I love you, goodbye.

Chapter 48: Regrets

Kevin's POV

Nagkandagulo-gulo na naman ang buhay ko. -_- minsan na lang ako pumasok. Tulad ngayon, di ako pumasok. Kung sa tingin niyong sumuko na ko kay Reign, di pa no! Asa naman! Pinapabantayan ko nga sya kay Ross e. Kaya kahit di ako pumapasok, alam ko pa din mga nangyayari sa kanya. *smirk* talino ko talaga! Gwapo ko kasi!

Hindi ba halata na mahal ko si Reign? Uh, siguro dati crush ko lang sya. Pero sabi nga nila di ba? Mas madaling lumalim ang pagtingin mo sa isang tao kung lalo kayong nagiging close. Wag nyo ko sisihin kung bakit di halata na mahal ko si Reign! Si author kasi, minsan lang ako binibigyan ng POV. Di ko tuloy masabi sa inyo mga pinaggagagawa ko pag nandyan si Reign. (A/n: reklamador nito!) gwapo kasi ako. *peace*

Kung may bagay man akong pinagsisisihan, yun ay yung nangyari dun sa rooftop. I should've said those words! Tanga tanga ko kasi. Nabigla lang ako kaya ko nasabi yung mga yun kahit di naman dapat talaga sabihin. Ugh. Ano na lang iisipin ni Reign di ba? Baka maniwala sya na nagbago na nga talaga ako dahil sa kanya. Tapos baka isipin niyang ang weak ko kasi sumuko agad ako nang ganun. Puta kasi.

Ano mga tanong nyo? Kung ano balak ko? Siguro aagree na lang ako sa plano nina Tyrone. Magpanggap daw ako na nagbabago -_- baka magkatotoo pag ginawa ko. Ugh. Nakakakonsensya nga e. Oo, may konsensya na ko. Akalain nyo yun?! Minsan lang kami uminom ng mga to. Tulad ngayon, nag-iinuman kami. Nandito sila sa condo ko. Namiss daw nila ako. Laswa pakinggan.

Si Reign na naman nasa isip ko. Naiiyak na naman ako. Nasigawan ko sya.

Paano kung failed yung magiging plano namin? Paano kung walang pake si Reign kung magbago man ako o hindi? Edi wala din. Sayang lang.

Habang nakatungo ako, nakita ko na lang na may tumutulong likido sa mata ko. Luha dre. Luha.

Napa-face palm na lang ako.

Siguro kung maibabalik ko yung time na nasa rooftop kami, dapat di ko sya iniwan. Dapat pinakinggan ko yung side niya. Dapat hinintay ko yung sasabihin niya. Pero wala e. Nadala ako ng damdamin ko kaya ayun umalis agad ako.

Actually di uso sakin ang umiyak. Ako pa nga tong iniiyakan e. Pero ngayon? Wala. Wala ako. Gusto kong ibuhos ang lungkot ko kakaiyak. Naiiyak din ako kasi di ko alam kung may patutunguhan pa ba tong nararamdaman ko sa kanya. *fake smile*

Sa tingin nyo, meron ba? Gwapo naman ako di ba? Kaya bagay kami ni Reign! Parehas kaming pinagpala. *grin* (A/n: aba nagjoke pa ang loko!) ms. Author, pumayag ka na lang please? (A/n: oo na! Sige) yeheyyy.

Last night, Russel called me. He said he will help me.

*Flashback*

*Vibrate*

"Hello"

(Hello dude!)

"Oy Russel, musta?!"

(Okay lang. Kayo dyan? May progress na ba? You know what I mean.)

"Actually wala. I don't know what to do. Weak ko dude"

(Bakit? Anong nangyari?) russel asked. Kinwento ko naman sa kanya lahat.

(Don't worry Kevin. I'll think a plan. Wait for me to call again. Okay? Sge bye)

"Sge. Salamat dude"

*Toot toot*

*End of flashback*

"Kevin, umiiyak ka? Pare, first time to!!!!!!!" sabi ni Tyrone. Gagu talaga nito.

"Gagu. Umuwi na nga kayo! Gabi na oh!" sigaw ko sa kanila.

"Eto na nga aalis na. Haha! Grabe pre, gwapo mo pa din kahit umiiyak. Tayo na lang kaya?" sabi naman netong si Kyle. Mga lasing!

"Di tayo talo tanga! Umuwi na kayo! Isa!" sabi ko. Nagtayuan naman agad sila at lumabas na ng condo ko.

Nag-iwan pa ng mga kalat! Kakapal talaga ng mga mukha nun.