I love you, goodbye.

Chapter 26: Thanks to him

Reign’s POV

Days had passed. Di ko pa din makalimutan yung nangyari. Nagka-trauma na ata ako dun. Even kahit ganito akong babae, hindi ko sila nakaya. Anim sila e. Isa lang ako =.= pinagtulungan nila ako. Binugbog, sinuntok, sinipa, lahat na. Buti na lang di gaanong halata yung nangyari saken dun. Hindi pa ako nakapasok ngayon. Gusto ko sana gumanti, kaso napag-isip’isip ko wag na lang.

Alam na ng nanay ko yung nangyari saken. Nag-aalala sya. Pero sinabi ko na okay naman na ako.

*Tok tok*

Binuksan ko yung pinto. And I saw him. Si Kevin. So di rin pala sya pumasok.

“Okay ka na ba?” –Kevin

“Ah, oo. Okay na ko.” sabi ko with a fake smile.

Tas umupo siya sa sofa at binuksan yung tv. Feeling neto bahay nya e no?

“Thank you nga pala.” Nahihiya kong sabi =____=

“Ano ulit yun?” tanong niya sabay tingin nang nakakaloko. Nagbingi-bingihan pa!

“Wala. Bingi mo.” Sabi ko tas naupo sa isa pang sofa. Ayoko tumabi sa kanya no. May virus yan sa katawan e.

“Uulitin lang e.” –Kevin

Di na lang ako sumagot. Di ko na uulitin no! -.- nanuod nlang ako kung ano pinapanuod niya.

“HAHAHAHAHAH! Reign tingnan mo, kamukha mo yun oh!” sabi nya sabay turo nung unggoy sa tv. Trip talaga ako neto lagi.

“Lul! Baka ikaw! Kalahi mo yan e!” kahit hindi.

“HAHA. Nagj’joke ka di ba?” sabi nya tas nanuod na lang ulit.

*Tok tok*

Biglang may kumatok. Imposible namang nanay ko yan e nandun yun ngayon sa Hongkong. Imposible ding si Bianca kasi nasa school yun.

“Kevin. Pakibukas naman nung pinto please.”

“Tamad mo! Oo na.” sabi nya tas binuksan yung pinto. Dinala nya pa talaga yung remote.

Tiningnan ko kung sino yung kumatok. Si….. Russel.

“Reign, I already opened the door. Mind to face your visitor?” Sabi ni Kevin tas nanuod na ulit.

Tinititigan ko lang sya.

“Hindi mo man lang ba ako pauupuin?” sabi nya. How I miss that voice. Reign, umayos ka!

“Ah.. Maupo ka.” Sabi ko na lang

“So kamusta na Reign?” tanong niya.

“Ang kapal naman ng mukha mong tanungin saken yan!” bigla kong sabi

“Bawal ka na ba ngayon kamustahin?” –Russel

“Oo bawal. Sino ka ba?”

Napatawa sya. “Wag ka ngang magmaang-mangan dyan na di mo ako kilala. Ako ata ang pinaka-importanteng tao sa buhay mo?” –Russel. Aba ang kapal ng mukha neto!!!!!!!!!!!!!

“Lul. Asa!! Ang kapal ng mukha mo! Dati lang yun no!” sabi ko. Nakita ko namang napatingin si Kevin samin.

Tumayo sya sabay sabing,

“Hoy pre! Umalis ka na nga dito. Nanggugulo ka lang!!” –Kevin

“Bakit sino ka ba? *Sabay tingin saken* Reign. Eto na ba yung pinalit mo saken? Bumaba na pala standards mo sa lalaki.” –Russel. Gusto kong manapak ngayon!!!!!!!!!!!!

“Fvck. What did you said? Don’t mess up with me if you want to be alive. Tsk.” sabi ni Kevin tas sinuntok si Russel.

“Nakaisa ka dun ah. Di pa tayo tapos pre. Hindi pa.” sabi nya tas umalis na.

“Masyado kang pakialamero!” sigaw ko sa kanya.

“Ako pa ngayon Reign? Nagmagandang-loob na nga ako e.” sabi nya sabay tingin ng masama.

“Wala ka namang alam! Makaasta ka dyan akala mo kilala mo yung tao!” sabi ko

“Oh ano? Ako pa may kasalanan ngayon? Edi sige! Ganyan ka naman lagi. Sorry ha? Ge alis na ko.” –Kevin

Sabi nya tas umalis na.

“Pero salamat Kevin.” Bulong ko.

Tanga mo Reign.