Willing to Wait

Chapter twenty two

Nandito ako sa States, pero hindi bahay ng nanay ko. Nandito ako sa bahay ni kuya. Dito kasi siya tumitira dahil ayaw niya ring kasama ang nanay namin sa iisang bubong. Magsama na ang mga bigo sa pag ibig. =____________=

"Tol, kamusta na si Chi mong mahal?" Sabi ni kuya habang kumakain.

Nakaupo lang ako sa sofa.

"Hindi ko alam."

"Ako alam ko."

"Ano?"

"Malungkot siya."

Alam ko rin. :/ Dahil yun sakin.

"Dahil wala ka."

Alam ko rin. Haist.

"Hanggang kailan mo yan gagawin?"

"Hindi ko alam." Sabay lagay ko ng dalawa kong braso sa likod ng ulo ko at lalo pang sumandal.

"Dapat alamin mo."

"Mahirap alamin kuya."

"Hindi yan kung gugustuhin mo."

Gusto ko naman e pero mahirap pa din.

"Sa tingin mo ba yan talaga ang makakabuti sa inyo?"

"Oo kuya. . . Sa palagay ko."

"Takte ka."

o.O

"Bakit naman?"

"Sa palagay mo lang? Sa palagay kaya ng iba?"

Labo. -________-"

"Sa palagay kaya ni Chi yan ang makakabuti? O para sa kanya, yun ay yung huwag kang umalis sa tabi niya?"

Don't know either. =.=

Pero, ano nga ba? Naguguluhan din ako sa ginawa ko.

Hindi ko alam kung tama ba talaga 'to.

Pero basta, ang alam ko lang hindi na siya dapat masangkot pa sa katigasan ng ulo ko.

Gusto ko din namang lumaban e, pero palagi siyang nadadamay.

Kaya siguro, ang mas mainam pa, huwag na lang.

Tigil na.

Hindi na ko lalaban.

Kahit pa na. . . . . . . . . . . . . . . .

SIYA YUNG BUHAY KO.

Haaaaay.

--

MIGUEL'S POV

Umaga na. Gusto ko sanang gumala e pero nagdecide akong pumunta na lang kila Chi.

Pero sabi niya huwag na lang.

Ayaw niya yata akong makita?

Hay. Nagmamagandang loob lang naman ako. Alam ko kasing malungkot siya.

Sayang naman.

Hanggang kailan niya ba ko ipagtatabuyan?

Mahal ko lang siya.

Ganito lang talaga pag nagmamahal.

Lalo na siya lang yung sineryoso kong babae.

Yung iba kong naging mga girlfriend super trip lang e.

Cge na, ako na playboy -_________-"

Sorry naman.

Psh.

Sana makita niya din ako balang araw. 

Yung makita niya as isang lalaking minamahal siya at hindi siya kayang iwan.

Mahirap bang gawin yun?

Nagseseryoso naman ako e. Pero Joseph pa din.

Hindi ba pwedeng ako na lang?

--

CHI'S POV

Iba yung ginagawa ko sa diary ngaun. Hehe. I decided na maglagay ng mga pictures namin together.

Ang pogi lang talaga. *O*

Lalo na yung nasa resthouse nila kami. Picture picture kami nun.

Nagfaflashback sakin yung mga memories namin habang dinidikit ko 'tong mga pictures namin together.

Lala: Chi! Alam mo, pwede na para ng waterfalls yang mga luha mo.

Nandito nga pala sila sa bahay namin. :)

Jen: Oo nga. Huwag ka na maiyak dyan.

Chi: *punas luha* Hehe. Masama ba mag reminisce ng memories? 

Jen: Hmmmm.

Lala: Hindi naman masama.

Chi: Yun naman pala. :)

Jen: Nasaan na kaya siya?

Chi: Hindi ko nga alam e.

Lala: You know what? Boys are playboys.

?______?

Chi: Hindi siya ganun noh!

Lala: What if, huh?

Jen: Sa tingin mo, magagawa niya yun? Ilang buwan pa lang siyang nawawala na naman ah.

Oo nga. NA NAMAN. NAWAWALA NA NAMAN. Ganito ba talaga ang love story namin?

Lala: Hell? Ganun yata ang mga playboy.

(Di naman siguro?): Sa isip ni Chi.

Jen: Wala ka bang tiwala sa kanya?

Lala: Meron pero? Malay natin.

Chi: *biglang sarado ng diary* Hindi totoo yan! Wala siyang iba. Hindi. Hindi niya yun magagawa! Alam kong mahal niya pa din ako.

Jen: Masyado kang nega, Lala e.

Lala: Haaay. Just face the truth.

--

Malakas naman ako e, pero sa tuwing naiiwan ako mag isa, nanghihina ako.

Mukha akong malakas sa paningin ng iba pero pag tumitingin ako sa salamin, kitang kita ang kahinaan ko.

Ako yung taong ayaw magpakita ng kahinaan, sanay akong nagtatago lang.

Sanay na hindi lumalaban, pero pag iniwan ako ng taong mahal ko, I will do everything just to have him back.

I'm willing to wait for you but I can't just sit here and wait.

I need to do something.

Hindi pwedeng ikaw lang ang gagawa ng paraan.

Sa pagkakataon ngayon, ako naman ang hintayin mo.

Ako naman.

Gagawin ko lahat ng paraan.