Dikkat Öküz Var!

22. Bölüm - Araf.

iYİ OKUMALAR!

Kerem’den

6 Gün – 9 Saat – 53 Dakika – 15 Saniye.

16.

17.

18.  Oldu.

Ama ben ölüyorum. Canım yanıyor.

Ağlamak istiyorum her şey içime diziliyor.

Gözlerimi kapatınca hemen önüme geliyor o kıvırcık saçlar. Kaybolduğum kahverengi gözler. O gülümseyen narin surat. Masum yüzü. Buz gibi olan elleri ben tutunca ısınan o buz gibi elleri belki de şimdi daha çok üşüyordur.

Canı yanıyor mudur ki?

Üşüyor mudur?

Yalnızdır o şimdi. Uyuyamaz ki ben ona sarılmazsam.

Sancısı var mıdır?

Yoktur. Neden olsun ki. Artık bizim bir bebeğimiz yok. Öldü o. Bıraktı bizi. Ama biz ona çok iyi bakacaktık.

Galatasaray Forması olacaktım ben oğluma. Odasını futbol sahası gibi yapacaktım. Kızları tavlamak için taktik verecektim. Lunaparka götürecektim. Futbol maçı yapacaktık. Zeynep’imde tezahürat yapacaktı. Sonra yorulup dinlenecektik. O kazansın diye bilerek yenilecektim. Ama artık yok.

Belki de kızımız olurdu. Zeynep’ime benzeyen. Kıvırcık saçları olurdu. Onun saçlarıyla oynardım. Etek giymesine izin vermezdim. Erkek arkadaşını tanıştırdığı zaman çocuğa iyi bir ders verirdim. Gezerdik. Alışveriş bile yapardım onunla ben..

Ama şimdi. Bıraktı bizi.. Zeynep’im ise orada solgun bedeniyle bembeyaz yüzü çökmüş suratıyla yatıyor. Böyle bile güzel benim güzelim.

Renda.

Bora.

Annemler.

Zeynep’in annesi.

Derin.

Alper.

Hepsi burada. Hadi Zeynep’im uyan be güzelim. Bırakma beni sensiz. Yapamam ben. Futbol takımı kuracağız daha. Üzmeyeceğiz kendimizi.

Tekrar ayağa kalktım. Kafamı Zeynep’le aramızdaki cama yasladım. Camda soğuktu. Bir ürperti sardı vücudumu. Aldırmadım. İzlemeye devam ettim. O güzel yüzünü. Saçları dağılmıştı. Hala güzeldi.

Aklıma o an geldi. Gaye’nin elindeki bıçak. Ve yerde kanlar içinde hala bebeğim diyerek ayakta durmaya çalışan Zeynep’im.

Buradan sağ salim bir çıkalım. O sürtüğe bebeğimizin bedelini ödeteceğim. Her ne olursa olsun.

Göğsümde beliryemediğim bir ağrı vardı. Canımı yakıyordu hemde çok fazla. Bazen dayanamacak oluyordum. Gözlerimi kapatınca onu kaybetme korkusu yaşıyordum. Sonra yaşayacağım onun için diyordum.