING LIGTAS at hindi SA AKIN. Puro perwisyo at kapahamakan lang ang NAIBIBIGAY KO sa kanya. And I know, she doesn't deserve it.

"Huwag niyo silang sundan. Nandito na ako. Sasama na ako." Sabi ko sa mga tauhan ng nanay ko.

"JOSEEEEEEEPH! LUMABAN KA! HUWAG KANG SASAMA SA KANILA! JOSEPH HUWAG MO KONG IWAN OH? PLEASE! Joseph. . . Please." I heard her crying.

I know sinabi ko sa sarili kong hindi ako magiging duwag pero. .

Sa tuwing nakikita ko siyang nasasaktan dahil sa akin, wala akong magawa.

Kaya naiintindihan ko na si kuya ngayon. . .

Nagawa niya din pa lang iwan ang girlfriend niya noon dahil hindi niya kayang nasasaktan ito.

Well mana nga ako sa kanya.

Kuya ko talaga siya.

Ganun din ako.

I'm sorry, naging duwag na naman ako.

--

MIGUEL'S POV

Nandito na kami ni Joseph kung nasaan si Chi.

Umiiyak na siya sa takot na walang magliligtas sa kanya.

Buti na lang dumating kami.

Siguro ang masasabi ko ngayong nakikita ko siyang nasa pahamak?

I want to be her hero. . .

Pero aasa na lang yata ako.

Tumakbo siya kay Joseph at niyakap niya ito.

I'm hell jealous.

Oo. Mahal ko pa din siya.

Hindi ko lang pinapahalata.

Noong una akala ko nakalimutan ko na siya.

Pero hindi pa pala.

Ang hirap niyang kalimutan. Tsk.

Di ko kaya.

Ayoko na nito.

Sana ako na lang si Joseph.

Sana di ko na lang siya niloko.

"Itakas mo na si Chi! Miguel, ingatan mo siya."

Huh? Saan siya pupunta?

Sasama siya?

Hindi ako agad nakakilos sa kinatatayuan ko. Hawak ko na si Chi.

Iyak siya ng iyak.

Naaawa ako pero di ko alam ang gagawin.

Nagpaubaya na ba siya?

Anong nasa isip niya?

'Ingatan mo siya.'

Naalala ko na naman.

Ayoko mang gawin 'to dahil alam kong baka agawin ko na naman siya sayo. . .

Pero sige.

Iingatan ko ang pinakamamahal mo.

Pero alam ko namang kahit ako ang kasama niya. . .

Ikaw pa rin ang mahal niya. At wala akong karapatan para turuan siyang MAHALIN DIN AKO.

-- 

Note: Ang lungkot ko habang tinatype ko 'to sa cellphone ko. Bakit ba? E sa nadadala ako sa emosyon nila. :D Vote comment and be a fan!